Pytanie nadesłane do redakcji
Czy w Polsce stosuje się metodę osuszania torbieli nerkowych?
Odpowiedziała
dr hab. med. Teresa Nieszporek
Katedra i Klinika Nefrologii, Endokrynologii i Chorób Przemiany Materii
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Pojedyncze torbiele nerkowe występują u osób dorosłych z częstością ok. 30%, a w starszych grupach wiekowych nawet częściej. Torbiele, które w badaniu ultrasonograficznym określane są jako torbiele proste charakteryzują się cienką ścianą, brakiem przegród i zwapnień. Najczęściej taka pojedyncza torbiel nerkowa nie powoduje żadnych objawów i wymaga jedynie regularnego badania ultrasonograficznego (1x w roku). Niewielkie torbiele proste, które się nie powiększają, nie wymagają leczenia.
Większe torbiele (o średnicy powyżej 5 cm) mogą powodować dolegliwości bólowe, a czasami uciskają na sąsiednie narządy. W takich przypadkach leczenie polega na opróżnieniu torbieli i tzw. sklerotyzacji. W tym celu wstrzykuje się do torbieli roztwór 95% etanolu, co powoduje zrośnięcie ścian torbieli uniemożliwiające gromadzenie płynu. Inną metodą leczenia torbieli nerkowych jest częściowe usunięcie ściany torbieli metodą laparoskopową po wcześniejszej ewakuacji płynu. Obie metody są stosowane w Polsce, a o sposobie leczenia decyduje specjalista urolog.
Torbiele nerkowe o nieregularnych, pogrubiałych ścianach, z przegrodami i/lub zwapnieniami wymagają zwykle pogłębionej diagnostyki obrazowej, czyli wykonania tomografii lub rezonansu magnetycznego. W takich torbielach istnieje ryzyko rozwoju zmian nowotworowych i najczęściej są one leczone operacyjnie.
Piśmiennictwo:
Agarval M., Agarval M.S., Mittal R., Sachan V.: A randomized study of aspiration and sclerotherapy versus laparoscopic deroofing in management of symptomatic simple renal cysts. J. Endourol. 2012; 26(5): 561–565.Lewicki A., Jakubowski W., Pypno W., Kidawa A.: Ultrasonografia i inne metody obrazowe w różnicowaniu zmian torbielowatych nerek. Przegląd Urologiczny, 2009; 10/6 (58).
Nowicki M. Torbiele nerek. [W:] Szczeklik A. (red.): Choroby Wewnętrzne stan wiedzy na rok 2011, Medycyna Praktyczna Kraków 2011: 1452–1456.