Binimetynib (opis profesjonalny)

Działanie - Binimetynib

Mechanizm działania
Odwracalny, niekompetycyjny do ATP inhibitor kinazy 1 aktywowanej mitogenami (MEK1 i MEK2), regulowanej sygnałami zewnątrzkomórkowymi. Szlak sygnałowy kinaz aktywowanych mitogenami (MAPK) zawierający kinazy RAS/RAF/MEK/ERK jest wewnątrzkomórkowym szlakiem przekazującym sygnały mitogenne do jądra komórkowego poprzez serie fosforylacji cząstek tworzących tę ścieżkę. Reguluje on funkcję komórki poprzez kontrolę proliferacji, różnicowania i apoptozy. W przypadku czerniaka i innych nowotworów szlak ten jest często aktywowany przez zmutowane formy genu BRAF, który pobudza białko MEK. Binimetynib hamuje aktywację MEK przez BRAF i hamuje aktywność kinazy MEK. Binimetynib hamuje wzrost linii komórkowych czerniaka z obecnością mutacji BRAF V600 i wykazuje działanie przeciwnowotworowe w modelach zwierzęcych czerniaka z obecnością mutacji BRAF V600. Binimetynib i enkorafenib (inhibitor BRAF) hamują szlak MAPK, co powoduje silniejsze działanie przeciwnowotworowe. Dodatkowo stosowanie enkorafenibu w skojarzeniu z binimetynibem zapobiegało rozwojowi oporności na leczenie w przeszczepach heterogenicznych ludzkiego czerniaka z obecnością mutacji BRAF V600E w warunkach in vivo.

Farmakokinetyka
Po podaniu p.o. wchłania się szybko; mediana t_max wynosi 1,5 h. Po podaniu pojedynczej dawki 45 mg, wchłonięciu uległo co najmniej 50% dawki. Posiłek wysokokaloryczny o dużej zawartości tłuszczu zmniejszył c_max o 17%, natomiast wartość AUC nie uległa zmianie. Farmakokinetyka leku jest w przybliżeniu liniowa. Lek wiąże się w 97,2% z białkami osocza. Binimetynib ulega metabolizmowi głównie na drodze glukuronidacji zależnej od UGT1A1, N-dealkilacji, hydrolizy amidów i utraty etanodiolu z łańcucha bocznego. CYP1A2 i CYP2C19 biorą udział w powstawaniu aktywnego metabolitu, na drodze N-demetylacji oksydacyjnej, stanowiącego <20% ekspozycji na binimetynib. Ulega wydaleniu w 62,3% z kałem i w 31,4% z moczem. 6,5% dawki ulega wydaleniu z moczem w postaci niezmienionej. Mediana końcowego t_1/2 wynosi 8,66 h. Binimetynib jest słabym odwracalnym inhibitorem CYP1A2 i CYP2C9. Binimetynib jest substratem glikoproteiny P oraz BCRP; zahamowanie ich aktywności prawdopodobnie nie spowoduje istotnego klinicznie zwiększenia stężenia binimetynibu w osoczu, gdyż binimetynib ulega transportowi biernemu w stopniu umiarkowanym do dużego. Binimetynib jest słabym inhibitorem OAT3; nie oczekuje się klinicznie istotnych interakcji w wyniku działania leku na inne transportery. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby ekspozycja na binimetynib była 2-krotnie większa (w przypadku binimetynibu w postaci niezwiązanej – 3-krotnie większa) w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością wątroby.

Wskazania do stosowania - Binimetynib

Czerniak skóry
Leczenie skojarzone z enkorafenibem dorosłych pacjentów z nieoperacyjnym lub przerzutowym czerniakiem skóry z obecnością mutacji BRAF V600.

Przeciwwskazania stosowania - Binimetynib

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Potwierdzenie występowania mutacji
Przed rozpoczęciem leczenia należy potwierdzić obecność mutacji BRAF V600. Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia potwierdzono jedynie u pacjentów z obecnością mutacji BRAF V600E i V600K. Nie należy stosować leku u pacjentów ze złośliwym czerniakiem skóry z genem BRAF typu dzikiego.

Wcześniejsze leczenie inhibitorem BRAF
Dane dotyczące stosowania binimetynibu z enkorafenibem u pacjentów, u których doszło do progresji podczas wcześniejszego leczenia inhibitorem BRAF są ograniczone; dane te wykazują, że u tych osób skuteczność skojarzonego leczenia binimetynibu z enkorafenibem może być mniejsza.

Przerzuty do mózgu
Dane dotyczące skuteczności leczenia skojarzonego z enkorafenibem u pacjentów z czerniakiem z mutacją BRAF V600, który rozwinął przerzuty do mózgu są ograniczone.

Niewydolność lewej komory serca
Podczas podawania binimetynibu może dojść do zmniejszenia frakcji wyrzutowej lewej komory serca (LVEF). Należy oceniać LVEF przed rozpoczęciem leczenia, 1 mies. po jego rozpoczęciu oraz co ok. 3 mies. lub częściej w jego trakcie, w zależności od wskazań klinicznych. Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku w przypadku początkowej wartości LVEF <50% poniżej dolnej granicy normy; w tej grupie chorych lek stosować ostrożnie, a w przypadku wystąpienia objawowej niewydolności lewej komory serca, objawów toksyczności 3. lub. 4. stopnia lub bezwzględnego zmniejszenia początkowej wartości LVEF o ≥10%, lek należy odstawić i oceniać LVEF co 2 tyg. do czasu powrotu do normy.
Postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych dotyczących serca – patrz: Dawkowanie.

Krwawienie
Podczas leczenia istnieje ryzyko wystąpienia krwawienia. Ryzyko krwawienia zwiększa się w przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych, w tym leków przeciwpłytkowych.
Postępowanie w przypadku wystąpienia krwawienia – patrz: Dawkowanie – Inne działania niepożądane.

Niedrożność naczyń żylnych siatkówki
Nie zaleca się stosowania leku u osób z niedrożnością naczyń żylnych siatkówki (RVO) w wywiadzie. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania binimetynibu u pacjentów z czynnikami predysponującymi do RVO, w tym z niekontrolowaną jaskrą, nadciśnieniem wewnątrzgałkowym, niewyrównaną cukrzycą lub zespołem nadlepkości albo nadkrzepliwości w wywiadzie. Pacjentom zgłaszającym nowe zaburzenia widzenia, takie jak pogorszenie widzenia centralnego, niewyraźne widzenie lub utrata wzroku, zaleca się pilną konsultację okulistyczną.

Odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki, zapalenie błony naczyniowej oka
Postępowanie w przypadku rozpoznania odwarstwienia nabłonka barwnikowego siatkówki (RPED) – patrz: Dawkowanie, natomiast w przypadku zapalenia błony naczyniowej oka – patrz: zarejestrowane materiały enkorafenibu.

Rabdomioliza, zwiększenie stężenia fosfokinazy kreatynowej (CK)
Zgłaszano występowanie rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych. Stężenie CK i kreatyniny należy oznaczać co 1 mies. przez pierwsze 6 mies. leczenia, a następnie w zależności od wskazań klinicznych. Pacjenci powinni przyjmować odpowiednią ilość płynów.
Postępowanie w przypadku zwiększenia stężenia CK lub kreatyniny – patrz: Dawkowanie.

Nadciśnienie tętnicze
Należy zmierzyć ciśnienie tętnicze przed rozpoczęciem leczenia oraz monitorować je w jego trakcie, a w przypadku wystąpienia nadciśnienia tętniczego zastosować odpowiednie standardowe leczenie. W przypadku wystąpienia ciężkiego nadciśnienia tętniczego zaleca się wstrzymanie podawania binimetynibu do uzyskania kontroli ciśnienia tętniczego.
Szczegółowe informacje – patrz: Dawkowanie – Inne działania niepożądane.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Zachować ostrożność u osób z grupy ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej lub z tą chorobą w wywiadzie.
Postępowanie w przypadku wystąpienia zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej – patrz: Dawkowanie.

Śródmiąższowa choroba płuc, zapalenie płuc
Leczenie binimetynibem należy przerwać u pacjentów z podejrzeniem zapalenia płuc lub śródmiąższowej choroby płuc, w tym u pacjentów z nowymi lub nasilającymi się objawami ze strony płuc takimi jak kaszel, duszność, hipoksja, zacienienia linijne w obrazie radiologicznym lub nacieki płucne. Leczenie należy zakończyć u pacjentów, u których rozpoznano związane z leczeniem zapalenie płuc lub śródmiąższową chorobę płuc (szczegółowe informacje – patrz: Dawkowanie).

Nowe pierwotne nowotwory złośliwe
Podczas leczenia inhibitorami BRAF obserwowano występowanie nowych pierwotnych nowotworów złośliwych, w tym zlokalizowanych na skórze.
U osób leczonych binimetynibem z enkorafenibem opisywano przypadki występowania raka kolczystokomórkowego skóry – cuSCC (w tym rogowiaka kolczystokomórkowego). Należy wykonywać badania dermatologiczne przed rozpoczęciem leczenia, co 2 mies. w jego trakcie oraz do 6 mies. po jego zakończeniu. Pacjentów należy poinformować o konieczności zgłaszania pojawienia się nowych zmian skórnych. W przypadku pojawienia się podejrzanej zmiany skórnej należy ją leczyć chirurgicznie, a leczenie skojarzone kontynuować bez modyfikacji dawkowania.

U osób leczonych enkorafenibem może występować zwiększone ryzyko nowotworów o lokalizacji innej niż skóra, gdy u pacjenta występują mutacje RAS. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego binimetynibem z enkorafenibem, w jego trakcie oraz po jego zakończeniu, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, należy wykonać badanie głowy i szyi, obrazowanie klatki piersiowej i jamy brzusznej metodą tomografii komputerowej, badanie odbytu i miednicy (w przypadku kobiet) i pełną morfologię krwi. Należy rozważyć zakończenie leczenia binimetynibem i enkorafenibem u pacjentów, u których rozwinął się złośliwy nowotwór o lokalizacji innej niż skóra z obecnością mutacji RAS.

Zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać badania laboratoryjne wątroby, a następnie powtarzać je co najmniej 1 raz w miesiącu przez pierwsze 6 mies. leczenia, a następnie w zależności od wskazań klinicznych.
Postępowanie w przypadku nieprawidłowych wyników badań laboratoryjnych wątroby – patrz: Dawkowanie.

Zaburzenia czynności wątroby
Nie zaleca się podawania leku u osób z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Zespół Gilberta
Nie oceniano stosowania binimetynibu u pacjentów z zespołem Gilberta. Ponieważ głównym szlakiem metabolizmu wątrobowego binimetynibu jest glukuronidacja, decyzję o rozpoczęciu leczenia powinno się podjąć biorąc pod uwagę stosunek korzyści z leczenia do ryzyka z nim związanego.

Dzieci i młodzież
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u osób do 18. rż.

Dodatkowe składniki preparatu
Ze względu na zawartość laktozy preparatu nie powinny stosować osoby z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Interakcje - Binimetynib

Inhibitory i induktory UGT1A1
Binimetynib jest metabolizowany głównie na drodze glukuronidacji zależnej od UGT1A1. Przypuszcza się, że interakcje lekowe zależne od UGT1A1 nie są w tym przypadku klinicznie istotne. Nie oceniono tego jednak w badaniach klinicznych, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania binimetynibu z inhibitorami UGT1A1, takimi jak indynawir, atazanawir oraz sorafenib oraz z induktorami UGT1A1, takimi jak ryfampicyna i fenobarbital.

Enkorafenib
Chociaż enkorafenib jest stosunkowo silnym odwracalnym inhibitorem UGT1A1, w badaniach klinicznych nie zaobserwowano różnicy w ekspozycji na binimetynib podczas jego jednoczesnego podawania z enkorafenibem.

Induktory CYP1A2
Binimetynib ulega przemianom przy udziale CYP1A2. Induktory CYP1A2 (takie jak karbamazepina i ryfampicyna) mogą zmniejszać ekspozycję na binimetynib, co może prowadzić do zmniejszenia jego skuteczności.

Induktory glikoproteiny P
Binimetynib jest substratem glikoproteiny P. Induktory glikoproteiny P (takie jak ziele dziurawca i fenytoina) mogą zmniejszać ekspozycję na binimetynib, co może prowadzić do zmniejszenia jego skuteczności.

Substraty CYP1A2
Binimetynib jest potencjalnym induktorem CYP1A2. Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania binimetynibu z substratami CYP1A2, których stężenia mogą się bardzo istotnie zmienić podczas stosowania z induktorami CYP1A2; takimi substratami są duloksetyna i teofilina.

Substraty OAT3
Binimetynib jest słabym inhibitorem OAT3. Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania binimetynibu z substratami OAT3, których stężenia mogą się bardzo istotnie zmienić podczas stosowania ze słabymi inhibitorami OAT3; takimi substratami są prawastatyna i cyprofloksacyna.

Działania niepożądane - Binimetynib

Bardzo często: niedokrwistość, neuropatia obwodowa, zawroty głowy, ból głowy, pogorszenie widzenia, odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki, krwawienie, nadciśnienie tętnicze, bóle brzucha, biegunka, nudności, wymioty, zaparcia, hiperkeratoza, wysypka, suchość skóry, świąd, łysienie, bóle stawów, zaburzenia dotyczące mięśni, bóle mięśni, bóle pleców, bóle kończyn, gorączka, obrzęk obwodowy, zmęczenie, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie aktywności gammaglutamylotransferazy.

Często: rak kolczystokomórkowy skóry (w tym rogowiak kolczystokomórkowy), rak podstawnokomórkowy, brodawczak skóry, nadwrażliwość, w tym nadwrażliwość na światło, zaburzenia odczuwania smaku, zapalenie błony naczyniowej oka, niewydolność lewej komory serca, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, zapalenie jelita grubego, trądzikowe zapalenie skóry, trądzikopodobne zapalenie skóry, erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa, rumień, zapalenie tkanki podskórnej, niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia amylazy i/lub lipazy.

Niezbyt często: niedowład mięśni twarzy, zapalenie trzustki, rabdomioliza.

Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania chorego należy monitorować i zastosować leczenie wspomagające. Ze względu na duży stopień wiązania się binimetynibu z białkami osocza, hemodializa jest najprawdopodobniej nieskuteczna w leczeniu przedawkowania.

Ciąża i laktacja - Binimetynib

Brak danych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie zaleca się stosowania binimetynibu w okresie ciąży. W przypadku stosowania binimetynibu w okresie ciąży lub w razie zajścia pacjentki w ciążę w trakcie przyjmowania binimetynibu, pacjentkę należy poinformować o potencjalnym zagrożeniu dla płodu.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia oraz co najmniej 1 mies. po jego zakończeniu.

Nie wiadomo czy binimetynib oraz jego metabolity przenikają do pokarmu kobiecego. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy też zaprzestać leczenia binimetynibem, uwzględniając korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki.

Dawkowanie - Binimetynib

P.o. 45 mg 2 ×/d, niezależnie od posiłków; tabletki połykać w całości. Leczenie kontynuować do czasu zaniku korzyści lub wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności.

Objawy toksyczności – postępowanie
Wystąpienie działań niepożądanych może wymagać zmniejszenia dawki, tymczasowego przerwania stosowania leku lub zakończenia leczenia. Zalecana zmniejszona dawka wynosi 30 mg 2 ×/d. Nie zaleca się stosowania dawek mniejszych niż 30 mg 2 ×/d; jeśli chory nie toleruje takiej dawki, należy przerwać leczenie. Po ustąpieniu działania niepożądanego, które było powodem zmniejszenia dawki, można rozważyć ponowne jej zwiększenie; nie jest to zalecane w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek działania toksycznego 4. stopnia lub niewydolności lewej komory serca. Należy również wziąć pod uwagę konieczność modyfikacji dawki enkorafenibu stosowanego w skojarzeniu z binimetynibem; szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały enkorafenibu.

Reakcje skórne
W przypadku objawów toksyczności stopnia 2. należy kontynuować leczenie. W razie nasilenia wysypki lub braku poprawy po 2 tyg., stosowanie binimetynibu należy wstrzymać do zmniejszenia nasilenia objawów ≤1. stopnia, a następnie wznowić leczenie w takiej samej dawce, jeśli działanie niepożądane wystąpiło po raz pierwszy lub dawce zmniejszonej, gdy objawy toksyczności stopnia 2. wystąpiły ponownie.
W przypadku objawów toksyczności stopnia 3. należy wstrzymać podawanie leku do zmniejszenia nasilenia objawów ≤1. stopnia, a następnie wznowić leczenie w takiej samej dawce, jeśli działanie niepożądane wystąpiło po raz pierwszy lub dawce zmniejszonej, gdy objawy toksyczności stopnia 3. wystąpiły ponownie.
Objawy stopnia 4.: leczenie binimetynibem należy zakończyć.

Działania niepożądane dotyczące oczu
Objawowe odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki (stopnia 2. lub 3.): należy wstrzymać podawanie leku przez ≤2 tyg., następnie powtórzyć badanie okulistyczne, w tym badanie ostrości wzroku: jeśli nasilenie objawów zmniejszy się do ≤1. stopnia, należy wznowić leczenie w takiej samej dawce; natomiast jeśli nasilenie objawów zmniejszy się do stopnia 2., należy wznowić leczenie w zmniejszonej dawce; w przypadku braku poprawy do stopnia 2., leczenie należy zakończyć.
Objawowe odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki, związane z pogorszeniem ostrości wzroku (stopień 4.): leczenie należy zakończyć.
Niedrożność naczyń żylnych siatkówki (RVO): leczenie należy zakończyć.

Działania niepożądane dotyczące serca
Zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory serca (LVEF) stopnia 2. lub niedające objawów, bezwzględne zmniejszenie LVEF o >10% w stosunku do wartości początkowej lub poniżej dolnej granicy normy.
LVEF należy oceniać co 2 tyg.:
- w przypadku braku objawów należy wstrzymać leczenie przez ≤4 tyg.; należy wznowić podawanie leku w mniejszej dawce, jeśli w ciągu 4 tyg. wartość LVEF ≥ dolnej granicy normy oraz bezwzględne zmniejszenie LVEF w stosunku do wartości początkowej wynosi ≤10%.
- jeśli wartość LVEF nie wróci do normy w ciągu 4 tyg., leczenie binimetynibem należy zakończyć.
W przypadku zmniejszenia LVEF stopnia 3. lub 4. lub objawowej niewydolności lewej komory serca należy zakończyć leczenie binimetynibem i oceniać wartość LVEF co 2 tyg. do jej powrotu do normy.

Rabdomioliza, zwiększenie stężenia fosfokinazy kreatynowej (CK)
Działania niepożądane stopnia 3., brak objawów: należy kontynuować leczenie tą samą dawką i odpowiednio nawadniać pacjenta.
Działania niepożądane stopnia 4., brak objawów: należy wstrzymać podawanie leku do zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych ≤1. stopnia oraz odpowiednio nawadniać pacjenta.
Działania niepożądane 3. lub 4. stopnia z objawami ze strony mięśni lub niewydolnością nerek: należy wstrzymać podawanie leku; jeżeli w ciągu 4 tyg. nasilenie działań niepożądanych zmniejszy się do ≤1. stopnia, należy wznowić podawanie leku w mniejszej dawce, natomiast w przypadku braku poprawy leczenie należy zakończyć.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Niepowikłana zakrzepica żył głębokich lub zatorowość płucna stopnia ≤3.: należy wstrzymać podawanie leku; jeżeli nasilenie działań niepożądanych zmniejszy się do ≤1. stopnia, należy wznowić podawanie leku w mniejszej dawce, natomiast w przypadku braku poprawy leczenie należy zakończyć.
Zatorowość płucna stopnia 4.: leczenie należy zakończyć.

Zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi
W przypadku objawów toksyczności stopnia 2. należy kontynuować leczenie bez zmian dawkowania. W przypadku braku poprawy po 2 tyg. należy wstrzymać podawanie leku, dopóki nasilenie objawów nie zmniejszy się do ≤1. stopnia lub nie powróci do wartości wyjściowych.
Wystąpienie objawów stopnia 3. po raz pierwszy: należy wstrzymać podawanie leku; jeżeli w ciągu 4 tyg. nasilenie działań niepożądanych zmniejszy się do ≤1. stopnia lub do wartości wyjściowych, należy wznowić podawanie leku w mniejszej dawce, natomiast w przypadku braku poprawy leczenie należy zakończyć.
Wystąpienie objawów stopnia 4. po raz pierwszy: leczenie należy zakończyć albo wstrzymać podawanie leku; jeżeli w ciągu 4 tyg. nasilenie działań niepożądanych zmniejszy się do ≤1. stopnia lub do wartości wyjściowych, należy wznowić podawanie leku w mniejszej dawce, natomiast w przypadku braku poprawy leczenie należy zakończyć.
Ponowne wystąpienie objawów stopnia 3.: należy rozważyć zakończenie leczenia binimetynibem.
Ponowne wystąpienie objawów stopnia 4.: leczenie należy zakończyć.

Śródmiąższowa choroba płuc, zapalenie płuc
W przypadku objawów toksyczności stopnia 2. należy wstrzymać podawanie leku; jeżeli w ciągu 4 tyg. nasilenie działań niepożądanych zmniejszy się do ≤1. stopnia, należy wznowić podawanie leku w mniejszej dawce, natomiast w przypadku braku poprawy leczenie należy zakończyć.
Objawy stopnia 3. lub 4.: leczenie należy zakończyć.

Inne działania niepożądane
Ponowne wystąpienie działań niepożądanych stopnia 2., nietolerowane działania niepożądane stopnia 2. lub wystąpienie działania niepożądanego stopnia 3. po raz pierwszy: należy wstrzymać podawanie leku; jeżeli w ciągu 4 tyg. nasilenie działań niepożądanych zmniejszy się do ≤1. stopnia lub do wartości wyjściowych, należy wznowić podawanie leku w mniejszej dawce, natomiast w przypadku braku poprawy leczenie należy zakończyć.
Wystąpienie działań niepożądanych stopnia 4. po raz pierwszy: należy zakończyć leczenie binimetynibem albo wstrzymać podawanie leku; jeżeli w ciągu 4 tyg. nasilenie działań niepożądanych zmniejszy się do ≤1. stopnia lub do wartości wyjściowych, należy wznowić podawanie leku w mniejszej dawce, natomiast w przypadku braku poprawy leczenie należy zakończyć.
Ponowne wystąpienie działań niepożądanych stopnia 3.: należy rozważyć zakończenie leczenia binimetynibem.
Ponowne wystąpienie działań niepożądanych stopnia 4.: leczenie należy zakończyć.

Nasilenie objawów toksyczności podano wg klasyfikacji NCI CTCAE; szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Osoby w podeszłym wieku, osoby z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób po 65. rż., z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby lub niewydolnością nerek. Nie zaleca się stosowania w przypadku umiarkowanych i ciężkich zaburzeń czynności wątroby.

Uwagi dla Binimetynib

Binimetynib wywiera niewielki wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjentom należy zalecić, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn, jeżeli występują u nich zaburzenia widzenia lub jakiekolwiek inne działania niepożądane, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Preparaty na rynku polskim zawierające binimetynib