Betaxolol PMCS - tabletki

Substancją czynną preparatu jest betaksolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Receptory adrenergiczne występują na powierzchni komórek nerwowych, mięśniowych lub gruczołowych w licznych tkankach i narządach. W warunkach fizjologicznych pobudzane są przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz obwodowych naczyń krwionośnych. Działanie betaksololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Betaksolol charakteryzuje się wybiórczością w stosunku do receptorów beta 1. Działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1 w sercu zmniejsza ryzyko występowania działań niepożądanych związanych z obwodowym działaniem leku (np. ryzyko zwężenia dróg oddechowych związane z blokowaniem receptorów beta 2 w mięśniach gładkich oskrzeli). W większych dawkach betaksolol może jednak działać również na receptory beta 2.

Preparat jest wskazany u dorosłych w leczeniu:
· nadciśnienia tętniczego
· profilaktycznym stabilnej, wysiłkowej dławicy piersiowej.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
· ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc
· niewyrównana niewydolność serca
· wstrząs kardiogenny
· blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (u chorych bez stymulatora serca)
· dławica naczynio-skurczowa (Printzmetala)
· zaburzenia czynności węzła zatokowo-przedsionkowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy)
· ciężka bradykardia (częstotliwość rytmu serca mniejsza niż 45–50 uderzeń na minutę)
· ciężka postać zespołu Raynauda i ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych
· nieleczony guz chromochłonny nadnerczy
· niedociśnienie tętnicze
· reakcje anafilaktyczne w wywiadzie
· kwasica metaboliczna
a także,
· jeżeli równolegle stosujesz floktafeninę lub sultopryd
· jeżeli stosujesz leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (MAO)
· jeżeli dożylnie przyjmujesz leki blokujące kanały wapniowe, takie jak werapamil czy diltiazem lub leki o działaniu przeciwarytmicznym, takie jak dizopiramid czy amiodaron.
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Nie należy nagle przerywać stosowania preparatu, zwłaszcza u osób z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia, należy stopniowo zmniejszać dawkę w okresie 1–2 tygodni, zgodnie z zaleceniami lekarza i pod jego ścisłą kontrolą. Nagłe zaprzestanie leczenia betaksololem może prowadzić do nasilenia objawów choroby. U osób z dławicą piersiową nagłe przerwanie leczenia może spowodować ciężkie zaburzenia rytmu serca, zawał serca i nagły zgon.
Stosowanie preparatu u chorych na astmę lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc jest możliwe jedynie w przypadku łagodnego nasilenia tych chorób. Osoby ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia skurczu oskrzeli powinny zachować szczególną ostrożność. U chorych na astmę oskrzelową lub inne choroby obturacyjne dróg oddechowych może wystąpić zwiększenie oporu w drogach oddechowych. Konieczne może być dodatkowe przyjmowanie lub zwiększenie dawki stosowanych leków rozszerzających oskrzela zgodnie z zaleceniami lekarza. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się przeprowadzenie badań czynnościowych płuc.
Chorzy z niewydolnością serca powinni rozpoczynać leczenie od bardzo małych dawek i pozostawać pod stałą obserwacją lekarza.
Preparat może nasilać bradykardię. W przypadku nadmiernego zmniejszenia częstotliwość rytmu serca (mniej niż 50–55 uderzeń na minutę) należy skonsultować się z lekarzem; w razie konieczności lekarz zaleci zmniejszenie stosowanej dawki lub stopniowe całkowite zaprzestanie stosowania preparatu.
Ponieważ betaksolol hamuje przewodzenie przedsionkowo-komorowe należy zachować ostrożność u chorych z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia.
U chorych na dławicę naczynio-skurczową (Prinzmetala) preparat może powodować zwiększenie częstości i czasu trwania bólów dławicowych. Jeżeli dławica Printzmetala ma nasilenie łagodne preparat może być stosowany pod warunkiem, że równolegle przyjmowany jest lek rozszerzający naczynia krwionośne, zgodnie z zaleceniami lekarza.
Stosowanie leków z grupy beta-blokerów może nasilać choroby tętnic obwodowych (zespół Raynauda, stany zapalne tętnic, przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych). Stosowanie preparatu w tej grupie chorych jest możliwe jedynie jeżeli lekarz uzna to za konieczne. Należy zachować ostrożność.
U chorych z guzem chromochłonnym nadnerczy przed rozpoczęciem stosowania preparatu oraz w trakcie jego stosowania konieczne jest leczenie mające na celu zablokowanie receptorów alfa-adrenergicznych. Podczas leczenia beta-blokerem konieczne jest ścisłe monitorowanie ciśnienia tętniczego.
U chorych z niewydolnością nerek konieczne jest dostosowanie dawkowania. Lekarz dostosuje dawkowanie w zależności od stężenia kreatyniny we krwi.
Należy zachować ostrożność u chorych w podeszłym wieku a leczenie powinno być rozpoczynane od możliwie najmniejszej dawki.
Chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność. Betaksolol może maskować objawy hipoglikemii (zmniejszenia stężenia glukozy we krwi), takie jak uczucie kołatania serca, przyspieszenie czynności serca (tachykardia) czy pocenie się. Należy często kontrolować stężenie glukozy we krwi. Konieczne może być dostosowanie dawkowania leków przeciwcukrzycowych.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu u chorych na łuszczycę lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i w każdym przypadku indywidualnie podejmie decyzję czy można rozpocząć leczenie betaksololem. Leki z grupy beta-blokerów mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie.
Preparat może zwiększać wrażliwość na alergeny i nasilać reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne oraz powodować zmniejszenie skuteczności działania stosowanej w takich przypadkach adrenaliny. Należy zachować szczególną ostrożność u osób w trakcie leczenia odczulającego oraz u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej (np. po zastosowaniu środków kontrastowych zawierających jod).
Jeżeli planujesz jakikolwiek zabieg wymagający znieczulenia ogólnego, koniecznie poinformuj lekarza o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów. Pomiędzy lekami blokującymi receptory beta i lekami stosowanymi w trakcie znieczulenia mogą zachodzić interakcje prowadzące do wystąpienia ciężkich działań niepożądanych. Lekarz podejmie indywidualną decyzję o kontynuacji leczenia beta-blokerem lub zaleci zaprzestanie jego stosowania na 48 godzin przed zabiegiem.
Preparat może maskować objawy nadczynności tarczycy. Należy zachować ostrożność i kontrolować czynność serca oraz stężenie hormonów tarczycy.
Chorzy z zaburzeniami czynności wątroby powinni pozostawać pod szczególnym nadzorem lekarza, szczególnie na początku leczenia.
Jeżeli wybierasz się do okulisty poinformuj go o stosowaniu betaksololu. Preparat może zmniejszać ciśnienie wewnątrzgałkowe i utrudniać rozpoznanie jaskry. Równoległe stosowanie beta-blokerów w kroplach do oczu wymaga zachowania ostrożności i pozostawania pod stałą obserwacją lekarza.
Podczas ciężkiego wysiłku fizycznego lub długotrwałej głodówki preparat może zwiększać ryzyko wystąpienia hipoglikemii.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera substancję czynną, która może powodować dodatnie wyniki testu antydopingowego (informacja dla sportowców).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie badano wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. Należy pamiętać, że preparat może powodować zawroty głowy, uczucie zmęczenia lub inne objawy, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku, codziennie o tej samej porze dnia, najlepiej rano. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze: w leczeniu łagodnego nadciśnienia tętniczego początkowo 10 mg na dobę, w razie potrzeby lekarz zwiększy dawkę do 20 mg na dobę. W leczeniu ciężkiego nadciśnienia tętniczego zwykle 20 mg 1 raz na dobę.
Profilaktyczne leczenie stabilnej, wysiłkowej dławicy piersiowej: lekarz dostosuje dawkę indywidualnie; początkowo 10 mg na dobę, następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 20 mg 1 raz na dobę. W niektórych przypadkach konieczne może być zwiększenie dawki do 40 mg na dobę.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek lekarz dostosuje dawkowanie w zależności od stężenia kreatyniny we krwi. Jeżeli klirens kreatyniny jest większy niż 20 ml/min dostosowanie dawkowania nie jest konieczne, ale należy pozostawać pod ścisłą obserwacją lekarską, zwłaszcza na początku leczenia. Jeżeli występuje ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 20 ml/min) lub chory poddawany jest hemodializom dawka maksymalna wynosi 10 mg na dobę.
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności zmiany dawkowania, jakkolwiek zalecana jest ścisła kontrola lekarska, szczególnie na początku leczenia.
U chorych w podeszłym wieku zaleca się rozpoczynanie leczenia od małej dawki i uważną kontrolę stanu chorego.
Dzieci i młodzież:
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży i nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Leki z grupy beta-blokerów mogą mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Tylko lekarz może ocenić stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku.
Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie preparatu z:
· floktafeniną lub sultoprydem
· lekami z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (MAO).
W okresie stosowania preparatu przeciwwskazane jest dożylne przyjmowanie:
· antagonistów wapnia, takich jak werapamil czy diltiazem
· leków przeciwarytmicznych, takich jak dizopiramid czy amiodaron.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
· amiodaronem (lek przeciwarytmiczny) – ryzyko zaburzenia automatyzmu, przewodzenia i kurczliwości serca
· glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i ciężkiej bradykardii
· lekami przeciwnadciśnieniowymi o działaniu ośrodkowym (np. rezerpina, klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna, guanfacyna) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i ciężkiej bradykardii.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
· preparatami stosowanymi do znieczulenia – może dojść do nasilenia bradykardii (zmniejszenia częstotliwości rytmu serca) i znacznego niedociśnienia tętniczego; przed zabiegiem koniecznie należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów
· antagonistami wapnia (werapamil, diltiazem, mibefradyl, beprydyl) – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca, zatrzymania czynności węzła zatokowo-przedsionkowego, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego i niewydolności serca; należy zachować szczególną ostrożność, monitorować zapis EKG oraz wartości ciśnienia tętniczego; dożylne stosowanie wymienionych leków jest przeciwwskazane
· lekami przeciwarytmicznymi klasy I (jak np. chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz znacznego zmniejszenia siły skurczu mięśnia sercowego; należy zachować szczególną ostrożność i monitorować zapis EKG; dożylne stosowanie wymienionych leków jest przeciwwskazane
· lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna, leki przeciwdepresyjne, barbiturany, neuroleptyki, pochodne fenotiazyny, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienia tętniczego; należy prowadzić regularną kontrolę ciśnienia tętniczego; konieczne może być dostosowanie dawkowania leków przeciwnadciśnieniowych
· insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – beta-blokery, w tym betaksolol, mogą maskować objawy hipoglikemii; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi, szczególnie uważnie w początkowym okresie leczenia
· lidokainą – beta-blokery mogą powodować zwiększenie stężenia lidokainy we krwi i związane z tym nasilenie działań niepożądanych; należy pozostawać pod ścisłym nadzorem lekarza; konieczne są regularne badania EKG oraz monitorowanie stężenia lidokainy we krwi; lekarz dostosuje dawkowanie lidokainy
· środkami kontrastowymi zawierającymi jod – beta-blokery mogą nasilać objawy reakcji anafilaktycznych związanych ze stosowaniem środków kontrastowych zawierających jod; przed wykonaniem badania z kontrastem należy koniecznie poinformować lekarza o stosowaniu beta-blokera; lekarz może uprzednio wcześniej zalecić stopniowe zaprzestanie stosowania preparatu
· innymi beta-blokerami (w tym stosowanymi miejscowo, takimi jak np. tymolol zawarty w kroplach do oczu stosowanych w leczeniu jaskry) – ryzyko nasilenia ogólnoustrojowego działania preparatu; w przypadku stosowania takiego leczenia skojarzonego chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza
· niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – przeciwnadciśnieniowe działanie beta-blokerów, w tym betaksololu, może ulec osłabieniu
· antagonistami wapnia z grupy dihydropirydyny (np. nifedypina, amlodypina, felodypina, lacydypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina) – ryzyko niedociśnienia tętniczego i dalszego pogorszenia objawów u chorych z niewydolnością serca; leczenie powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarską
· meflochiną (lek przeciwmalaryczny) – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca
· kortykosteroidami i tetrakozaktydem – ryzyko zmniejszenia działania przeciwnadciśnieniowego preparatu (kortykosteroidy powodują zatrzymanie wody i sodu)
· lekami sympatykomimetycznymi – w zależności od rodzaju stosowanych leków sympatykomimetycznych, istnieje ryzyko osłabienia działania sympatykomimetyków rozszerzających oskrzela (konieczne może być zwiększenie ich dawek), ryzyko osłabienia działania betaksololu lub ryzyko znacznego zwiększenia ciśnienia tętniczego
· alfa-blokerami – możliwe nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego, ryzyko niedociśnienia tętniczego, szczególnie ortostatycznego.
Uosób przyjmujących leki z grupy beta-blokerów skuteczność działania adrenaliny w leczeniu objawów reakcji anafilaktycznych może ulec osłabieniu.

Jak każdy lek, również Betaxolol PMCS, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często możliwe: bóle i zawroty głowy, osłabienie, zmęczenie, nadmierne pocenie się, bezsenność, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, zaburzenia funkcji seksualnych, uczucie zziębnięcia kończyn, skórne reakcje alergiczne (zaczerwienienie, wysypka, świąd). Niezbyt często: osłabienie mięśni i objawy podobne do miastenii, zmniejszenie wydzielania łez (informacja szczególnie istotna dla osób noszących soczewki kontaktowe). Rzadko: zaostrzenie objawów łuszczycy, zmiany skórne podobne do łuszczycy, zaburzenia depresyjne, niewydolność serca, obniżenie ciśnienia tętniczego, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, zaostrzenie istniejącego bloku przedsionkowo-komorowego, nasilenie zespołu Raynauda, nasilenie istniejącego chromania przestankowego, skurcz oskrzeli. Bardzo rzadko: zaburzenia czucia takie jak uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), nasilenie istniejącej miastenii, zaburzenia widzenia, omamy, stany splątania, koszmary senne, hiperglikemia lub hipoglikemia. Może ujawnić się cukrzyca utajona. U chorych z nadczynnością tarczycy objawy nadczynności mogą być maskowane. Objawy ostrzegawcze hipoglikemii (szczególnie zwiększona częstotliwość rytmu serca, drżenia) mogą być niezauważalne. Możliwe zwiększone ryzyko hipoglikemii po wysiłku fizycznym lub głodówce. Sporadycznie toczeń rumieniowaty układowy. Możliwe zaburzenia metabolizmu lipidów.