Zofenil Plus - tabletki powlekane

Jest to preparat złożony zawierający 2 substancje czynne, zofenopryl i hydrochlorotiazyd. Zofenopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu aktywności enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym ten to konwertaza angiotensyny, często oznaczana skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, inhibitory ACE nasilają efekty zależne od bradykininy (substancja działająca rozkurczowo na naczynia krwionośne), wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). Drugą substancją czynną preparatu jest hydrochlorotiazyd, lek moczopędny o budowie sulfonamidowej z grupy diuretyków tiazydowych. Działanie leków moczopędnych polega na zwiększeniu objętości wydalanego moczu. Hydrochlorotiazyd powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i chloru, natomiast zmniejsza się wydalanie wapnia. Utrata potasu z moczem jest mniej nasilona w obecności zofenoprylu. Działanie hydrochlorotiazydu prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego.
Działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu złożonego jest silniejsze niż działanie każdej z substancji czynnych stosowanych niezależnie (w monoterapii).

Preparat jest wskazany w leczeniu łagodnego lub umiarkowanego nadciśnienia tętniczego u chorych, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane za pomocą zofenoprylu stosowanego w monoterapii.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), na tiazydowe leki moczopędne lub na inne sulfonamidy. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli:
· kiedykolwiek wystąpił u Ciebie obrzęk naczynioruchowy lub występuje wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy
· występuje ciężka niewydolność wątroby
· występują ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min)
· występuje obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub jednostronne w przypadku jedynej czynnej nerki.
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza po przyjęciu pierwszej dawki. Zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu dotyczy szczególnie osób:
· ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, z niedoborem sodu, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach, obficie pocących się, przyjmujących za mało płynów)
· ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA), którą można podejrzewać w przypadku ciężkiego nadciśnienia tętniczego, zastoinowej niewydolności serca, hemodynamicznie istotnego upośledzenia odpływu krwi z lewej komory serca, zwężenia tętnic nerkowych lub zwężenia tętnicy jedynej czynnej nerki, osób z marskością wątroby i/lub wodobrzuszem, osób poddawanych zabiegom lub znieczulanych
· z ciężką zastoinową niewydolnością serca związaną ze stosowaniem dużych dawek leków moczopędnych (zwłaszcza ze współistniejącą niewydolnością nerek i/lub hiponatremią).
W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego wymagany jest specjalny nadzór medyczny i dokładna obserwacja, zwłaszcza na początku leczenia i każdorazowo podczas zwiększania dawki. Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu.
Podobna ostrożność jest wymagana u osób z ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby z chorobą niedokrwienną serca lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca, udar mózgu).
W przypadku wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego chorego należy położyć na plecach i wezwać pomoc medyczną. Wystąpienie niedociśnienia tętniczego po przyjęciu pierwszej dawki preparatu nie stanowi przeciwwskazania do dalszego stosowania preparatu, jednakże konieczne jest uzyskanie stabilizacji ciśnienia tętniczego i objętości płynów.
Po zastosowaniu inhibitorów ACE u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki może wystąpić ciężkie niedociśnienie tętnicze i niewydolność nerek, szczególnie jeśli równolegle stosowany jest lek moczopędny. Upośledzenie czynności nerek może także wystąpić u chorych z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej. U tych chorych leczenie może być rozpoczynane wyłącznie w warunkach szpitalnych, od małych dawek, pod ścisłą kontrolą lekarską i konieczne jest monitorowanie czynności nerek.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie lekarz zaleci kontrolę czynności nerek. Ryzyko wystąpienia niewydolności nerek dotyczy zwłaszcza chorych z niewydolnością serca lub z wcześniej występującą chorobą nerek. Zaburzenia czynności nerek mogą także wystąpić u osób bez wcześniejszych chorób nerek. U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest zmniejszenie dawki początkowej i dalsze dostosowanie dawki w zależności od stężenia kreatyniny; w tych przypadkach indywidualnie dostosowaną dawkę ustala lekarz. Konieczne jest monitorowanie czynności nerek w ciągu pierwszych tygodni leczenia.
U osób ze współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek oraz w przypadku stosowania dużych dawek inhibitorów ACE możliwe jest wystąpienie białkomoczu.
Tiazydowe leki moczopędne stosowane u osób z zaburzeniami czynności nerek mogą wywołać i nasilać azotemię (może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi). W przypadku postępujących zaburzeń czynności nerek lekarz rozważy konieczność zaprzestania stosowania preparatu złożonego.
Stosowanie preparatu złożonego nie jest zalecane u chorych z zaburzeniami czynności nerek, jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 45 ml/min. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
Ze względu na brak doświadczenia klinicznego preparat nie powinien być stosowany przez osoby po przeszczepieniu nerki.
Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych, u których występuje hiperaldosteronizm pierwotny. Działanie preparatu jest zwykle nieskuteczne w tej grupie chorych.
Procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami mogą spowodować wystąpienie ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych, objawiających się obrzękiem twarzy, niedociśnieniem tętniczym, dusznością, nagłym uczuciem gorąca, stanowiących niekiedy bezpośrednie zagrożenie życia. Przed tego typu zabiegiem konieczna jest konsultacja z lekarzem, który może zalecić inne leki przeciwnadciśnieniowe lub stosowanie innego rodzaju błon dializacyjnych.
Stosowanie inhibitorów ACE wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej na jad owadów i inne alergeny, także podczas odczulania (w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu).
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani mogący utrudniać oddychanie i mogący stanowić zagrożenie życia). W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna jest hospitalizacja, monitorowanie chorego a niekiedy podjęcie odpowiedniego leczenia. Po wystąpieniu obrzęku naczynioruchowego nie wolno ponownie stosować preparatu ani innych inhibitorów konwertazy angiotensyny. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej. Obrzęk naczynioruchowy może także dotyczyć jelit (objawami są bóle brzucha z lub bez nudności i wymiotów), co należy brać pod uwagę w przypadku wystąpienia bólów brzucha.
Inhibitory ACE mogą powodować uporczywy kaszel (skutek nasilenia działania bradykininy), bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.
Stosowanie preparatu rzadko może być związane z wystąpieniem zaburzeń czynności wątroby. Może wystąpić żółtaczka cholestatyczna, która może prowadzić do piorunującej martwicy wątroby, zakończonej niekiedy zgonem. Jeżeli wystąpi żółtaczka cholestatyczna lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Stosowanie tiazydowych leków moczopędnych może sprzyjać zaburzeniom równowagi wodno-elektrolitowej, które mogą prowadzić do encefalopatii i śpiączki wątrobowej. Chorzy z zaburzeniami czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby powinni pozostawać pod szczególnym nadzorem lekarskim i regularnie wykonywać zalecone badania.
Zawarty w preparacie zofenopryl może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi), zwłaszcza u osób z niewydolnością nerek, niewydolnością serca oraz u chorych na cukrzycę. Należy unikać stosowania leków mogących zwiększać stężenie potasu we krwi, takich jak np. suplementy potasu, zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki moczopędne oszczędzające potas lub heparyna. Zwykle, jeżeli lekarz uzna stosowanie tych leków za konieczne, zaleci zachowanie ostrożności i monitorowanie stężenia potasu we krwi.
Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu równolegle z lekami stosowanymi do znieczulenia może prowadzić do wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego.
Konieczne jest zachowanie ostrożności u chorych z upośledzeniem odpływu krwi z lewej komory serca (np. występujące zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej, zwężenie aorty, kardiomiopatia przerostowa).
Leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny mogą powodować zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenię], zmniejszenie liczby wszystkich granulocytów [agranulocytozę], zahamowanie czynności szpiku kostnego). Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi, szczególnie na początku leczenia oraz u osób z zaburzeniami czynności nerek, osób ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną skóry) oraz osób stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W razie wystąpienie jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.
Stosować ostrożnie u chorych na łuszczycę.
Chorym na cukrzycę lekarz zaleci uważne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu. Istnieje ryzyko zaburzeń kontroli stężenia glukozy we krwi, może wystąpić hipo- i hiperglikemia. Preparat może wpływać na skuteczność działania doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza.
U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.
Równoległe stosowanie preparatu i litu nie jest zalecane.
Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu, preparat może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory sodu, potasu, magnezu, chloru. W okresie stosowania preparatu lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia tych jonów.
Jeżeli wystąpią objawy takie jak: suchość w ustach, wzmożone pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), nudności lub wymioty, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ objawy te mogą świadczyć o wystąpieniu zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.
Lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi. Ze względu na zawartość tiazydowego leku moczopędnego preparat może powodować hipokaliemię (zmniejszenie stężenia potasu we krwi). Jednakże zofenopryl zawarty w preparacie przeciwdziała hipokaliemii spowodowanej przez diuretyk tiazydowy. Ryzyko hipokaliemii jest większe u chorych z marskością wątroby, z nasiloną diurezą, przyjmujących niedostateczne ilości elektrolitów, a także u chorych przyjmujących kortykosteroidy lub ACTH. Hipokaliemia nasila toksyczne działania stosowanych równolegle glikozydów naparstnicy.
Preparat zmniejsza wydalanie wapnia w moczu i może powodować nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemię). Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. W przypadku znacznej hiperkalcemii należy wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. Przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc należy przerwać stosowanie preparatu (tylko po konsultacji z lekarzem i na jego zalecenie).
Hydrochlorotiazyd może powodować zwiększenie stężenia lipidów we krwi (cholesterolu i trójglicerydów).
Tiazydowe leki moczopędne mogą powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemię) i w rzadkich przypadkach powodować wystąpienie napadów dny moczanowej.
Hydrochlorotiazyd może wywołać wystąpienie tocznia rumieniowatego lub nasilać jego objawy.
Hydrochlorotiazyd może spowodować skórną reakcję nadwrażliwości na światło; w razie jej wystąpienia należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu;
· preparat może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów antydopingowych.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Należy wziąć to pod uwagę, że preparat może niekiedy powodować zawroty głowy, zmęczenie, senność lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę. Można przyjmować niezależnie od posiłku. Tabletkę należy połknąć popijając wodą. Aby ułatwić połknięcie można podzielić tabletkę na 2 połowy (i połknąć je kolejno). Nie należy żuć ani rozkruszać tabletek. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli: 1 tabletka 1 raz na dobę.
Nie należy stosować preparatu u chorych z podejrzeniem niedoboru płynów lub sodu.
Zwykle przed zaleceniem stosowania preparatu złożonego lekarz stopniowo dostosuje dawkowanie poszczególnych substancji czynnych (tj. zofenoprylu i hydrochlorotiazydu), aż do uzyskania pożądanej kontroli ciśnienia tętniczego.
U osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie wykazano konieczności dostosowania dawkowania.
U chorych z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. U chorych z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 45 ml/min) nie zaleca się stosowania preparatu. Preparat jest przeciwwskazany u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min).
Nie należy stosować preparatu u chorych poddawanych dializom.
U chorych z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby (konieczne wcześniejsze ostrożne dostosowanie dawkowania poszczególnych substancji czynnych) nie ma konieczności dostosowania dawkowania preparatu. U chorych z ciężką niewydolnością wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
Dzieci i młodzież:
Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny oraz hydrochlorotiazyd mogą mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży.
Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu w okresie ciąży. Jeżeli kobieta planuje ciążę powinna skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem ponieważ wymagane jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu i leków zwiększających stężenie potasu we krwi (sole potasu, niektóre leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe np. spironolakton, triamteren, amiloryd, eplerenon, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz zawierających potas zamienników soli kuchennej. Może to prowadzić do wystąpienia hiperkaliemii (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Jeżeli konieczne jest stosowanie ww. preparatów lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi oraz badanie EKG.
Wcześniejsze stosowanie leków moczopędnych (tiazydów, diuretyków pętlowych) zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych oraz odpowiednie nawodnienie i zwiększoną podaż elektrolitów przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.
Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu równolegle z lekami stosowanymi do znieczulenia może prowadzić do wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego, a nawet wstrząsu.
Preparat może powodować zwiększenie stężenia litu we krwi oraz nasilać jego toksyczne działania. Nie zaleca się równoległego stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy zachować ostrożność i często kontrolować stężenie litu we krwi.
Preparat może nasilać działanie stosowanych równolegle innych leków przeciwnadciśnieniowych, leków rozszerzających naczynia krwionośne lub innych leków mogących obniżać ciśnienie tętnicze (np. niektóre leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, znieczulające, nasenne, uspokajające, barbiturany, opioidy, azotany). Może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze.
Stosowane równolegle: allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki mogą powodować zmniejszenie liczby krwinek białych (leukocytów, w tym neutrofilów) we krwi oraz zwiększać ryzyko reakcji nadwrażliwości.
Równolegle stosowanie cyklosporyny może zwiększać ryzyko niewydolności nerek i hiperkaliemii.
Cymetydyna może powodować nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego preparatu.
Preparat może wpływać na skuteczność działania doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i zwiększać ryzyko zaburzeń kontroli stężenia glukozy we krwi. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi (szczególnie uważnie w okresie pierwszych tygodni leczenia). Może być konieczne aby lekarz dostosował dawkowanie doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny.
Procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami mogą spowodować wystąpienie ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych, objawiających się obrzękiem twarzy, niedociśnieniem tętniczym, dusznością, nagłym uczuciem gorąca, stanowiących niekiedy bezpośrednie zagrożenie życia. Przed tego typu zabiegiem konieczna jest konsultacja z lekarzem, który może zalecić inne leki przeciwnadciśnieniowe lub stosowanie innego rodzaju błon dializacyjnych.
Leki zwiększające ciśnienie tętnicze (np. sympatykomimetyki) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu. Należy ściśle monitorować ciśnienie tętnicze.
Działanie leków zwiększających ciśnienie tętnicze (np. noradrenalina) może ulec osłabieniu.
Preparaty zobojętniające sok żołądkowy mogą zmniejszać dostępność biologiczną inhibitorów ACE.
Rzadko u osób stosujących preparaty złota (np. aurotiojabłczan sodu) i zofenopryl mogą wystąpić objawy jak po podaniu azotanów (w tym nagłe zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze).
Leki wiążące kwasy żółciowe (cholestyramina, kolestypol) mogą znacząco zmniejszać wchłanianie hydrochlorotiazydu z przewodu pokarmowego. Tiazydy należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed lub 4–6 godzin po przyjęciu tych preparatów.
Równoległe stosowanie preparatu z lekami powodującymi utratę potasu (np. kortykosteroidami, tetrakozaktydem, amfoterycyną B, karbenoksolonem, ACTH, penicyliną G, kwasem salicylowym i jego pochodnymi, lekami przeczyszczającymi, niektórymi lekami moczopędnymi) może zwiększać ryzyko hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi) i nasilać ją. Należy monitorować stężenie potasu we krwi.
Tiazydowe leki moczopędne mogą powodować zwiększenie stężenia wapnia w surowicy. Równoległe stosowanie suplementów wapnia lub witaminy D może dodatkowo nasilać hiperkalcemię; należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi oraz dostosować dawkowanie wapnia.
Preparat może powodować hipokaliemię lub hipomagnezemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych (np. digoksyna) i zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca związanych ze stosowaniem digoksyny.
Hipokaliemia zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niżej wymienionymi lekami, które mogą spowodować torsade de pointes (zalecana jest regularna kontrola stężenia potasu we krwi oraz EKG):
· leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)
· niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol)
· inne leki: beprydyl, cisapryd, difemanil, erytromycyna, halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, terfenadyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina.
Preparat może nasilać działanie leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny).
Hydrochlorotiazyd może nasilać działania niepożądane amantadyny.
Konieczne może być dostosowanie dawkowania leków stosowanych w leczeniu dny moczanowej (np. allopurynol, probenecyd, sulfinpirazon, benzobromaron) ponieważ hydrochlorotiazyd może zwiększać stężenie kwasu moczowego we krwi. Ponadto, hydrochlorotiazyd może zwiększyć częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, indometacyna, selektywne inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek (rzadko możliwa ostra niewydolność nerek) i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i regularnie kontrolować czynność nerek. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku.
Stosowanie preparatu z trimetoprimem zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkalcemii (zwiększenie stężenia wapnia we krwi).
Preparat może wpływać na wyniki niektórych badań diagnostycznych; należy poinformować lekarza kierującego na badania o stosowaniu preparatu.

Jak każdy lek, również Zofenil Plus, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do często lub niezbyt często występujących działań niepożądanych należą: bóle i zawroty głowy, kaszel, zakażenia, zapalenie oskrzeli, ból gardła, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia), zwiększenie/zmniejszenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia/hipokaliemia), zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), zwiększenie stężenia lipidów we krwi, bezsenność, senność, omdlenia, wzmożone napięcie, kołatanie serca, dławica piersiowa, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), migotanie przedsionków, zawał serca, niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze, nagłe zaczerwienienie, kaszel, duszność, zapalenie dziąseł, nieżyt błony śluzowej nosa, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, ból brzucha, nudności, zapalenie żołądka, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), łuszczyca, trądzik, suchość skóry, świąd, pokrzywka, bóle pleców, wielomocz, osłabienie, obrzęk obwodowy, objawy podobne do grypy, zaburzenia funkcji seksualnych, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Działania niepożądane preparatu mogą obejmować także działania niepożądane związane ze stosowaniem w monoterapii każdej z substancji czynnych zawartych w preparacie. Możliwe wystąpienie działań niepożądanych zgłaszanych wcześniej dla zofenoprylu i innych inhibitorów ACE, w tym często: zawroty głowy, bóle głowy, kaszel, nudności i/lub wymioty, zmęczenie. Niezbyt często: osłabienie, wysypka. Rzadko obrzęk naczynioruchowy. W trakcie leczenia obserwowano występowanie ciężkiego niedociśnienia na początku leczenia lub po zwiększaniu dawek, szczególnie u osób z grup ryzyka. Ponadto zaburzenia widzenia, osłabienie, zaburzenia świadomości, omdlenia. Możliwe pojedyncze przypadki tachykardii, kołatania serca, zaburzeń rytmu serca, dławicy piersiowej, zawału serca i przemijających napadów niedokrwienia mózgu oraz udaru niedokrwiennego mózgu (wtórnych do nadmiernego niedociśnienia) u chorych z grup wysokiego ryzyka. Rzadko: depresja, zaburzenia nastroju, zaburzenia snu, parestezje, stany splątania, zaburzenia równowagi, szumy uszne, zaburzenia widzenia, zaburzenia smaku, zapalenie zatok, nieżyt błony śluzowej nosa, zapalenie języka, zapalenie oskrzeli, skurcz oskrzeli, duszność, wzmożona potliwość, zaczerwienienie skóry twarzy, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia potencji. Bardzo rzadko: obrzęki obwodowe i ból w klatce piersiowej, obrzęk naczynioruchowy jelit, zapalenie trzustki, niedrożność jelit, bóle brzucha, biegunka, zaparcia, suchość w ustach, zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, niedociśnienie ortostatyczne. Sporadycznie mogą wystąpić reakcje alergiczne i objawy nadwrażliwości takie jak: wysypka, świąd, pokrzywka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, wykwity podobne do łuszczycy, łysienie. Objawom tym mogą towarzyszyć gorączka, bóle mięśni i stawów, eozynofilia i/lub wzrost miana przeciwciał przeciwjądrowych. Sporadycznie bóle i kurcze mięśni. Może wystąpić niewydolność nerek, ostra niewydolność nerek, hiperkaliemia. Możliwe zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy, szczególnie w przypadku współistnienia niewydolności nerek, ciężkiej niewydolności serca i nadciśnienia naczyniowo-nerkowego. W nielicznych przypadkach możliwe zmniejszenie stężenia hemoglobiny, wartości hematokrytu, liczby płytek krwi i leukocytów, agranulocytoza, pancytopenia oraz niedokrwistość hemolityczna u chorych z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.
Działania niepożądane związane ze stosowaniem hydrochlorotizydu w monoterapii obejmują: zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia, neutropenia, agranulocytoza], małopłytkowość, niedokrwistość, zaburzenia czynności szpiku kostnego), dna moczanowa, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zmniejszenie stężenia potasu/sodu/magnezu we krwi (hipokaliemia, hiponatremia, hipomagnezemia), zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemia), odwodnienie, wzmożone pragnienie, hiperglikemia, cukrzyca, zwiększenie stężenia lipidów we krwi, zaburzenia czucia, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), depresja, stany splątania, zaburzenia snu, nerwowość, niepokój, zaburzenia świadomości, śpiączka, ból głowy, zawroty głowy, zmniejszone wydzielanie łez, zaburzenia widzenia, widzenie w żółtym kolorze, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie ortostatyczne, zakrzepica, zatorowość, wstrząs, śródmiąższowe zapalenie płuc, obrzęk płuc, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, ból brzucha, niestrawność, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie pęcherzyka żółciowego, reakcje anafilaktyczne, wysypka, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, plamica, ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna, rumień wielopostaciowy), zespół podobny do tocznia, skurcze i bóle mięśni, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, zapalenie nerek, białkomocz, wydalanie glukozy z moczem (glukozuria), impotencja, ginekomastia.