Młode osoby doświadczające poczucia osamotnienia sypiają gorzej niż rówieśnicy, a w ciągu dnia czują się bardziej zmęczone i częściej mają kłopoty z koncentracją – informuje czasopismo „Psychological Medicine”.
Fot. Pixabay.com
Choć samotność kojarzy się zwykle z osobami w podeszłym wieku, według raportu brytyjskiej Fundacji Zdrowia Psychicznego problem osamotnienia tak naprawdę dotyka głównie ludzi młodych, pomiędzy 18 a 34 rokiem życia. Co więcej, jak wskazują wyniki badania brytyjskich naukowców z King’s College London, poczucie osamotnienia u młodych osób wiąże się z pogorszeniem jakości snu, a co za tym idzie mniej wydajnym funkcjonowaniem w ciągu dnia.
W badaniu uczestniczyło ponad 2 tys. bliźniaków w wieku 18-19 lat. Wypełniali oni zestaw kwestionariuszy mierzących nasilenie poczucia osamotnienia, a także jakość wypoczynku nocnego w ostatnim miesiącu, w tym aspekty, takie jak łatwość zapadania w sen, długość snu, zakłócenia snu oraz poziom funkcjonowania w ciągu dnia (uczucie zmęczenia, zdolność do zachowania koncentracji, itp.).
Okazało się, że badani, którzy deklarowali wysokie natężenie poczucia osamotnienia, sypiali najgorzej, a w związku z tym częściej czuli się bardziej zmęczeni i zdekoncentrowani w ciągu dnia.
Naukowcy uznali, że niezdolność do satysfakcjonującego wypoczynku może być wśród samotnych osób związana z brakiem poczucia bezpieczeństwa. Dlatego zapytali uczestników o traumatyczne wydarzenia z przeszłości: doświadczanie przemocy domowej, nadużyć seksualnych, itp.
Analizy pokazały, że u osób będących ofiarami przemocy związek pomiędzy poczuciem osamotnienia a kiepską jakością snu był o 70 proc. silniejszy.
Autorzy badania przypuszczają, że korelacja między poczuciem osamotnienia a kiepską jakością snu może być wynikiem podwyższonej reaktywności na stres. Poprzednie badania sugerowały, że samotność wiąże się ze zmianami stężenia kortyzolu (hormonu stresu) we krwi. Bardzo możliwe, iż u osób doświadczających poczucia osamotnienia zakłócenia w obrębie snu powoduje zwiększone pobudzenie fizjologiczne, będące konsekwencją nadaktywności układu reagującego na stres.
„Zmniejszona jakość snu stanowi jedną z licznych dróg, którymi samotność daje nam się we znaki. Wyniki naszego badania podkreślają konieczność stosowania wczesnych oddziaływań terapeutycznych nakierowanych na eliminację negatywnych myśli i przekonań napędzających błędne koło samotności” – mówi jeden z badaczy, prof. Louise Arseneault.
Więcej informacji na temat badania można znaleźc na stronie: DOI: 10.1017/S0033291717000629 (PAP)
