Śmierć rodzeństwa w dzieciństwie danej osoby zwiększa u niej ryzyko zgonu. Dotyczy to szczególnie pierwszego roku żałoby - oraz rodzeństwa tej samej płci – sugerują badania skandynawskich badaczy opublikowane przez „JAMA Pediatrics”.
Fot. Pixabay.com
Przemawiają za tym badania 56 tys. Duńczyków i Szwedów, którzy stracili brata lub siostrę (kiedy sami byli w wieku od pół roku - do lat 18) - zauważa główny autor badania, dr Yongfu Yu ze szpitala uniwersyteckiego w Aarhus w Danii.
Nie są to rzadkie przypadki. W USA 8 proc. osób w dzieciństwie straciło kogoś z rodzeństwa. Z najnowszych badań wynika, że wielu z nich mocno to przeżywa, co wpływa na ich zdrowie psychiczne i fizyczne oraz skraca życie.
Dr Yu wraz z zespołem wyliczył, że osoby, których brat lub siostra wcześnie zmarli (jeszcze przed osiągnięciem pełnoletności), są bardziej narażeni na zgon w najbliższych 37 latach - ogółem o 71 proc. Specjalista twierdzi, że częściej umierają oni z tego samego powodu, który doprowadził do śmierci ich rodzeństwo, szczególnie jeśli to było samobójstwo.
Z tą szczególnie traumatyczną sytuacją lepiej radzą sobie osoby płci żeńskiej. Z tych samych badań wynika, że jeśli chodzi o osoby, które utraciły w dzieciństwie brata lub siostrę - na przedwczesny zgon bardziej narażeni są mężczyźni, niż kobiety. Większe ryzyko przedwczesnego zgonu jest również u osób, które utraciły rodzeństwo starsze lub młodsze o nie więcej niż dwa lata.
Nie wiadomo, które osoby (wśród tych, które straciły w dzieciństwie brata lub siostrę), są bardziej narażone na przedwczesny zgon. Dr Yu zamierza to dopiero ustalić w kolejnych, planowanych badaniach. Podejrzewa, że może to zależeć od zdolności radzenia sobie ze stresem i od sytuacji w najbliższej rodzinie.
Dr James M. Bolton z University of Manitoba w Winnipeg w Kanadzie w komentarzu do badań zwraca uwagę, że mało uwagi poświęca się żałobie dzieci, które straciło brata lub siostrę. Psychoterapia żałoby stosowana jest głównie u dorosłych po stracie kogoś bliskiego. Nie zawsze zwraca się uwagę na stan psychiczny dzieci.
"Ustalenie, jaka pomoc psychologiczna byłaby najbardziej właściwa u dzieci lub nastolatków po stracie rodzeństwa, mogłoby zmniejszyć u nich ryzyko późniejszych zaburzeń psychicznych oraz przedwczesnej śmierci" – twierdzi kanadyjski specjalista.
