Erythromycinum TZF - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest erytromycyna, antybiotyk z grupy makrolidów, wytwarzany przez szczep Saccharopolyspora erythraea (dawniej Streptomyces erythraeus). Mechanizm działania erytromycyny, wspólny dla całej grupy makrolidów, polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Odbywa się to poprzez zablokowanie bakteryjnych rybosomów, struktur komórkowych niezbędnych do syntezy białek. Uniemożliwia to wzrost i namnażanie się komórek bakteryjnych. Erytromycyna jest zaliczana do substancji o działaniu bakteriostatycznym, o szerokim spektrum działania. Erytromycyna jest nietrwała w środowisku kwaśnym. Podanie leku w postaci tabletek dojelitowych bądź jako cyklicznego węglanu (ulegającego przekształceniu w przewodzie pokarmowym w żel) chroni go przed działaniem soku żołądkowego. Erytromycyna dobrze przenika do większości tkanek, z wyjątkiem mózgu oraz płynu mózgowo-rdzeniowego.

Preparat jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na erytromycynę:
· zakażenia górnych dróg oddechowych: zapalenie migdałków, ropień okołomigdałkowy, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie zatok, wtórne zakażenia bakteryjne w przebiegu grypy lub przeziębień
· zakażenia ucha środkowego i zewnętrznego
· zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie tchawicy, ostre zapalenie oskrzeli lub zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc (płatowe, odoskrzelowe, pierwotne atypowe), rozstrzenie oskrzeli, choroba legionistów
· zapalenie dziąseł, angina Vincenta
· zapalenie powiek
· zakażenia skóry i tkanek miękkich: czyraki, czyraki mnogie, zapalenie tkanki łącznej, róża
· zakażenia przewodu pokarmowego: zapalenie pęcherzyka żółciowego, gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy
· zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym, wtórnym zakażeniom w przebiegu oparzeń, zapaleniu wsierdzia u osób poddawanych zabiegom stomatologicznym
· inne zakażenia: zapalenie szpiku, zapalenie cewki moczowej, rzeżączka, kiła pierwotna, ziarniniak weneryczny pachwin, błonica, płonica.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne antybiotyki makrolidowe.
W okresie leczenia erytromycyną przeciwwskazane jest stosowanie któregokolwiek z następujących leków: astemizol, cyzapryd, pimozyd, terfenadyna, ergotamina lub dihydroergotamina.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Poinformuj lekarza, jeżeli kiedykolwiek wystąpiły u Ciebie reakcje nadwrażliwości na antybiotyki makrolidowe czy też na inne leki lub alergeny. Stosowanie preparatu może powodować wystąpienie reakcji nadwrażliwości. Jeżeli wystąpią pierwsze objawy reakcji nadwrażliwości należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem; lekarz może zalecić zaprzestanie stosowania preparatu i w razie potrzeby zastosować odpowiednie leczenie objawowe.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby lub przyjmujących leki o działaniu hepatotoksycznym (leki uszkadzające wątrobę) oraz u osób stosujących preparat długotrwale konieczne jest zachowanie ostrożności i regularne kontrolowanie parametrów czynności wątroby. W razie potrzeby lekarz zmniejszy dawkę erytromycyny.
Zaleca się, by noworodek matki chorej na kiłę w okresie ciąży i leczonej erytromycyną podawaną doustnie otrzymał po urodzeniu penicylinę, ponieważ erytromycyna choć przenika przez łożysko nie osiąga w tkankach dziecka stężeń terapeutycznych.
Preparat może nasilać objawy miastenii (przewlekła choroba, której objawem jest nużliwość mięśni).
Stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. W okresie leczenia zaleca się obserwację, czy nie występują objawy nowych zakażeń. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. zakażenia drożdżakami) należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu. Jego objawy kliniczne (takie jak np. wodniste stolce z krwią i śluzem, tępe, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, okresowe parcie na stolec) spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takim przypadku przeciwwskazane. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie farmakologiczne.
Równoległe stosowanie erytromycyny i statyn (lowastatyny) może prowadzić do wystąpienia rabdomiolizy, zespołu objawów związanych z uszkodzeniem i rozpadem mięśni.
Erytromycyna może wpływać na wyniki oznaczeń amin katecholowych w moczu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie ma danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Preparat może powodować działania niepożądane takie jak np. zawroty głowy, stany splątania, dezorientację, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, nasilenia zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów i stanu chorego. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania.
Dorośli i dzieci po 8. roku życia: zwykle stosuje się 1–2 g na dobę w dawkach podzielonych; w ciężkich zakażeniach lekarz może zwiększyć dawkę do 4 g na dobę w dawkach podzielonych.
Dzieci do 8. roku życia: zwykle stosuje się 30–50 mg/kg masy ciała na dobę w dawkach podzielonych, podawanych co 12 lub co 6 godzin. W ciężkich zakażeniach lekarz może zwiększyć dawkę (zwykle dwukrotnie). Preparat może być podawany dzieciom w każdym wieku, pod warunkiem, że potrafią połknąć tabletkę.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Zaleca się jednak zachowanie ostrożności, ze względu na częste występowanie zaburzeń czynności wątroby lub dróg żółciowych w tej grupie wiekowej.
Sposób podawania:
Preparat w postaci tabletek powlekanych przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki można przyjmować przed lub razem z posiłkiem, popijając niewielką ilością wody.
Czas trwania leczenia:
Lekarz określi czas trwania leczenia. Preparat należy stosować jeszcze co najmniej przez 2–3 dni po ustąpieniu objawów. W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce leczenie powinno trwać przynajmniej 10 dni.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest dopuszczone jedynie w sytuacji, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne.
Erytromycyna przenika do mleka matki.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz leki, takie jak:
· astemizol, cyzapryd, pimozyd, terfenadyna
· mizolastyna, bromokryptyna, heksobarbital, midazolam, takrolimus, triazolam, kwas walproinowy, ryfabutyna, zopiklon
· leki mogące powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (w tym leki przeciwarytmiczne takie jak dizopiramid, chinidyna, prokainamid, amiodaron)
· teofilina
· digoksyna
· cyklosporyna
· karbamazepina
· fenytoina, alfentanyl, metyloprednizolon, pochodne benzodiazepiny (np. midazolam, alprazolam)
· doustne preparaty antykoncepcyjne
· leki przeciwzakrzepowe takie jak np. warfaryna
· alkaloidy sporyszu (ergotamina, dihydroergotamina)
· kolchicyna.
W okresie leczenia erytromycyną przeciwwskazane jest stosowanie któregokolwiek z następujących leków: astemizol, cyzapryd, pimozyd, terfenadyna oraz alkaloidy sporyszu (ergotamina, dihydroergotamina). Możliwe jest zwiększenie stężenia równolegle stosowanego cyzaprydu, pimozydu, terfenadyny, astemizolu, z czym może być związane wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, wystąpienie komorowych zaburzeń rytmu serca i niebezpiecznych dla życia zaburzeń rytmu typu torsades de pointes. Ryzyko wystąpienia powyższych zaburzeń rytmu serca związane jest także z równoległym stosowaniem leków przeciwarytmicznych, takich jak dizopiramid, chinidyna, prokainamid, amiodaron. W przypadku ich stosowania konieczny jest ścisły nadzór lekarski. Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania leków, których metabolizm związany jest z układem enzymatycznym cytochromu P450 (takich jak mizolastyna, bromokryptyna, heksobarbital, midazolam, takrolimus, triazolam, kwas walproinowy, ryfabutyna, zopiklon), ponieważ erytromycyna wpływa na hamowanie aktywności tego enzymu i może powodować zwiększenie stężenia tych leków we krwi. Jeżeli to będzie konieczne, lekarz może zalecić monitorowanie stężenia tych leków i odpowiednie dostosowanie ich dawek. W szczególności erytromycyna może powodować zwiększenie stężenia we krwi oraz nasilenie toksycznego działania: teofiliny, digoksyny, cyklosporyny, karbamazepiny, fenytoiny, alfentanylu, metyloprednizolonu i pochodnych benzodiazepiny. Konieczne może być dostosowanie jej dawkowania przez lekarza oraz monitorowanie stężeń powyższych leków. Równoległe stosowanie erytromycyny i statyn (np. lowastatyna, simwastatyna) może powodować wystąpienie rabdomiolizy. Erytromycyna (i inne antybiotyki o szerokim spektrum działania) może zmniejszać skuteczność działania doustnych preparatów antykoncepcyjnych; należy skonsultować się z lekarzem. Możliwe także nasilenie ryzyka hepatotoksyczności doustnych preparatów antykoncepcyjnych. Erytromycyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych (warfaryny, acenokumarolu) zwiększając ryzyko krwotoku poprzez znaczne wydłużenie czasu protrombinowego, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku; niezbędna jest regularna kontrola czasu protrombinowego i dostosowanie dawkowania leków przeciwzakrzepowych. Równoległe stosowanie preparatu z alkaloidami sporyszu (np. preparaty zawierające ergotaminę lub jej pochodne) jest przeciwwskazane, ze względu na ryzyko zatrucia, objawiającego się skurczem naczyń obwodowych i niedokrwieniem kończyn, oraz niedokrwieniem ośrodkowego układu nerwowego. Preparat może powodować zwiększenie stężenia i nasilenie działań toksycznych stosowanej równolegle kolchicyny. Należy zachować ostrożność i kontrolować czy u chorego nie występują objawy zatrucia kolchicyną.
Wpływ preparatu na wyniki badań laboratoryjnych:
Erytromycyna może wpływać na wyniki oznaczeń amin katecholowych w moczu.

Jak każdy lek, również Erythromycinum TZF może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Możliwe jest wystąpienie następujących działań niepożądanych: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, wzdęcia, rzekomobłoniaste zapalenie jelit (objawiające się m. in. biegunką), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia czynności wątroby, cholestatyczne zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, zapalenie trzustki, bóle i zawroty głowy, zaburzenia słuchu (szumy uszne, przemijająca utrata słuchu, zwłaszcza u chorych z niewydolnością nerek czy wątroby), bezsenność, koszmary senne, stany splątania, zaburzenia orientacji, omamy, zaburzenia rytmu serca, ryzyko wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG i zaburzeń rytmu typu torsade de pointes, śródmiąższowe zapalenie nerek, małopłytkowość, agranulocytoza (znaczne zmniejszenie liczby granulocytów), nasilenie toksycznego działania równolegle stosowanej kolchicyny (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek), nadkażenia opornymi bakteriami i drożdżakami (stany zapalne błon śluzowych i skóry, zapalenie pochwy). Możliwe reakcje nadwrażliwości (w tym ciężkie reakcje anafilaktyczne), takie jak: pokrzywka, wykwity skórne, obrzęk naczynioruchowy (możliwy obrzęk ust, języka, gardła, krtani utrudniający oddychanie), wstrząs anafilaktyczny a także, ciężkie reakcje skórne takie jak zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna, rumień wielopostaciowy. Jeżeli wystąpią pierwsze objawy którejkolwiek z powyższych reakcji nadwrażliwości należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.