Jon chlorkowy (Cl) jest głównym anionem płynów pozakomórkowych, znajduje się także w skórze, tkance podskórnej i kościach. Jako składnik kwasu solnego występuje w soku żołądkowym.
Fot. pixabay.com
Łącznie z jonami sodowym i potasowym bierze udział w zapewnieniu prawidłowej gospodarki wodno-elektrolitowej oraz równowagi kwasowo-zasadowej.
Metabolizm jonów chlorkowych w organizmie jest ściśle związany z metabolizmem sodu. W przypadku prawidłowego odżywiania nie obserwuje się niedoborów chloru w organizmie.
Podobnie jak w przypadku sodu, głównym źródłem chloru w diecie jest sól kuchenna. Pewne ilości chlorków mogą pochodzić z wody pitnej i wód mineralnych.
Aktualne normy dla chloru dla ludności Polski (Jarosz M., Bułhak-Jachymczyk B., 2008) zostały ustalone na poziomie wystarczającego spożycia (AI); wynoszą one dla osób dorosłych w wieku 19–50 lat 2300 mg/osobę/d, i zmniejszają się wraz z wiekiem. Pomiędzy 51. a 65. rokiem życia wynoszą 2150 mg/osobę/d, w wieku 66–75 lat – 2000 mg/osobę/d, a po 75. roku życia 1850 mg/osobę/d.]