×
COVID-19: wiarygodne źródło wiedzy

Jak wyleczyć się z bulimii?

Pytanie nadesłane do redakcji

Obecnie mam 28 lat, w wieku 20 zaczęłam leczyć się z bulimii, pani doktor stwierdziła także „spektrum zachowań afektywno-dwubiegunowych”. Przez ok. 6 lat, z drobnymi przerwami, brałam leki psychotropowe - głównie Seronil, z czasem wspierany lekami przeciwpadaczkowymi. Przez ten czas szukałam również pomocy u psychologów, jednak bezskutecznie. Z czasem nauczyłam się w miarę radzić ze swoimi wahaniami nastroju, tzn. tak mi się wydawało. Po odstawieniu leków (niestety zrobiłam to bez wiedzy lekarza), aby nie wymiotować i ograniczyć obsesyjne myśli o jedzeniu, zaczęłam palić papierosy. Przez cały ten czas moja waga wahała się w granicach +/- 10 kg. Rzuciłam palenie 5 marca br. i nie mam zamiaru wracać do tego nałogu. Jednak wrócił mój poprzedni koszmar, tym razem tracę nad sobą kontrolę w momencie „ssania” na słodycze (podobne „ssanie” czułam w momencie chęci sięgnięcia po papierosa). Zwróciłam się o pomoc do dietetyka, po 2 tygodniach przestrzegania jadłospisu, poddałam się. Od tygodnia codziennie (znowu) wymiotuję. Chcę być zdrową, normalną osobą. Całe życie byłam aktywna fizycznie, od liceum trenowałam lekkoatletykę, później ergometr wioślarski na studiach, dużo biegałam. Obecnie też chciałam reaktywować się w jakieś dyscyplinie, sport zawsze ładował moje „akumulatorki”, organizował czas. Jednak na domiar tego wszystkiego mam uszkodzone chrząstki w kolanach i wszelkie aktywności cardio sprawiają mi ból. Staram się więc uczęszczać na pływalnię. Bardzo proszę Państwa o pomoc - czy znowu mam powrócić do leczenia farmakologicznego? Przyznam, że nie bardzo chcę, podczas zażywania leków czułam się nieswojo, jakbym straciła osobowość. Czy jest może jakaś inna dolegliwość, która może powodować moje napady na słodycze? Moim największym marzeniem jest być zdrową normalną dziewczyną - będę wdzięczna za poradę i pomoc.

Odpowiedziała

dr med. Joanna Borowiecka-Karpiuk
Specjalista psychiatra
Centrum Dobrej Terapii

W omawianej w pytaniu sytuacji wskazana jest specjalistyczna konsultacja psychiatryczna.

Lekarz psychiatra oceni aktualny stan Pani zdrowia psychicznego, m.in. poziom nasilenia objawów, o których Pani wspomina, sposób odżywiania się oraz nasilenie i częstotliwość wymiotów. Dopyta także Panią o ewentualne objawy im towarzyszące, m.in. z zakresu zaburzeń jedzenia, czy zaburzeń/wahań nastroju oraz rozważy ich możliwy związek z opisanymi przez Panią sytuacjami, m.in. stosowanymi używkami i ich odstawieniem. Zwróci także uwagę na ewentualnie występujące choroby somatyczne, czy zażywane leki. Doprecyzuje także niepokojące Panią poczucie „ssania na słodycze” i zgodnie z uzyskanymi informacjami rozważy ich aspekt psychologiczny i/lub zaproponuje dodatkowe badania laboratoryjne, m.in. stężenie glukozy we krwi, czy ewentualnie insuliny i stężenie hormonów tarczycy. Dopiero po pełnym badaniu psychiatrycznym uzyska Pani adekwatne informacje, czy wskazane jest włączenie leczenia farmakologicznego, czy obecnie w leczeniu można rozważyć wyłącznie pozafarmakologiczne sposoby leczenia, np. psychoterapię.

Warto tu wspomnieć, pomimo iż podaje Pani, że w przeszłości „psychoterapia Pani nie pomogła”, to obecnie znajduje się Pani w innej sytuacji życiowej, z dodatkowym doświadczeniem życiowym i rozumieniem choroby - co może wpłynąć na efektywność ewentualnej ponownej psychoterapii. Natomiast jeśli wskazane i korzystne dla Pani byłoby jednak dodatkowo ponowne włączenie leczenia farmakologicznego, to bardzo ważne jest zgłaszanie lekarzowi prowadzącemu objawów ubocznych zażywanych leków, ponieważ często istnieje możliwość regulacji dawki leku, czy zamiany go na inny, który takich objawów nie wywołuje.

Bardzo istotne jest także utrzymanie przyjmowania leków zgodnie z zaleceniami lekarskimi, nawet w okresie, w którym już nie występują objawy chorobowe, czyli w tzw. okresie leczenia profilaktycznego (zapobieganie nawrotom). Warto, aby o jego zakończeniu współdecydował lekarz prowadzący leczenie i Pani, tak aby wspólnie ustalać czas i sposób tego zakończenia adekwatnie do Pani stanu zdrowia psychicznego i sytuacji życiowej. Czasami w trakcie kończenia leczenia farmakologicznego i tuż po jego zakończeniu występują objawy sugerujące kontynuację psychoterapii.

29.05.2014
Zobacz także
Wybrane treści dla Ciebie
  • Zaburzenia odżywiania (anoreksja i bulimia)
Inne pytania
  • Leczenie natręctw
  • Emocje a ciało migdałowate
  • Czy tradozon uzależnia?
  • Melatonina – działania niepożądane
  • Test iluzji maski
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta