Bez specjalistycznego wsparcia żywieniowego nie ma skutecznego leczenia. Żywienie medyczne skraca pobyt chorego w szpitalu i obniża ogólne koszty terapii – przekonywali w środę eksperci podczas konferencji prasowej w Warszawie.
Fot. pixabay.com
Z danych przedstawionych dziennikarzom wynika, że prowadzone w domu żywienie dojelitowe (bezpośrednio do żołądka lub jelita) jest o 70-80 proc. tańsze niż pobyt w szpitalu. Dzięki niemu chorzy rzadziej są hospitalizowani – o 40 proc. w przypadku dzieci i 30 proc. u dorosłych. Żywienie medyczne poprawia rokowania chorych i przyśpiesza ich rekonwalescencję.
Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego Dzieci prof. Janusz Książyk podkreślił, że w Polsce żywienie lecznicze jest w pełni refundowane od 2007 r. Przyznał, że pacjenci zakwalifikowani do takiej terapii w niektórych województwach muszą czekać nawet kilka miesięcy na jej rozpoczęcie, bo jest to procedura limitowana.
„Coraz więcej lekarzy, jak i pacjentów jest przekonanych do potrzeby zastosowania żywienia medycznego, które może być wykorzystywane w takich schorzeniach jak choroby nowotworowe, zaburzenia połykania, udar mózgu, choroba Alzheimera, nieswoiste zapalenia jelit, dziecięce porażenie mózgowe oraz mukowiscydoza” – wyjaśniał dr n. med. Piotr Wójcik z Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiego w Krośnie.
Prof. Książyk podkreślił, że niezbędnym elementem leczenia jest rozpoznanie u chorego niedożywienia i włączenie odpowiedniej terapii żywieniowej. „Należy to zrobić odpowiednio wcześnie, zanim jeszcze pojawią się utrudniające leczenie powikłania. W przypadku dzieci żywienie medyczne dodatkowo wspomaga ich rozwój fizyczny i umysłowy” – dodał.
Specjaliści wyjaśnili, że żywienie lecznicze stosowane jest wtedy, kiedy nie jest już możliwe podawanie posiłków i preparatów droga doustną lub jest ono niewystarczające. Wtedy gotowe płynne produkty żywieniowe podaje się bezpośrednio do żołądka lub jelita albo dożylnie (pozajelitowo).
„Najpierw pacjent żywiony jest za pośrednictwem sondy donosowej, a po pewnym czasie zakładamy PEGa, czyli przezskórną endoskopową gastrostomię” – powiedział dr Wójcik. Specjalistyczne żywienie trzeba dobrać indywidualnie do każdego chorego, w zależności od jego schorzenia oraz ogólnego stanu zdrowia.
Niektórzy pacjenci wciąż obawiają się zastosowania sondy i PEGa oraz żywienia leczniczego. Adrian Witczak cierpiący od dzieciństwa na chorobę Leśniewskiego-Crohna twierdzi, że część chorych jest uprzedzona do tej metody żywienia, ale po jej zastosowania na ogół się do nich szybko przekonuje.
„Od 14. roku życia, czyli już od 14 lat, stosuję żywienie dojelitowe, w tym czasie skończyłem szkolę i studia, teraz pracuje i robię doktorat w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie” – opowiadał Witczak. Dodał, że sam zakłada sobie sondę donosową, a żywienie medyczne to najlepsze, co przytrafiło się w jego życiu.
Aleksandra Kmiecik-Łazarz przyznała, że była przeciwna zastosowaniu żywienia leczniczego u swej córki Hani, która urodziła się z małogłowiem. „Nie wyobrażałam sobie, jak po założenia PEGa będzie ona funkcjonować z rurką i dziurą w brzuchu, jak będzie wyglądało kąpanie i rehabilitacja” – przyznała.
Do żywienia medycznego zmusiło ją wielogodzinne przygotowywanie i podawanie specjalnych posiłków dla córki. Jeden posiłek trwał od jednej godziny do półtorej, a trzeba było podać ich siedem, osiem w ciągu dnia. „Zresztą, Hania w końcu przestała jeść z powodu odruchów wymiotnych” – dodała.
„Dziś mogę powiedzieć, że wprowadzenie żywienia leczniczego było jedną z najlepszych decyzji, jaką mogliśmy podjąć dla naszego dziecka” – powiedziała Kmiecik-Łazarz.
Prof. Książyk zwrócił uwagę, że żywienie dojelitowe może być stosowane jedynie przez pewien czas, choć u niektórych pacjentów jest ono konieczne do końca życia. Pozwala ono prowadzić normalne życie codzienne, można podróżować, pływać i uprawiać sporty.
Spotkanie z dziennikarzami odbyło się z okazji kolejnej odsłony kampanii „Żywienie medyczne – Twoje posiłki w walce z chorobą”. Poprzednie jej edycje dotyczyły żywienia medycznego pacjentów z chorobą nowotworową oraz schorzeniami neurologicznymi. Tym razem jest ona poświęcona żywieniu medycznemu u dzieci i dorosłych z rożnymi chorobami.
