Nazwą „fango” określa się substancje mineralne uzyskiwane ze źródeł termalnych lub tufu wulkanicznego, które zmieniają stan skupienia ze stałego na ciekły w temp. ok. 50°C.
Fot. pixabay.com
Wykorzystuje się je do ciepłych okładów zmniejszających nasilenie bólu, rozluźniających mięśnie, pobudzających miejscowe krążenie krwi. Przypisuje się im także działanie pobudzające układ odpornościowy i poprawiające ogólne samopoczucie. Wymieniane wskazania, to m.in. stany pourazowe i przewlekłe zapalne choroby układu ruchu, zaburzenia krążenia obwodowego, bolesne miesiączkowanie, zapalenia pęcherza moczowego, zaparcia, zaburzenia psychosomatyczne. Okłady fango mają też zastosowanie w kosmetyce.
Połączenie fango z parafiną nazywane jest parafango. Niekiedy pod nazwą parafango rozumie się połączenie parafiny z innymi niż fango odwodnionymi substancjami mulistymi (np. mułami morskimi).
Zabiegi parafango stosuje się podobnie jak zabiegi parafinowe, a zastosowanie masy fango ma na celu uzyskiwanie dodatkowych efektów leczniczych. Wskazania są podobne jak w przypadku zabiegów parafinowych i fango. Najczęściej stosuje się w przewlekłych stanach zapalno-zwyrodnieniowych narządu ruchu.
Okłady z fango i parafango wykonuje się po podgrzaniu masy mineralnej do temp. ok. 50°C. Zabieg trwa zazwyczaj ok. 30 min.
Zaletą okładów jest powolne oddawanie ciepła do nagrzewanych tkanek i długotrwałe utrzymywanie temperatury okładu. Masa do zabiegów fango i parafango może być wielokrotnie podgrzewana. Stosowanie tej samej masy u różnych pacjentów wymaga jej wyjałowienia.
Przeciwwskazania do stosowania fango i parafango nie różnią się od przeciwwskazań do innych miejscowych zabiegów ciepłoleczniczych (patrz hasło „Ciepło terapeutyczne”).
Dostępne są pojedyncze doniesienia naukowe opublikowane w ostatnich kilkunastu latach dotyczą działania termicznego parafango, w tym zmian mikrokrążenia skórnego pod wpływem tych zabiegów.