Świerzbiączka guzkowa

Co to jest świerzbiączka guzkowa?

Świerzbiączka guzkowa (prurigo nodularis) jest niespecyficzną reakcją na drapanie, mogącą wystąpić we wszystkich jednostkach chorobowych, powodujących świąd. Może rozwinąć się również na podłożu samouszkodzeń skóry, gdzie zazwyczaj nie występuje świąd.

Jak często wystęuje świerzbiączka guzkowa?

Świerzbiączka guzkowa jest częstą dermatozą. U pacjentów ze świerzbiączką guzkową często występuje podwyższony poziom IgE w surowicy, jak również częściej dochodzi do reakcji typu natychmiastowego i objawów skazy atopowej. Do innych jednostek, z którymi świerzbiączka może współwystępować należą liszaj płaski, przewlekłe kontaktowe zapalenie skóry, świerzb, wyprysk podudzi i pemfigoid pęcherzowy. W tych przypadkach dochodzi do nakładania się objawów świerzbiączki guzkowej i choroby podstawowej. Należy również pamiętać o pacjentach z problemami emocjonalnymi, u których świerzbiączka guzkowa może towarzyszyć depresji czy innym zaburzeniom psychiatrycznym.

Jakie są objawy świerzbiączki guzkowej?

Objawami świerzbiączki guzkowej są spoiste guzki wielkości 0,5–3 cm. Najczęściej zlokalizowane są symetrycznie na dystalnych częściach kończyn, pośladkach i rzadziej na tułowiu. Na twarzy zmiany przeważnie nie występują. Wykwity wczesne mogą być lekko rumieniowe, starsze mają czerwonoszare lub brunatnoszare zabarwienie. Zmiany powodują przewlekły świąd, są przez pacjentów rozdrapywane, często pokryte strupem, często też pozostawiają blizny.

Co robić w przypadku pojawienia się zmian wskazujących na świerzbiączkę guzkową?

W przypadku pojawienia się objawów wskazujących na świerzbiączkę guzkową należy zgłosić się do dermatologa.

W jaki sposób lekarz rozpoznaje świerzbiączkę guzkową?

W celu ustalenia rozpoznania świerzbiączki guzkowej należy pobrać wycinek ze zmiany (guzka) do oceny histopatologicznej.

Jakie są metody leczenia świerzbiączki guzkowej?

Do miejscowych sposobów leczenia świerzbiączki guzkowej należy stosowanie glikokortykosteroidów pod opatrunkiem okluzyjnym lub podawanych we wstrzyknięciach do zmian skórnych. W leczeniu ogólnym stosuje się leki przeciwhistaminowe lub glikokortykosteroidy. U chorych z zaburzeniami psychiatrycznymi powinno włączyć się odpowiednie leczenie. Ponadto w leczeniu świerzbiączki guzkowej można rozważyć stosowanie fototerapii (PUVA lub UVB).

31.08.2017

Zobacz także

Świerzb Świerzb jest chorobą wywołaną przez świerzbowca ludzkiego. Powoduje powstanie zmian skórnych, którym towarzyszy uporczywy świąd, nasilający się zwłaszcza w nocy, po rozgrzaniu ciała w łóżku. Źródłem zakażenia jest chory człowiek. Choroba szerzy się przede wszystkim w skupiskach ludzkich (np. w żłobkach, przedszkolach, internatach, domach dziecka, domach opieki społecznej, szpitalach).

Wybrane treści dla Ciebie

Kandydoza skóry Najczęstsza lokalizacja wyprzeń drożdżakowych dotyczy fałdów skórnych (pachowe, pachwinowe, szpara międzypośladkowa, okolica podsutkowa, pępek, fałdy brzuszne u osób otyłych) oraz okolicy pieluszkowej u niemowląt. Stwierdza się ogniska zapalne, wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej, sączące, nierzadko pokryte białawym nalotem.
Łupież czerwony mieszkowy Łupież czerwony mieszkowy to rzadka choroba skóry, w której przy mieszkach włosowych występują rumieniowe grudki oraz plamy rumieniowe z łuską, a także rogowacenie dłoni i stóp – na skórze pojawiają się woskowate, żółtawe lub pomarańczowe zmiany. Choroba może pojawić się w każdym wieku, jej dokładna przyczyna nie jest znana. W leczeniu stosuje się odpowiednią pielęgnację skóry (emolienty, preparaty z mocznikiem, glikokortykosteroidy), a także retinoidy doustne, metotreksat i leki biologiczne.
Łojotok - przyczyny, objawy, leczenie Skłonność do łojotoku jest cechą genetyczną, ale zależy także od wpływu hormonów płciowych. Jest szczególnie nasilony w okresie pokwitania i przekwitania, przy zaburzeniach hormonalnych i zaburzeniach przemiany materii.
Rogowce dłoni i stóp Rogowce dłoni i stóp jest to duża grupa chorób skóry uwarunkowanych zaburzeniami procesu rogowacenia naskórka o podłożu genetycznym. Manifestują się masywnym pogrubieniem naskórka (jego warstwy rogowej). Charakterystyczne dla tego stanu jest żółte zabarwienie skóry.
Liszajec zakaźny Liszajec zakaźny charakteryzuje się występowaniem drobnych, skupionych, powierzchownych i szybko pękających pęcherzyków na rumieniowym podłożu. W krótkim czasie zmiany przybierają postać miodowo żółtych strupów.
Łojotokowe zapalenie skóry Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) jest chorobą skóry występującą u osób w każdym wieku. Objawy ŁZS to łuszczenie się skóry, rumień oraz świąd. Zmiany skórne pojawiają się najczęściej na owłosionej skórze głowy, twarzy, klatce piersiowej, pod pachami i w pachwinach.
Liszaj płaski W liszaju płaskim zmiany skórne pojawiają się nagle i mają charakterystyczną morfologię. Są to sinofioletowe, lśniące, płaskie, wieloboczne grudki wielkości 1-3 mm. Mają tendencję do zlewania się. Na ich powierzchni można dostrzec białawe linie, tzw. siateczkę Wickhama.
Rak z komórek Merkla Rak z komórek Merkla najczęściej zlokalizowany jest na obszarach skóry narażonych na ekspozycję słońca. W 50% przypadków dotyczy regionu głowy i szyi oraz w 40% występuje na kończynach. Zwykle objawia się on jako czerwony guzek o gładkiej powierzchni z licznymi teleangiektazjami.
Nadmierne wydzielanie potu (Hyperhidrosis) Nadmierne wydzielanie potu może występować w obrębie wybranych okolic ciała (głównie dłonie, pachy, stopy), ale może również być uogólnione (dotyczy wtedy całej skóry).Najczęściej zależy od osobniczej skłonności i wykazuje związek ze stresem, lękiem czy innymi emocjami.
Łysienie plackowate Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia, zdarzają się również przypadki późniejszego pojawienia się zmian. Przyczyny łysienia plackowatego są niejasne. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T.