medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Deksametazon jest syntetycznym glikokortykosteroidem, fluorowaną pochodną prednizonu o długotrwałym i silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym i immunosupresyjnym. Przeciwzapalnie działa 6,5 razy silniej niż prednizon i 30 razy silniej niż hydrokortyzon, nie działając na przyczynę, wywołującą stan zapalny. Hamuje przepuszczalność naczyń włosowatych, przez co zmniejsza obrzęk. Praktycznie nie wykazuje działania mineralokortykosteroidowego, dlatego może być stosowany, gdy w przewlekłym leczeniu prednizonem występuje nadciśnienie tętnicze lub obrzęki. Wpływa na gospodarkę węglowodanową, białkową i tłuszczową. Stosowany długotrwale prowadzi do centralnego rozmieszczenia tkanki tłuszczowej. Zmniejsza wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego oraz zwiększa wydalanie z moczem jonów wapnia. Nasila resorpcję i upośledza tworzenie kości.
Wskazaniami do stosowania deksametazonu są: wstrząs, obrzęk mózgu, niektóre przypadki ostrej niedoczynności kory nadnerczy, wrodzony przerost nadnerczy, zapalenie tarczycy, ostre reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa i inne choroby tkanki łącznej, nerczyca lipidowa, zaostrzenia w astmie o ciężkim przebiegu, ostry obrzęk naczynioruchowy, białaczka limfatyczna i szpikowa, agranulocytoza, zespoły toksyczne w chorobach zakaźnych, ostre i przewlekłe alergiczne i zapalne choroby gałki ocznej, choroby skóry (np. pęcherzyca, rumień wysiękowy wielopostaciowy, erytrodermia, niektóre postacie łuszczycy, choroby alergiczne skóry, pokrzywka, ostry wyprysk, dermatozy kontaktowe, liszaj pokrzywkowy, odczyny po ukąszeniach owadów). W diagnostyce stosowany w teście hamowania deksametazonem (różnicowanie postaci nadczynności kory nadnerczy), diagnostyce hipogonadyzmu u mężczyzn czy różnicowaniu pochodzenia wirylizacji u kobiet.
Deksametazon może być podawany m.in. w postaci tabletek, roztworu do wstrzykiwań, preparatów do stosowania miejscowego – do worka spojówkowego lub do stosowania na skórę.
Po podaniu doustnym wchłania się w ok. 78%. Po podaniu dożylnym osiąga stężenie maksymalne w surowicy po 10–30 min, a po podaniu domięśniowym – po 60 min. Wiąże się z białkami osocza w 68%. Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 190 min. Stosowany miejscowo niemal nie wchłania się do krwi.
Więcej informacji – patrz: opisy preparatów.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł
Lekarz dla uchodźcy
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
