Nebilet HCT - tabletki powlekane

Jest to preparat złożony zawierający 2 substancje czynne: nebiwolol i hydrochlorotiazyd. Nebiwolol jest lekiem z grupy beta-blokerów (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie leków z tej grupy polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Receptory adrenergiczne występują na powierzchni komórek nerwowych, mięśniowych lub gruczołowych w licznych tkankach i narządach. W warunkach fizjologicznych pobudzane są przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz obwodowych naczyń krwionośnych. Działanie nebiwololu prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Nebiwolol ma działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1 w sercu, co zmniejsza ryzyko występowania działań niepożądanych związanych z obwodowym działaniem leku (np. ryzyko zwężenia dróg oddechowych związane z blokowaniem receptorów beta 2 w mięśniach gładkich oskrzeli). Ponadto, nebiwolol wykazuje niewielkie działanie rozszerzające naczynia obwodowe, spowodowane wpływem na syntezę tlenku azotu.
Drugą substancją czynną preparatu jest hydrochlorotiazyd, diuretyk tiazydowy o działaniu moczopędnym, zwiększający objętości wydalanego moczu. Powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i chloru, natomiast zmniejsza się wydalanie wapnia. Działanie tiazydów prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego.
Preparat stosowany jest jako lek obniżający ciśnienie tętnicze. Działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu jest silniejsze niż w przypadku zastosowania każdego ze składników w monoterapii.

Preparat jest wskazany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u osób, u których ciśnienie tętnicze jest odpowiednio kontrolowane podczas leczenia skojarzonego nebiwololem i hydrochlorotiazydem stosowanymi jednocześnie w postaci dwóch odrębnych preparatów, w takich samych dawkach, jak w preparacie złożonym.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy (hydrochlorotiazyd jest pochodną sulfonamidu).
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występują u Ciebie:
· zaburzenia czynności wątroby lub niewydolność wątroby
· bezmocz, ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min)
· ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, a także w okresach nasilenia niewydolności serca wymagających dożylnego stosowania leków inotropowych
· blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (u chorych bez stymulatora)
· zespół chorego węzła zatokowego, blok zatokowo-przedsionkowy
· bradykardia (częstotliwość rytmu serca mniejsza niż 60 uderzeń na minutę przed rozpoczęciem leczenia)
· niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe mniejsze niż 90 mm Hg)
· ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego
· stany skurczowe oskrzeli, astma oskrzelowa
· kwasica metaboliczna
· nieleczony guz chromochłonny nadnerczy
· oporna na leczenie hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiponatremia(zmniejszenie stężenia sodu we krwi), hiperkalcemia (zwiększenie stężenie wapnia we krwi) i objawowa hiperurykemia (objawy będące skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi).
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Jeżeli planujesz jakikolwiek zabieg wymagający znieczulenia koniecznie poinformuj lekarza o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów (nebiwololu). Pomiędzy beta-blokerami i lekami stosowanymi w trakcie znieczulenia mogą zachodzić interakcje prowadzące do wystąpienia ciężkich działań niepożądanych. W razie konieczności, lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki prowadzące do całkowitego zaprzestania stosowania preparatu na co najmniej 24 godziny przed planowanym znieczuleniem.
Preparatu nie należy stosować u chorych z nieleczoną niewydolnością serca. Zastosowanie preparatu jest możliwe dopiero po uzyskaniu stabilizacji stanu klinicznego. Chorzy z przewlekłą niewydolnością serca rozpoczynający stosowanie preparatu powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską.
Nie należy nagle przerywać stosowania preparatu, zwłaszcza u osób z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę, zgodnie z zaleceniami lekarza (zwykle przez ponad 1–2 tygodni). Nagłe zaprzestanie leczenia nebiwololem u chorych z chorobą niedokrwienną serca może prowadzić do nasilenia objawów choroby.
Preparat może powodować zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardię). Jeżeli częstotliwość rytmu serca w spoczynku wyniesie 50–55 uderzeń na należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne zmniejszenie stosowanej dawki.
Należy zachować ostrożność stosując preparat:
· w przypadku występowania zaburzeń krążenia obwodowego (zespół Raynauda, chromanie przestankowe) ponieważ może wystąpić nasilenie objawów;
· u chorych z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia, ze względu na ujemny wpływ preparatu na czas przewodzenia impulsów w sercu;
· u chorych na dławicę naczynio-skurczową (Prinzmetala), ze względu na ryzyko nasilenia częstości i czasu trwania napadów dławicy.
W okresie leczenia nie zaleca się stosowania antagonistów wapnia typu werapamilu i diltiazemu, leków przeciwarytmicznych klasy I (chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon), leków przeciwnadciśnieniowych o działaniu ośrodkowym (np. klonidyna).
Chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność ponieważ preparat może maskować objawy hipoglikemii (zmniejszenia stężenia glukozy we krwi), takie jak uczucie kołatania serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia) czy pocenie się. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.
Preparat może także maskować objawy nadczynności tarczycy, w tym zwiększoną częstotliwość rytmu serca (tachykardię). Nagłe przerwanie stosowania preparatu może spowodować nasilenie tachykardii.
Osoby ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia skurczu oskrzeli powinny zachować szczególną ostrożność. U chorych na astmę oskrzelową lub inne choroby obturacyjne dróg oddechowych może wystąpić zwiększenie oporu w drogach oddechowych a leczenie powinno być prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarza. Konieczne może być dodatkowe stosowanie leków rozszerzających oskrzela, a niekiedy przejściowe zwiększenie ich dawek, zgodnie z zaleceniami lekarza.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu u osób chorych na łuszczycę lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i w każdym przypadku indywidualnie podejmie decyzję czy można rozpocząć leczenie nebiwololem.
Preparat może zwiększać wrażliwość na alergeny i nasilać reakcje nadwrażliwości (także reakcje anafilaktyczne).
Leki z grupy beta-blokerów mogą powodować zmniejszenie wydzielania łez (co jest szczególnie istotne w przypadku osób stosujących soczewki kontaktowe).
U chorych z zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność; lekarz zaleci regularne oznaczanie stężenia kreatyniny, mocznika i kwasu moczowego we krwi, substancji zawierających azot, których stężenie we krwi charakteryzuje czynność nerek. U chorych z zaburzeniem czynności nerek działanie hydrochlorotiazydu może ulec nasileniu. W przypadku postępujących zaburzeń czynności nerek lekarz rozważy konieczność zaprzestania stosowania leku moczopędnego.
Hydrochlorotiazyd zmniejsza tolerancję glukozy. W okresie stosowania preparatu chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność i monitorować stężenie glukozy. Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza. Preparat może spowodować ujawnienie się cukrzycy utajonej.
Hydrochlorotiazyd może powodować zwiększenie stężenia lipidów we krwi (cholesterolu i trójglicerydów).
Tiazydowe leki moczopędne mogą powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemię) i w rzadkich przypadkach zwiększenie częstości napadów dny moczanowej.
Preparat może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory sodu, potasu, magnezu, chloru. W okresie stosowania preparatu lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia tych jonów. Preparat zmniejsza wydalanie wapnia w moczu i może powodować nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemię). Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. W przypadku znacznej hiperkalcemii należy wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. Przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc należy przerwać stosowanie preparatu (tylko po konsultacji z lekarzem, na jego zalecenie).
Jeżeli wystąpią objawy takie jak: suchość w ustach, wzmożone pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), nudności lub wymioty, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ objawy te mogą świadczyć o wystąpieniu zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.
Ze względu na zawartość tiazydowego leku moczopędnego preparat może powodować hipokaliemię (zmniejszenie stężenia potasu we krwi). Ryzyko hipokaliemii jest większe u chorych z marskością wątroby, z nasiloną diurezą a także u chorych przyjmujących kortykosteroidy lub ACTH. Hipokaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca (szczególnie u chorych z wydłużonym odstępem QT w zapisie EKG) oraz może nasilać toksyczne działania glikozydów naparstnicy. Lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi (pierwsze badanie powinno być wykonane 7 dni po rozpoczęciu leczenia).
Hydrochlorotiazyd może wywołać wystąpienie tocznia rumieniowatego układowego lub nasilać jego objawy.
Hydrochlorotiazyd może powodować wystąpienie reakcji nadwrażliwości, niezależnie od tego, czy w przeszłości występowała alergia lub astma oskrzelowa.
Hydrochlorotiazyd może powodować dodatnie wyniki testu antydopingowego.
W okresie stosowania tiazydowych leków moczopędnych może wystąpić reakcja nadwrażliwości skóry na światło (wysypka, gorączka, zapalenie naczyń). W przypadku jej wystąpienia, należy skonsultować się z lekarzem, gdyż konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu. Jeżeli w przyszłości konieczne będzie wznowienie terapii należy chronić skórę przed promieniowaniem słonecznym i UV.
Tiazydowe leki moczopędne mogą zmniejszać stężenie białka wiążącego jod, nie powodując objawów zaburzeń czynności tarczycy.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie badano wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. Należy pamiętać, że preparat może u niektórych osób powodować zawroty głowy, zmęczenie, senność lub inne objawy, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, o tej samej porze dnia. Tabletkę można przyjmować niezależnie od posiłku. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli: 1 tabletka 1 raz na dobę.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu złożonego, o ustalonej zawartości substancji czynnych, lekarz indywidualnie dostosuje dawkę nebiwololu i hydrochlorotiazydu, stosowanych jednocześnie w postaci odrębnych preparatów.
Stosowanie preparatu u chorych z ciężką niewydolnością nerek jest przeciwwskazane.
Stosowanie preparatu u chorych z zaburzeniami czynności wątroby lub niewydolnością wątroby jest przeciwwskazane.
U chorych po 75. roku życia należy zachować szczególną ostrożność; leczenie powinno być prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarza.
Dzieci:
Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu w ciąży. Leki z grupy beta-blokerów oraz hydrochlorotiazyd mogą mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeżeli lekarz uzna stosowanie preparatu za bezwzględnie konieczne zaleci zachowanie odpowiednich środków ostrożności i konieczne badania kontrolne.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Należy zachować ostrożność, ponieważ preparat może nasilać działanie innych leków obniżających ciśnienie tętnicze, takich jak inne leki przeciwnadciśnieniowe (np. inne beta-blokery, inhibitory konwertazy angiotensyny, leki moczopędne), leki rozszerzające naczynia krwionośne (np. nitrogliceryna i inne azotany), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, leki stosowane do znieczulenia, opioidowe leki przeciwbólowe, leki uspokajające i nasenne, baklofen, amifostyna. Nasilenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze jest możliwe także w przypadku równoległego spożywania alkoholu.
Ze względu na zawartość nebiwololu w preparacie, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
· lekami przeciwarytmicznymi klasy I (chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, meksyletyna, propafenon) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego i nasilenia niewydolności serca
· antagonistami wapnia, z grupy werapamilu i diltiazemu, ze względu na wpływ na osłabienie siły skurczu mięśnia sercowego i hamowanie przewodzenia przedsionkowo-komorowego; dożylne przyjęcie werapamilu przez osobę leczoną beta-blokerem może spowodować ciężkie niedociśnienie tętnicze i blok przedsionkowo-komorowy
· lekami przeciwnadciśnieniowymi o ośrodkowym mechanizmie działania (np. klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna, guanfacyna), ze względu na ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i pojemności minutowej oraz rozszerzenia naczyń i nasilenia niewydolności serca; dodatkowo ryzyko znacznego wzrostu ciśnienia tętniczego (możliwe zagrożenie życia) po nagłym przerwaniu stosowania leku z tej grupy w okresie stosowania beta-blokera (należy najpierw przerwać leczenie beta-blokerem na kilka dni przed przerwaniem stosowania klonidyny).
Ze względu na zawartość nebiwololu w preparacie, należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· lekami przeciwarytmicznymi klasy III, takimi jak np.: amiodaron – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego
· preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia kardiodepresyjnego działania obu leków i znacznego niedociśnienia tętniczego (należy bezwzględnie poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu beta-blokerów)
· insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – preparat nie wpływa na stężenie glukozy we krwi ale może maskować objawy hipoglikemii (uczucie kołatania serca, tachykardię)
· lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (nitrogliceryna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny, leki przeciwpsychotyczne, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienia tętniczego; konieczne jest dostosowanie dawkowania
· meflochiną – ryzyko wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG
· glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego
· antagonistami wapnia z grupy dihydropirydyny (np. nifedypina, amlodypina, felodypina, lacydypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina) – ryzyko niedociśnienia i dalszego pogorszenia objawów u chorych z niewydolnością serca
· niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – działanie przeciwnadcisnieniowe beta-blokerów może ulec osłabieniu
· lekami sympatykomimetycznymi działającymi na receptory beta (np. izoprenalina, dobutamina) – ryzyko wzajemnego osłabienia działania obu leków
· lekami sympatykomimetycznymi działającymi na receptory alfa i beta (adrenalina, noradrenalina) – ryzyko zwiększenia ciśnienia tętniczego, ciężkiej bradykardii i bloku przedsionkowo-komorowego oraz nasilenia objawów chromania przestankowego
· lekami hamującymi aktywność izoenzymu 2D6 cytochromu P 450 (np. fluoksetyna, paroksetyna, tiorydazyna, chinidyna, bupropion, terbinafina) – możliwe zwiększenie stężenia nebiwololu we krwi i nasilenie bradykardii oraz działań niepożądanych.
Nebiwolol nie wpływa na farmakokinetykę i farmakodynamikę warfaryny.
Nebiwolol można stosować z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy, pod warunkiem, że nebiwolol będzie przyjmowany podczas posiłku, a lek zobojętniający między posiłkami.
Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu w preparacie, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z następującymi lekami:
· lit; nie zaleca się równoległego stosowania litu ze względu na ryzyko nasilenia neurotoksycznego działania litu; w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy starannie monitorować stężenie litu
· leki powodujące utratę potasu (np. kortykosteroidy, tetrakozaktyd, amfoterycyna B, karbenoksolon, ACTH, penicylina G, kwas salicylowy i jego pochodne, leki przeczyszczające, niektóre leki moczopędne, leki przeciwarytmiczne) nasilone ryzyko hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi); jeżeli konieczne jest ich stosowanie należy monitorować stężenie potasu we krwi.
Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu w preparacie, należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie diuretyków tiazydowych
· sole wapnia, witamina D; nasilenie zwiększenia stężenia wapnia we krwi (ryzyko hiperkalcemii)
· glikozydy naparstnicy; hydrochlorotiazyd może powodować hipokaliemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych i sprzyja zaburzeniom rytmu serca
· leki, które mogą spowodować poważne zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, w tym szczególnie leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid) oraz niektóre leki przeciwpsychotyczne (jak np. pochodne fenotiazyny: chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna, pochodne butyrofenonu: droperydol, haloperydol oraz benzamidy: amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd i inne) i inne leki: beprydyl, cyzapryd, dyfemanil, erytromycyna (dożylnie), halofantryna, ketanseryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina (dożylnie); zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes w związku z ryzykiem hipokaliemii; należy regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi oraz wykonywać badanie EKG
· leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryna); ryzyko nasilenia ich działania
· insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe; możliwe zmniejszenie skuteczności działania doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny; konieczne może być dostosowanie ich dawkowania przez lekarza; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi
· metformina; ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej związanej z ewentualną niewydolnością nerek
· leki beta adrenolityczne i diazoksyd; możliwe zwiększenie ryzyka hiperglikemii; możliwe nasilenie działania diazoksydu
· adrenalina, noradrenalina; możliwe osłabienie ich działania
· leki stosowane w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpirazon, allopurynol); preparat może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi; konieczne może być dostosowanie dawkowania ww. leków; możliwe też nasilenie reakcji nadwrażliwości na allopurynol
· amantadyna; możliwe zwiększenie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych amantadyny
· cyklosporyna; ryzyko powikłań typu dny moczanowej, skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi
· środki kontrastujące zawierające jod; u chorych odwodnionych zwiększają one ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek; należy zadbać o odpowiednie nawodnienie przed zastosowaniem tych preparatów
· salicylany; możliwe nasilenie toksycznego działania salicylanów na układ nerwowy
· leki wiążące kwasy żółciowe (cholestyramina, kolestypol); możliwe zmniejszenie wchłaniania preparatu z przewodu pokarmowego; należy zachować odpowiednie odstępy czasowe pomiędzy przyjęciem tych leków i hydrochlorotiazydu, zgodnie z zaleceniami lekarza
· leki cytotoksyczne (np. cyklofosfamid); ryzyko nasilenia toksycznego działania na szpik kostny leków cytotoksycznych takich jak: cyklofosfamid, metotreksat, fluorouracyl
· leki wpływające na stężenie sodu we krwi (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe); ryzyko hiponatremii (zmniejszenie stężenia sodu we krwi); jeżeli konieczne jest ich stosowanie należy monitorować stężenie sodu we krwi.

Jak każdy lek, również Nebilet HCT, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Działania niepożądane preparatu obejmują działania niepożądane obu substancji czynnych zawartych w preparacie: nebiwololu i hydrochlorotiazydu.
Do często lub niezbyt często występujących działań niepożądanych związanych z zawartością nebiwololu w preparacie należą: zawroty i bóle głowy, zaburzenia snu (koszmary senne), zaburzenia widzenia, depresja, zaburzenia czucia (parestezje), zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), niedociśnienie tętnicze, nasilenie objawów istniejącej niewydolności serca, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, blok przedsionkowo-komorowy, nasilenie objawów chromania przestankowego, duszność, skurcz oskrzeli, zaparcia, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zmęczenie, obrzęki, impotencja. Bardzo rzadko: omdlenia, nasilenie objawów łuszczycy, zmiany skórne podobne do łuszczycy. Ponadto możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, dla których nie określono częstości ich występowania oraz działań niepożądanych występujących po zastosowaniu innych preparatów z grupy beta-blokerów, w tym: reakcje nadwrażliwości, obrzęk naczynioruchowy, psychozy, omamy, stany splątania, omamy, uczucie zziębnięcia kończyn, objawy zespołu Raynauda (zaburzenia naczyniowe objawiające się marznięciem i drętwieniem kończyn), suchość spojówek, zmniejszenie wydzielania łez.
Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem hydrochlorotiazydu należą: nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha, suchość w ustach, wzmożone pragnienie, niedrożność porażenna jelit, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie pęcherzyka żółciowego, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hiponatremia, hipomagnezemia, hipochloremia), zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, objawy dny moczanowej, zwiększenie stężenia wapnia we krwi, zasadowica hipochloremiczna, jadłowstręt, odwodnienie, zwiększenie stężenia lipidów i cholesterolu we krwi, zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość hemolityczna, zmniejszenie liczby granulocytów [agranulocytoza], zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość], zahamowanie czynności szpiku kostnego), zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, niedociśnienie ortostatyczne, zakrzepica, zator, wstrząs, depresja, zaburzenia snu, stany splątania, niepokój, drgawki, zaburzenia świadomości, śpiączka, bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, widzenie w żółtym kolorze, osłabienie i bóle mięśni, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja), niewydolność oddechowa z zapaleniem i obrzękiem płuc, reakcje anafilaktyczne, gorączka, reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, wysypka, świąd), plamica, reakcje nadwrażliwości na światło oraz bardzo rzadko ciężkie reakcje skórne (martwica toksyczna rozpływna), martwicze zapalenie naczyń, reakcje skórne podobne do tocznia, uaktywnienie skórnej postaci tocznia rumieniowatego.