Ramizek Plus - kapsułki twarde

Preparat złożony, zawiera 2 substancje czynne: bisoprolol i ramipryl.

Bisoprolol jest lekiem z grupy beta-blokerów (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Są to receptory pobudzane w warunkach fizjologicznych przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz naczyń krwionośnych. Działanie bisoprololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu, zmniejszenia objętości wyrzutowej oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Bisoprolol ma działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1, co między innymi oznacza, że zwykle nie powoduje zwężenia dróg oddechowych zależnego od receptorów beta 2 zlokalizowanych w mięśniach gładkich oskrzeli.

Drugą substancją czynną preparatu jest ramipryl, lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu aktywności enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym ten to konwertaza angiotensyny, często oznaczana skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, inhibitory ACE nasilają efekty zależne od bradykininy (substancja działająca rozkurczowo na naczynia krwionośne), wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). W badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność wielu z nich w zmniejszaniu śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. U chorych z niewydolnością serca inhibitory ACE zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne i zwiększa wydolność wysiłkową, pozytywnie wpływając na jakość życia.

Preparat jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, nadciśnienia tętniczego ze współistniejącym przewlekłym zespołem wieńcowym (u chorych po przebytym zawale serca i/lub rewaskularyzacji) i/lub przewlekłej niewydolności serca ze zmniejszoną czynnością skurczową lewej komory u osób dorosłych, u których objawy choroby są odpowiednio kontrolowane za pomocą ramiprylu i bisoprololu podawanych w postaci odrębnych preparatów, w takich samych dawkach jak w preparacie złożonym.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE).

Nie możesz także stosować preparatu, jeżeli występuje u Ciebie:

• ostra niewydolność serca, a także w okresach nasilenia niewydolności serca wymagających dożylnego stosowania leków inotropowych

• wstrząs kardiogenny

• blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia u chorych bez stymulatora (rozrusznika) serca

• zespół chorej zatoki

• blok zatokowo-przedsionkowy

• objawowa bradykardia (częstotliwość rytmu serca mniejsza niż 60 uderzeń na minutę przed rozpoczęciem leczenia)

• objawowe niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 100 mmHg)

• ciężka astma oskrzelowa lub ciężka POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc)

• ciężka postać choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda

• kwasica metaboliczna

• nieleczony guz chromochłonny nadnerczy

• wrodzony (dziedziczny) lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy

• obrzęk naczynioruchowy, który wystąpił w związku z wcześniejszym stosowaniem inhibitorów ACE

• istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie jednostronne w przypadku jedynej czynnej nerki

a także, jeżeli:

• stosowane są procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych).

Nie stosować równoległe:

• z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2)

• z lekami złożonymi zawierającymi sakubitryl i walsartan.

Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu w okresie ciąży. Jeżeli kobieta stosująca preparat planuje ciążę, powinna skonsultować się z lekarzem, który zaleci zmianę sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku ciąży lub jej podejrzenia w okresie przyjmowania preparatu, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ wymagane jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu i zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego.

Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego. Zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu dotyczy szczególnie osób:

• ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA), którą można podejrzewać w przypadku ciężkiego nadciśnienia tętniczego, zastoinowej niewydolności serca, hemodynamicznie istotnego upośledzenia napływu bądź odpływu z lewej komory serca (np. zwężenie/stenoza zastawki aortalnej lub mitralnej), jednostronnego zwężenia tętnicy nerkowej z drugą czynną nerką, a także w przypadku osób odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach), osób z marskością wątroby i/lub wodobrzuszem, osób poddawanych zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu;

• u których stosowana jest podwójna blokada układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA); nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, antagonistami receptora angiotensyny lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane. Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2). U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II.

• z niewydolnością serca po zawale;

• ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca lub udar mózgu)

• w podeszłym wieku.

W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, wymagany jest specjalny nadzór medyczny i dokładne monitorowanie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i każdorazowo podczas zwiększania dawki. Jeżeli występuje odwodnienie organizmu, zmniejszenie objętości krwi krążącej lub zaburzenia elektrolitowe, lekarz zaleci odpowiednie postępowanie przed rozpoczęciem stosowania preparatu.

Przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie jego trwania, szczególnie na początku, należy kontrolować czynność nerek, zwłaszcza u osób z zaburzeniami czynności nerek (lekarz będzie dostosowywał dawkowanie w zależności od wyników badań). Ryzyko zaburzenia czynności nerek jest zwiększone u chorych z zastoinową niewydolnością serca lub po przeszczepie nerki.

Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego twarzy, ust, języka, gardła, krtani czy dróg oddechowych. Jeżeli obrzęk dotyczy języka, gardła lub krtani, może utrudniać oddychanie i może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku, należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna może być hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Chory powinien pozostawać pod obserwacją lekarską przynajmniej przez 12–24 godzin, do momentu całkowitego ustąpienia objawów. Obrzęk naczynioruchowy może także dotyczyć jelit (objawami są bóle brzucha z nudnościami i wymiotami lub bez nich), co należy brać pod uwagę w przypadku wystąpienia bólów brzucha. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej. Obrzęk naczynioruchowy może wystąpić w każdym momencie leczenia.

Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego:

• przeciwwskazane jest stosowanie preparatu (ramiprylu) w skojarzeniu z sakubitrylem/walsartanem; stosowania ramiprylu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po upływie 36 godzin po przyjęciu ostatniej dawki sakubitrylu/walsartanu ( i podobnie, stosowania sakubitrylu/walsartanu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po 36 godzinach po przyjęciu ostatniej dawki ramiprylu);

• u osób przyjmujących preparat (ramipryl) należy zachować ostrożność rozpoczynając stosowanie racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) lub wildagliptyny.

Stosowanie preparatu (zahamowanie ACE) wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktycznych lub rzekomoanafilaktycznych na jad owadów i inne alergeny, także podczas odczulania; w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu.

Preparat (ramipryl) może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Hiperkaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca, niekiedy zakończonych zgonem. Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby z zaburzeniami czynności nerek, po 70. roku życia, chorzy na cukrzycę, osoby odwodnione, osoby z nasileniem niewydolności serca lub kwasicą metaboliczną, osoby przyjmujące suplementy potasu, zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki moczopędne oszczędzające potas, heparynę, trimetoprim lub kotrimoksazol [trimetoprim+sulfametoksazol], antagonistów aldosteronu lub antagonistów receptora angiotensyny). Jeżeli lekarz uzna stosowanie tych leków za konieczne, zaleci zachowanie ostrożności i monitorowanie czynności nerek oraz stężenia potasu we krwi.

Ramipryl może wpływać na nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, co może powodować zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia). U osób w podeszłym wieku i osób ze zwiększonym ryzykiem hiponatremii, należy kontrolować stężenie sodu we krwi.

Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenię/agranulocytozę], małopłytkowość, niedokrwistość, hamowanie czynności szpiku). Częstą kontrolę morfologii krwi zaleca się na początku leczenia oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek, ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. toczeń rumieniowaty układowy, twardzina) oraz u osób stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (np. allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.

U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.

Inhibitory ACE mogą także powodować uporczywy kaszel (skutek nasilenia działania bradykininy), bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.

Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z antagonistami wapnia, lekami przeciwarytmicznymi klasy I ani lekami przeciwnadciśnieniowymi o działaniu ośrodkowym.

Nie wolno nagle przerywać stosowania preparatu, zwłaszcza u osób z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia, należy stopniowo zmniejszać dawkę, zgodnie z zaleceniami lekarza. Nagłe zaprzestanie leczenia bisoprololem u chorych z chorobą niedokrwienną serca może prowadzić do nasilenia objawów choroby.

Jeżeli w okresie leczenia wystąpi objawowa bradykardia i częstotliwość rytmu serca w spoczynku będzie mniejsza niż 50–55 uderzeń na minutę, należy skonsultować się z lekarzem; lekarz odpowiednio dostosuje dawkowanie bisoprololu.

Chorzy z niżej wymienionych grup powinni pozostawać pod nadzorem lekarza i zachować ostrożność:

• chorzy z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia,

• z dławicą naczynio-skurczową (Prinzmetala); ze względu na ryzyko nasilenia napadów dławicowych stosowanie leku jest możliwe wyłącznie w łagodnych przypadkach i tylko w skojarzeniu z lekami rozszerzającymi naczynia,

• ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia skurczu oskrzeli (chorzy na astmę oskrzelową lub inne choroby obturacyjne dróg oddechowych); w tej grupie chorych może wystąpić zwiększenie oporu w drogach oddechowych i konieczne jest równoległe stosowanie leków rozszerzających oskrzela, a niekiedy przejściowe zwiększenie ich dawek, zgodnie z zaleceniami lekarza,

• chorzy na cukrzycę (preparat może maskować objawy hipoglikemii, takie jak uczucie kołatania serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca czy pocenie się; należy ściśle kontrolować stężenie glukozy we krwi),

• w okresie ścisłej diety,

• z chorobą zarostową tętnic obwodowych; może wystąpić nasilenie objawów, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu,

• poddawani znieczuleniu ogólnemu; jeżeli planujesz jakikolwiek zabieg wymagający znieczulenia, koniecznie poinformuj lekarza anestezjologa o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów, ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych interakcji z innymi lekami.

Jeżeli podejrzewasz lub zdiagnozowano u Ciebie łuszczycę, poinformuj o tym lekarza. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu u chorych na łuszczycę lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i w każdym przypadku indywidualnie podejmie decyzję, czy można rozpocząć stosowanie bisoprololu.

U chorych z guzem chromochłonnym nadnerczy przed rozpoczęciem stosowania preparatu oraz w trakcie jego stosowania konieczne jest leczenie mające na celu zablokowanie receptorów alfa-adrenergicznych.

Preparat może maskować objawy nadczynności tarczycy, w tym zwiększoną częstotliwość rytmu serca (tachykardię).

Ze względu na brak wystarczającego doświadczenie klinicznego, należy zachować ostrożność u chorych z niewydolnością serca oraz:

• cukrzycą typu 1 (insulinozależną)

• ciężkimi zaburzeniami czynności nerek

• ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby

• kardiomiopatią restrykcyjną

• wrodzoną chorobą serca

• wadami zastawek powodującymi istotne zaburzenia hemodynamiczne

• zawałem serca przebytym w ciągu ostatnich 3 miesięcy.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

U niektórych osób preparat może powodować objawy związane z niskim ciśnieniem tętniczym (np. zawroty i bóle głowy, osłabienie, znużenie, nudności), które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Wystąpienie tych objawów jest szczególnie prawdopodobne w początkowym okresie stosowania preparatu, podczas zmiany dawkowania lub gdy równolegle spożywany jest alkohol.

Preparat ma postać kapsułek twardych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli: 1 kapsułka 1 raz na dobę.

Preparat złożony, o ustalonej zawartości substancji czynnych, nie jest przeznaczony do leczenia początkowego. Przed zaleceniem stosowania preparatu złożonego, lekarz dostosuje dawkowanie każdej z substancji czynnych (tj. bisoprololu i ramiprylu). Chorzy powinni zostać ustabilizowani za pomocą ramiprylu i bisoprololu w postaci osobnych preparatów, w dawkach takich jak w preparacie złożonym przez co najmniej 4 tygodnie (bez zmian dawkowania).

Jeżeli już po rozpoczęciu stosowania preparatu złożonego wymagana jest zmiana dawkowania, lekarz ponownie indywidualnie dostosuje dawkowanie każdej z substancji czynnych, w postaci dwóch odrębnych preparatów.

Szczególne grupy chorych:

W celu ustalenia optymalnej dawki początkowej i podtrzymującej u osób z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest, aby lekarz indywidualnie dostosował dawkowanie każdej z substancji czynnych niezależnie (w postaci dwóch odrębnych preparatów). Szczegółowe informacje – zobacz zarejestrowane materiały producenta.

U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby leczenie z zastosowaniem ramiprylu może być rozpoczynane wyłącznie pod nadzorem lekarza, a maksymalna dawka dobowa ramiprylu w tej grupie chorych wynosi 2,5 mg. Można więc stosować jedynie taką postać preparatu złożonego, w którym zawartość ramiprylu nie przekracza 2,5 mg (nie można dzielić kapsułek).

U osób w podeszłym wieku i/lub osłabionych leczenie powinno być rozpoczynane od stosowania mniejszej dawki, ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych.

Dzieci i młodzież: nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia. Z tego powodu nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane.

W przypadku ciąży lub jej podejrzenia w okresie przyjmowania preparatu, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ wymagane jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu i zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie preparatu:

• z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2)

• z lekami złożonymi zawierającymi sakubitryl i walsartan.

Nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, antagonistami receptora angiotensyny lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane.

Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w skojarzeniu z sakubitrylem/walsartanem. Stosowania ramiprylu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po upływie 36 godzin po przyjęciu ostatniej dawki sakubitrylu/walsartanu ( i podobnie, stosowania sakubitrylu/walsartanu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po 36 godzinach po przyjęciu ostatniej dawki ramiprylu).

Przeciwwskazane są zabiegi z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja oraz afereza lipoprotein o niskiej gęstości), w czasie których krew narażona jest na kontakt z ujemnie naładowanymi powierzchniami. Może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych. Jeżeli lekarz uzna przeprowadzenie zabiegu za absolutnie konieczne, może zastosować innego typu błony dializacyjne lub zalecić zmianę leków przeciwnadciśnieniowych.

Ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z lekami mogącymi wpływać na zwiększenie stężenia potasu we krwi, w tym np.: suplementy potasu, leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren, amiloryd), trimetoprim lub kotrimoksazol (trimetoprim+sulfametoksazol), antagoniści aldosteronu, takrolimus, cyklosporyna, heparyna lub zawierające potas zamienniki soli kuchennej; jeżeli konieczne jest stosowanie ww. preparatów, lekarz zaleci ścisłe monitorowanie stężenia potasu we krwi.

Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu:

• z lekami przeciwarytmicznymi klasy I (chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz osłabienia siły skurczu mięśnia sercowego

• z antagonistami wapnia, z grupy werapamilu i diltiazemu, ze względu na wpływ na osłabienie siły skurczu mięśnia sercowego i hamowanie przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego (dożylne przyjęcie werapamilu przez osobę leczoną beta-blokerem może spowodować ciężkie niedociśnienie i blok przedsionkowo-komorowy)

• z lekami przeciwnadciśnieniowymi o działaniu ośrodkowym (np. klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna), ze względu na ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i pojemności minutowej oraz rozszerzenia naczyń i nasilenia niewydolności serca; dodatkowo ryzyko znacznego wzrostu ciśnienia tętniczego (możliwe zagrożenie życia) po nagłym przerwaniu stosowania leku z tej grupy w okresie stosowania beta-blokera.

Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle:

• z lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze, takimi jak np.: leki moczopędne, nitrogliceryna i inne azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, leki/środki znieczulające, pochodne fenotiazyny, baklofen, amifostyna, leki blokujące receptory alfa (np. prazosyna, alfuzosyna, doksazosyna, tamsulozyna, terazosyna, prazosyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i wystąpienia niedociśnienia tętniczego

• z lekami mogącymi wpływać na morfologię krwi, takimi jak np.: allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki – ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych

• z litem – ryzyko nasilenia toksycznego działania litu; nie zaleca się stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego, należy uważnie kontrolować stężenie litu we krwi

• z lekami przeciwcukrzycowymi (preparaty doustne, insulina) – możliwe nadmierne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia), zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek; należy uważnie monitorować stężenie glukozy we krwi, tym bardziej, że blokada receptorów beta (bisoprolol) może maskować objawy hipoglikemii

• z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, takimi jak np.: kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, selektywne inhibitory COX-2 – możliwe osłabienie przeciwnadciśnieniowego działania preparatu i wystąpienie zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek, oraz zwiększenie stężenia potasu we krwi; ostrożność jest wymagana zwłaszcza u osób w podeszłym wieku; chorzy powinni być odpowiednio nawodnieni, a lekarz może zalecić monitorowanie czynności nerek

• z racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) lub wildagliptyną – zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego

• z preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia kardiodepresyjnego działania obu leków i znacznego niedociśnienia tętniczego (należy bezwzględnie poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu beta-blokerów)

• z lekami sympatykomimetycznymi – możliwe osłabienie przeciwnadciśnieniowego działania preparatu; należy kontrolować ciśnienie tętnicze

• z lekami sympatykomimetycznymi działającymi na receptory beta, takimi jak np. izoprenalina, dobutamina – ryzyko wzajemnego osłabienia działania leków

• z lekami sympatykomimetycznymi działającymi na receptory alfa i beta, np.: adrenalina, noradrenalina – ryzyko zwiększenia ciśnienia tętniczego i nasilenia objawów chromania przestankowego

• z antagonistami wapnia z grupy dihydropirydyny, takimi jak np.: nifedypina, amlodypina, felodypina – ryzyko niedociśnienia tętniczego i dalszego nasilenia objawów u chorych z niewydolnością serca

• z lekami przeciwarytmicznymi klasy III, takimi jak np.: amiodaron – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego

• z lekami parasympatykomimetycznymi (inhibitory acetylocholinesterazy, włączając takrynę) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii)

• z beta-blokerami stosowanymi miejscowo, takimi jak np.: krople do oczu stosowane w leczeniu jaskry – ryzyko nasilenia ogólnoustrojowego działania preparatu

• z glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii)

• z meflochiną – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii)

• z inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO) – nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego, a także ryzyko wystąpienia niebezpiecznego dla życia przełomu nadciśnieniowego.

Spożywanie alkoholu może nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu.

Jak każdy lek, również Ramizek Plus, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Działanie niepożądane mogące wystąpić po zastosowaniu bisoprololu:

Bardzo często: zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia).

Często: nasilenie niewydolności serca, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, uczucie zziębnięcia lub drętwienia kończyn, objawowe niedociśnienie tętnicze, zmęczenie, osłabienie i wyczerpania (astenia).

Niezbyt często: niedociśnienie ortostatyczne, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, skurcz oskrzeli, nasilenie astmy oskrzelowej, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, depresja, zaburzenia snu.

Rzadko: koszmary senne, omamy, omdlenia, zmniejszone wydzielanie łez (jest to szczególnie istotne w przypadku osób stosujących soczewki kontaktowe), zaburzenia słuchu, zapalenie wątroby, zwiększenie stężenia trójglicerydów, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia funkcji seksualnych (potencji), zapalenie błony śluzowej nosa, reakcje alergiczne (wysypka, świąd, zaczerwienienie, zwłaszcza twarzy).

Bardzo rzadko: zapalenie spojówek, łysienie, nasilenie objawów łuszczycy, wysypka (wysypka pęcherzowa lub liszajowata).

Działanie niepożądane mogące wystąpić po zastosowaniu ramiprylu:

Często: bóle i zawroty głowy, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), objawowe niedociśnienie tętnicze, w tym ortostatyczne (np. zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia równowagi), suchy uporczywy kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, duszność, zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego, biegunka, nudności, wymioty, niestrawność, ból brzucha, bóle i kurcze mięśni, wysypka, ból w klatce piersiowej, zmęczenie i osłabienie.

Niezbyt często: zmiany w morfologii krwi (eozynofilia, czyli zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych), zapalenie błony śluzowej nosa, zmiany nastroju, zaburzenia snu, zmniejszenie apetytu, zaburzenia smaku, zaburzenia snu (senność), zawroty głowy, parestezje, zaburzenia widzenia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), niedokrwienie mięśnia sercowego (w tym bóle dławicowe lub zawał serca), nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), skurcz oskrzeli, zaostrzenie objawów astmy, przekrwienie błony śluzowej jamy nosowej, suchość w jamie ustnej, zaparcia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (i/lub bilirubiny), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), obrzęk naczynioruchowy jelit, nadmierne pocenie się, bóle stawów, zaburzenia czynności nerek (niewydolność nerek, zwiększone oddawanie moczu, nasilenie istniejącego wcześniej białkomoczu, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi), zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja, zmniejszenie libido), obrzęki obwodowe, gorączka.

Rzadko: zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych/granulocytów obojętnochłonnych, czyli leukopenia/neutropenia, agranulocytoza, małopłytkowość, zmniejszenie hematokrytu i stężenia hemoglobiny), zapalenia spojówek, zaburzenia słuchu, szumy uszne, zapalenie naczyń, zapalenie języka, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie komórek wątroby (hepatocytów), pokrzywka.

Bardzo rzadko: stany splątania, zapalenie trzustki, nadwrażliwość na światło.

Dodatkowo możliwe działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania: zaburzenia czynności szpiku kostnego, niedokrwistość hemolityczna u osób z niedoborem G-6PDH, hipoglikemia, zmniejszenie stężenia sodu we krwi, udar niedokrwienny mózgu, przemijający napad niedokrwienny mózgu, zespół Raynaud’a, aftowe zapalenie jamy ustnej, zapalenie wątroby, zaostrzenie łuszczycy, ciężkie reakcje skórne (martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy), wysypka (wysypka pęcherzowa lub liszajowata), ginekomastia, zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny, reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne.