Pytanie nadesłane do redakcji:
Oto moje objawy! Pomóżcie proszę! Gdy jestem w klasie robi mi się gorąco. Liczę każdą minutę do dzwonka. Odczuwam tak, jak bym mdlał chwilami, słabł. Nie lubię światła sztucznego (razi mnie). Zacząłem bać się ludzi. Gdy gdzieś idę, boję się że zaraz zemdleję i po wpajaniu tego w mój rozum naprawdę czuję się słabszy i wydaje mi się, że zaraz coś mi się stanie. Boję się, że napad lękowy dorwie mnie w klasie. Odczuwam niechęć, gdy mam iść do szkoły. Bezpiecznie czuję się tylko w domu (nie odczuwam lęku). Mam mroczki przed oczyma (prawie codziennie). W szkole w ogóle nie odczuwam głodu. W szkole bardzo szybko bije mi serce. Czuję się gorzej, gdy na dworze jest brzydka pogoda (bez słońca), właśnie wtedy nasila się mój lęk. Gdy jestem w klasie, ludzie wydają mi się tacy dziwni, czuję się tak jakby rzeczywistość, która mnie otacza nie była prawdą. Czasami, gdy dopadnie mnie lęk czuję się tak, jakbym zaraz miał stracić kontrolę nad własnym ciałem. W szkole bardzo pocą mi się dłonie, na niektórych lekcjach po prostu się trzęsę. Nie lubię wychodzić z domu. W szkole na lekcjach czasami kręci mi się w głowie.
Odpowiedziała:
dr n. med. Joanna Borowiecka-Kluza
Specjalista psychiatra
NZOZ Centrum Dobrej Terapii MindArt
www.centrumdobrejterapii.pl
Przedstawione objawy, m.in.: poczucie osłabienia i lęku przed omdleniem, przed utratą kontroli nad własnym ciałem, szybka akcja serca, potliwość dłoni oraz zaburzone poczucie realności z wrażeniem „dziwności innych ludzi” i lękiem przed nimi mogą sugerować rozwijające się zaburzenia lękowe z objawami lęku napadowego. Dalszej oceny i obserwacji wymaga występowanie tych objawów w sytuacjach społecznych, przy braku występowania takich zaburzeń w domu.
Objawy te oraz sugerowany stopień ich nasilenia i związanego z nimi poczucia cierpienia oraz potencjalne konsekwencje społeczne (m.in. nieobecności w szkole), wymagają już bezwzględnie podjęcia ich dalszej diagnostyki (i ewentualnie leczenia). W tym przypadku należy zwrócić się na konsultację do lekarza rodzinnego i do lekarza psychiatry (do 18. rż. do psychiatry dzieci i młodzieży).
Wymienione objawy wymagają kontrolnej wizyty u lekarza rodzinnego i pełnej oceny stanu somatycznego danej osoby, m.in. EKG i badań laboratoryjnych (w tym morfologii krwi, stężenia glukozy, elektrolitów i hormonów tarczycy).
Natomiast lekarz psychiatra, po badaniu psychiatrycznym i ewentualnie badaniach dodatkowych (m.in. także po wspomnianej już konsultacji u lekarza rodzinnego) zadecyduje o dalszym sposobie leczenia. W przypadku potwierdzonej diagnostyki w kierunku wspomnianych już zaburzeń lękowych i w zależności od wieku danej osoby, zaproponuje i ewentualnie skieruje ją na leczenie m.in. w formie psychoterapii (indywidualnej, rodzinnej) i podejmie decyzję, czy objawy te i stopień ich nasilenia wymagają już dodatkowo włączenia leczenia farmakologicznego.
