Łojotok

Co to jest i jakie są przyczyny?

Łojotok to wzmożone wydzielanie łoju przez gruczoły łojowe na powierzchnię skóry, najwyraźniejsze w okolicach obfitujących w te gruczoły. Skóra jest tłusta, lśniąca, z rozszerzonymi ujściami gruczołów łojowych, wypełnionymi masami łojowo-rogowymi.

Skłonność do łojotoku jest cechą genetyczną, ale zależy także od wpływu hormonów płciowych (niekorzystny wpływ androgenów i progesteronu, korzystny - estrogenów). Łojotok jest szczególnie nasilony w okresie pokwitania i przekwitania, przy zaburzeniach hormonalnych i zaburzeniach przemiany materii. Na regulację wydzielania łoju mają wpływ następujące czynniki:

stres
nadmiar androgenów
niedobór witaminy A (zwiększona skłonność do rogowacenia ujść mieszków włosowych)
niedobór witaminy E (powoduje to utlenianie nienasyconych kwasów tłuszczowych)
niedobór witaminy B₂ (która reguluje procesy przemiany komórkowej i rogowacenia)
niedobór witaminy PP (która wpływa na przemianę wodną w skórze, proces utlenienia, rozszerza naczynia krwionośne)
niedobór witaminy C (która uszczelnia naczynia krwionośne, wzmaga odporność organizmu i reguluje czynność wydzielniczą).

Istotną rolę odgrywa również zakażenie drożdżakami, głównie Pityrosporum ovale.

Jak często występuje?

Wydzielanie łoju waha się w zależności od wieku, jest duże u noworodków, zmniejsza się w ciągu pierwszych lat życia, wzrasta w okresie pokwitania (13-18 lat), następnie powoli się zmniejsza. Łojotok jest podłożem chorób owłosionej skóry głowy (łupież łojotokowy) oraz skóry gładkiej (trądzik, trądzik różowaty).

Jak się objawia?

Wzmożone wydzielanie łoju stwierdza się w tzw. okolicach łojotokowych: owłosionej skóry głowy, czoła, nosa, fałdów nosowo-policzkowych, okolic zausznych, międzyłopatkowych, mostka. Skóra jest tłusta i lśniąca.

Co robić w razie wystąpienia objawów?

Zaleca się modyfikację diety (dieta z dużą ilością witamin, białka, soli mineralnych, ograniczenie spożycia tłuszczów, cukrów, ostrych przypraw, używek) i zmianę stylu życia (unikanie sytuacji stresowych). W przypadku braku efektu należy się zgłosić do dermatologa.

Jak lekarz ustala diagnozę?

Diagnozę łojotoku ustala się na podstawie obrazu klinicznego i wywiadu (wzmożone wydzielanie łoju w okolicach łojotokowych: owłosionej skóry głowy, czoła, nosa, fałdów nosowo-policzkowych, okolic zausznych, okolicy międzyłopatkowej, mostka). Skóra jest tłusta i lśniąca.

Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?

Skłonność do łojotoku jest cechą genetyczną, ale zależy także od wpływu hormonów płciowych. Łojotok jest szczególnie nasilony w okresie pokwitania i przekwitania, przy zaburzeniach hormonalnych i zaburzeniach przemiany materii. Łojotoku nie można całkowicie wyeliminować, natomiast można poprzez zastosowanie odpowiedniego leczenia dermatologicznego zmniejszyć jego nasilenie.

Jakie są sposoby leczenia?

Łojotok można leczyć:

witaminami
hormonalnie
dietetycznie (dieta z dużą ilością witamin, białka, soli mineralnych, a ograniczenie spożycia tłuszczów, cukrów, ostrych przypraw, używek)
miejscowo preparatami przeciwgrzybiczymi.

Co robić po zakończeniu leczenia?

Po zakończeniu leczenia łojotoku należy postępować profilaktycznie, stosować odpowiednie preparaty do pielęgnacji skóry z tendencją do łojotoku, wdrożyć wspomnianą dietę i zmienić styl życia.

20.03.2014

Zobacz także

Łupież łojotokowy Łupież jest częstym schorzeniem owłosionej skóry głowy. W jego powstawaniu istotną rolę odgrywa grzyb drożdżopodobny – Pityrosporum ovale.
Choroby włosów Wypadanie włosów może być objawem różnych chorób. Oprócz utraty nadmiernej liczby włosów, włosy mogą stać się suche, cienkie, pozbawione blasku i matowe. Utrata włosów może być efektem przebytej choroby, stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków (np. cytostatyków, leków immunosupresyjnych, witaminy A, β-blokerów). Do nadmiernego wypadania włosów przyczynia się także nieprawidłowa pielęgnacja – m.in. niewłaściwe czesanie i szczotkowanie włosów, prostowanie włosów, trwała ondulacja. Prawidłowo dziennie dochodzi do utraty 60–100 włosów.

Wybrane treści dla Ciebie:

Zakażenie paznokci bakterią Pseudomonas aeruginosa Pseudomonas aeruginosa (pałeczka ropy błękitnej) jest tlenową bakterią Gram-ujemną, która w przypadku zakażenia płytek paznokciowych powoduje ich zielone zabarwienie.
Ziarniniak kwasochłonny twarzy Ziarniniak kwasochłonny twarzy, zwany również ziarniniakiem twarzy, jest przewlekłą chorobą skóry zlokalizowaną głównie na twarzy, która przebiega z tworzeniem ognisk rumieniowo-naciekowych. Przypuszcza się, że jedną z przyczyn choroby może być nadmierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne, ale nie jest to w pełni udowodnione.
Hipermelanozy Hipermelanozy to grupa zmian skórnych, w których, występują plamy z nadmiaru barwnika.
Rogowce dłoni i stóp Rogowce dłoni i stóp jest to duża grupa chorób skóry uwarunkowanych zaburzeniami procesu rogowacenia naskórka o podłożu genetycznym. Manifestują się masywnym pogrubieniem naskórka (jego warstwy rogowej). Charakterystyczne dla tego stanu jest żółte zabarwienie skóry.
Choroba Dariera Choroba Dariera jest chorobą skóry o podłożu genetycznym (genodermatozą), w której obserwuje się zaburzenia rogowacenia w obrębie mieszków włosowych i poza nimi. Choroba rozpoczyna się zwykle w wieku młodzieńczym.
Łupież różowy (Giberta) Łupież Giberta (różowy) to choroba skóry, w przebiegu której dochodzi do wystąpienia uogólnionej wysypki, która jest poprzedzona pojawieniem się tzw. zmiany zwiastującej – czerwonej plamy pokrytej w środku łuskami. Łupież Giberta jest najprawdopodobniej związany z zakażeniem ludzkim wirusem herpes typu 6 oraz 7. Choroba ustępuje samoistnie bez leczenia.
Rak z komórek Merkla Rak z komórek Merkla najczęściej zlokalizowany jest na obszarach skóry narażonych na ekspozycję słońca. W 50% przypadków dotyczy regionu głowy i szyi oraz w 40% występuje na kończynach. Zwykle objawia się on jako czerwony guzek o gładkiej powierzchni z licznymi teleangiektazjami.
Pemfigoid ciężarnych Występuje zwykle w drugiej połowie ciąży (pod koniec II lub w III trymestrze). Może powodować przedwczesny poród lub urodzenie się dziecka o małej urodzeniowej masie ciała, rzadziej może dochodzić do poronienia.
Nadmierne wydzielanie potu (Hyperhidrosis) Nadmierne wydzielanie potu może występować w obrębie wybranych okolic ciała (głównie dłonie, pachy, stopy), ale może również być uogólnione (dotyczy wtedy całej skóry).Najczęściej zależy od osobniczej skłonności i wykazuje związek ze stresem, lękiem czy innymi emocjami.
Łysienie plackowate Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia, zdarzają się również przypadki późniejszego pojawienia się zmian. Przyczyny łysienia plackowatego są niejasne. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T.