Pytanie nadesłane do redakcji
Mój synek ma 7 miesięcy i nie przespał jeszcze dłużej niż 4 godziny. Te 4-godzinne drzemki to też wyjątki. W dzień śpi dwa razy po 1 godzinie. Na noc zasypia między 20-21 i budzi się już po godzinie. I tak całą noc do 7 rano, wtedy rozpoczyna dzień. Od początku zasypia w łóżeczku, nie był noszony do spania. Po prostu się budzi, trzeba go pogłaskać, poklepać, trwa to od 15 minut do godziny i zasypia znów na godzinę, dwie. Raz w nocy jest karmiony - wtedy nie pomaga głaskanie, klepanie, płacze więc podaję mu butelkę. Po piersi drzemki były jeszcze krótsze. Ja jestem wykończona, ciągle myślę, co robię nie tak. Pytałam lekarza, mówi, że taki jest i trzeba się z tym pogodzić. Widzę, że on chce spać, ale „coś go męczy”. Wierci się, stęka, po zaśnięciu również. Do tego bardzo chrapie. Chciałabym mu pomóc, no i sobie również.
Odpowiedziała
lek. med. Katarzyna Jamruszkiewicz
specjalista medycyny rodzinnej
Poradnia Lekarza POZ
Szpital Specjalistyczny im. Rydygiera w Krakowie
Problemy ze snem są powszechne i wiele dzieci nie przesypia nocy do końca pierwszego roku życia, a nawet dłużej. W większości przypadków nie ma to podłoża chorobowego, aczkolwiek znacznie dezorganizuje życie całej rodziny i ogranicza sen, zwłaszcza matek. Nie ma jednego, złotego środka, który można by przepisać w tej sytuacji. Na pewno należy uzbroić się w cierpliwość i zapewnić sobie wsparcie ze strony rodziny czy znajomych w opiece nad dzieckiem.
W pierwszej kolejności proszę spróbować wyeliminować wszystkie czynniki, które mogą zaburzać sen synka. Zaciemnienie miejsca spania, zmiana nakrycia, ubranka do spania czy pieluszki na np. bardziej chłonną, odpowiednia temperatura powietrza mogą poprawić jakość snu dziecka. Jeśli synek prawidłowo przybiera na wadze, dla jego rozwoju fizycznego nie ma potrzeby podawania mleka w nocy, możliwe, że jeśli nie dostanie w nocy posiłku, po jakimś czasie przestanie się budzić. Są jednak dzieci, które długo dostają pierś czy butelkę i nie wpływa to negatywnie na ich rozwój.
Najprawdopodobniej synek budzi się nie z głodu, ale raczej z potrzeby bliskości, chęci sprawdzenia czy mama jest niedaleko. Niespokojny sen niekoniecznie musi oznaczać ból czy inną dolegliwość u dziecka. Niemowlęta rzadko śpią spokojnie, mogą „rzucać się” po całym łóżeczku, stękać i wiercić się, co nie jest jednoznaczne z odczuwaniem przez nie dyskomfortu.
Problemy z brzuszkiem czy ząbkowanie mogą powodować problemy ze snem. Zgłaszane przez panią chrapanie może wymagać konsultacji lekarskiej: występuje podczas infekcji dróg oddechowych, w związku z obserwowaną nierzadko wiotkością krtani, alergią czy z powodu powiększenia migdałka gardłowego (wyjątkowo w tak młodym wieku) - niezbędne może się okazać zbadanie dziecka przez laryngologa. Zakładam jednak, że lekarz prowadzący dziecko badał je i nie znalazł odchyleń od normy.
Gdy tak jest, można spróbować nie reagować od razu po wybudzeniu się synka, nie pokazywać mu się i poczekać, czy sam zaśnie. Jeśli to możliwe, można do dziecka wysłać tatę czy babcię. Rozwiązaniem mogło być również spanie w innym pomieszczeniu - nie słyszałaby Pani każdego „stęknięcia” synka.
Niektóre źródła proponują niereagowanie w ogóle lub stopniowe wydłużanie czasu reakcji na płacz dziecka. Osobiście nie jestem zwolenniczką takich metod, polecam raczej reagowanie na potrzeby dziecka i ich zaspokajanie, szczególnie potrzebę bliskości, która może być bardzo silna u niektórych niemowląt. Można spróbować wziąć synka do siebie do łóżka, możliwe, że czując bliską osobę nie będzie tak często się budził.
Wybraną „taktykę” powinny zaakceptować osoby mieszkające z dzieckiem. Należy wziąć pod uwagę konsekwencję swoich wyborów - np. dziecko, które nauczy się spać z rodzicami może potem długo nie chcieć spać samo, brak reakcji na płacz, aby przyniosło skutek wymaga silnej woli i determinacji.
Każde dziecko prędzej czy później będzie przesypiać noce, wiec proszę się nie obawiać, a w razie wątpliwości konsultować się ze swoim lekarzem.
