Cefuroksym – jest antybiotykiem, cefalosporyną II generacji. Cefalosporyny zaliczane są do antybiotyków β-laktamowych. Mechanizm działania tych antybiotyków polega na blokowaniu jednego z ostatnich etapów biosyntezy ściany komórkowej bakterii, tzw. transpeptydacji, czyli procesu zasieciowania pierwotnej struktury liniowej, dzięki któremu ściana komórkowa bakterii uzyskuje strukturę trwałą. Dzieje się to dzięki podobieństwu budowy antybiotyku i naturalnych substancji wykorzystywanych do budowy ściany komórkowej przez bakterie. Zahamowanie enzymu transpeptydazy, biorącego udział w tym procesie, skutkuje zahamowaniem budowy ściany komórkowej i następnie rozpadem komórki bakteryjnej. Ze względu na taki mechanizm działania antybiotyki β-laktamowe wykazują najsilniejsze działanie w fazie największego rozwoju bakterii i ich najintensywniejszego wzrostu. Cefuroksym jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, czyli wykazuje skuteczność wobec wielu patogenów. Zaliczany jest do antybiotyków bakteriobójczych, czyli powodujących zabicie komórki bakteryjnej.
Aby antybiotyk zadziałał skutecznie, musi osiągnąć w miejscu zakażenia stężenie niezbędne do zahamowania wzrostu lub zabicia drobnoustroju chorobotwórczego, a równocześnie stężenie to musi pozostawać bezpieczne dla ludzkich komórek. Jeśli oba te warunki zostają spełnione, mówimy, że dany mikroorganizm jest wrażliwy na antybiotyk, jeśli nie – mamy do czynienia z opornością na antybiotyk. Oporność na antybiotyk może być wrodzona lub nabyta w wyniku mutacji genetycznej bakterii i selekcji szczepów opornych czy poprzez przekazywanie genów oporności między komórkami bakteryjnymi (jest to tzw. transfer horyzontalny). Jednym z istotnych mechanizmów oporności bakterii na antybiotyki β-laktamowe jest rozkład i, co za tym idzie, unieczynnienie antybiotyku za pośrednictwem enzymów, zwanych β-laktamazami.
Działanie bakteriobójcze antybiotyków β-laktamowych zależy od czasu, w którym stężenie leku w miejscu zakażenia będzie utrzymywało się na odpowiednio wysokim poziomie.
Po zastosowaniu antybiotyków β-laktamowych u niektórych chorych mogą wystąpić reakcje alergiczne. Mogą one występować w postaci reakcji skórnych (takich jak wysypka, świąd, pokrzywka), rzadziej w postaci nasilonych zmian (np. obrzęków, pęcherzowego czy złuszczającego zapalenia skóry). Reakcje alergiczne mogą niekiedy obejmować cały organizm i prowadzić nawet do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego. Poważne reakcje alergiczne występują częściej po podaniu dożylnym niż po podaniu doustnym. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych po przyjęciu antybiotyku należy szybko zwrócić się o poradę do lekarza, ponieważ może zachodzić konieczność zaprzestania stosowania tego antybiotyku i zamiany na inny oraz wdrożenia dodatkowego leczenia alergii. Alergia na jedną z cefalosporyn wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznej na inny lek z grupy β-laktamów. Co ważne, reakcje nadwrażliwości mogą pojawić się już podczas pierwszego zastosowania antybiotyku jak i w przypadku kolejnych podań.
Cefuroksym stosowany jest w leczeniu zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, układu moczowo-płciowego, skóry i tkanek miękkich, posocznicy lub bakteriemii, rzeżączki, zakażeń kości i stawów oraz w profilaktyce zakażeń w chirurgii w okresie okołooperacyjnym, zwłaszcza po zabiegach na otwartym sercu i ortopedycznych.
Cefuroksym nie wchłania się z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym, dlatego podawany jest domięśniowo lub dożylnie. Doustnie stosuje się jego pochodną – aksetyl cefuroksymu. Cefuroksym nie ulega metabolizmowi. Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 70 min. Większość dawki (85–90%) wydalana jest przez nerki, w postaci niezmienionej, w ciągu 24 h.
Więcej szczegółowych informacji znajduje się w opisach preparatów.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł