Pytanie nadesłane do redakcji
Moja 2-letnia córeczka traci włosy. Prześwituje jej skóra na głowie i zakola bardzo się powiększyły. Jest bardzo zdrowym i szczęśliwym dzieckiem. Stres jako przyczyna utraty włosów nie wchodzi w grę. Mieszkamy w UK, a tutaj na pomoc lekarza można liczyć dopiero na łożu śmierci... Bardzo proszę o poradę. Czy jest jakiś specjalny szampon? Czy może brakuje jej jakiejś witaminy?
Odpowiedziała
dr med. Jolanta Maciejewska
Katedra i Klinika Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. L. Rydygiera w Bydgoszczy
Przyczyn utraty włosów może być wiele, dlatego bardzo istotne jest postawienie właściwej diagnozy. Najważniejsze jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu i ustalenia: początku wypadania włosów, objawów towarzyszących i chorób współistniejących. W celu ustalenia właściwego rozpoznania i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia konieczne może być wykonanie badań laboratoryjnych krwi, a także badań włosów, w tym np. trichogramu. W związku z powyższym zachęcam Panią do wizyty u dermatologa w celu postawienia właściwej diagnozy i odpowiedniego leczenia.
Rodzaje nabytego łysienia mogą być różnicowane na podstawie występowania w obrazie klinicznym bliznowacenia lub jego braku. W większości przypadków utrata włosów u dzieci przebiega bez bliznowacenia, ma natomiast związek z występowaniem stanu zapalnego (obecność rumienia, złuszczania, pęcherzyków, krost itp.), a także schorzeniami, w przebiegu których skóra owłosiona głowy wygląda prawidłowo. Najczęstszą przyczyną utraty włosów o podłożu zapalnym u dzieci jest grzybica skóry głowy. Rozpoznanie grzybicy skóry głowy można z łatwością potwierdzić na podstawie wyników bezpośredniego badania mikologicznego (KOH) zainfekowanych włosów.
Łysienie plackowate jest formą ograniczonej utraty włosów w postaci okrągłych ognisk całkowitej utraty włosów w dowolnej lokalizacji w obrębie skóry całego ciała (skóra owłosiona głowy, brwi, rzęsy, kończyny, tułów). Przebieg łysienia plackowatego jest nieprzewidywalny. U osób w wieku dorastania oraz u młodych dorosłych wypadanie włosów zazwyczaj ustępuje bez pozostawienia trwałego wyłysienia w okresie od kilku miesięcy do kilku lat. Leczenie polega na stosowaniu bezpiecznych metod, które nie wiążą się z ryzykiem wywołania układowych objawów toksycznych. Utrata włosów może również być spowodowana działaniem urazu. Najczęściej spotykanym defektem jest zaburzenie określane mianem trichorrhexis nodosa, które może wystąpić w dowolnym wieku w postaci kruchości włosów, co spostrzegane jest przez pacjentów jako efekt braku wzrostu włosów.
Wypadanie włosów może być również spowodowane pociąganiem włosów, na przykład w przypadkach spotykanego u młodych dziewcząt i kobiet uczesania typu „koński ogon” lub warkocz, powodującego ciągłe napięcie łodyg włosów.
Łysienie telogenowe jest najczęstszą postacią niezapalnej, niebliznowaciejącej rozlanej utraty włosów występującej u dzieci. W tej postaci łysienia niektóre rodzaje urazów układowych, takich jak choroby o ostrym przebiegu, wysoka gorączka, zabiegi operacyjne lub niektóre leki, wyzwalają pojawienie się nieprawidłowo dużej liczby włosów anagenowych ulegających przekształceniu we włosy telogenowe.
