Pytanie nadesłane do redakcji
Mam 31 lat i od 6 miesięcy mam problemy z ciśnieniem rozkurczowym. Górne ciśnienie jest w granicach normy 120-135, natomiast dolne średnio ok. 100-105. Najczęściej występuje 130/100. Już dwukrotnie zmieniano mi leki przeciw nadciśnieniu, które niewiele zmieniły. Nie mam nadwagi, biorę dodatkowo sporo magnezu i potasu. Proszę o informację nt. zaleceń dotyczących obniżenia ciśnienia rozkurczowego. Czy to prawda, iż wyższe ciśnienie rozkurczowe jest typowe dla ludzi młodych i maleje z wiekiem?
Odpowiedziała
dr hab. med. Teresa Nieszporek
Katedra i Klinika Nefrologii, Endokrynologii i Chorób Przemiany Materii
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Izolowane rozkurczowe nadciśnienie tętnicze, które charakteryzuje się prawidłowym ciśnieniem skurczowym (poniżej 140 mm Hg) i podwyższonym ciśnieniem rozkurczowym (powyżej 90 mm Hg) występuje najczęściej u osób w młodszych grupach wiekowych (do 50. rż.) i poprzedza zwykle chorobę nadciśnieniową, w której podwyższone jest zarówno ciśnienie skurczowe, jak i rozkurczowe. Izolowane nadciśnienie rozkurczowe występuje dość rzadko, znacznie rzadziej niż izolowane nadciśnienie skurczowe, które dotyczy zwłaszcza chorych w starszym wieku. Ryzyko rozwoju powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego jest mniejsze u chorych z izolowanym nadciśnieniem rozkurczowym niż u chorych z podwyższonym ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym, ale leczenie jest konieczne w obu postaciach nadciśnienia. W przypadku izolowanego nadciśnienia tętniczego o ciężkim przebiegu należy zawsze brać pod uwagę wtórne przyczyny nadciśnienia i rozszerzyć diagnostykę.
W leczeniu nadciśnienia tętniczego, w tym również izolowanego nadciśnienia rozkurczowego, warto zastosować metody niefarmakologiczne. Bardzo ważna jest dieta, w której zawartość soli powinna wynosić 5-6 g/dobę. Warto też zaniechać palenia papierosów oraz ograniczyć spożywanie alkoholu do 20 g/dobę u kobiet i 30 g/dobę u mężczyzn oraz zwiększyć aktywność fizyczną. W przypadku niepowodzenia leczenia niefarmakologicznego należy zastosować leczenie farmakologiczne, pamiętając, że leki hipotensyjne obniżają zarówno ciśnienie skurczowe, jak i rozkurczowe. W przypadku nieskutecznego leczenia jednym lekiem lepszy efekt osiąga się przez dodanie drugiego leku obniżającego ciśnienie nawet w małej dawce. Zastosowanie łącznie dwóch leków w małych dawkach jest najczęściej bardziej skuteczne niż zwiększenie dawki jednego leku. U niektórych chorych w optymalnym doborze sposobu leczenia może być przydatna całodobowa rejestracja ciśnienia tętniczego.