Pytanie nadesłane do redakcji
Mam pytanie dotyczące skutków ubocznych leków psychotropowych. Rok temu przez 2 miesiące przyjmowałam Olanzapinę 20 mg + Haloperidol 4 ml, później aż do dzisiaj – przez 9 miesięcy Parogen 20 mg, Rispolept 1 mg, Sedam 3. Wcześniej nigdy nie przyjmowałam żadnych leków. Od czasu przyjmowania leków mam problemy ze wzrokiem – zwłaszcza patrząc w dal mam zamglony i rozmazany obraz, co mnie bardzo stresuje i martwi. Byłam u okulisty, który stwierdził, że narząd wzroku jest bez zastrzeżeń, a najprawdopodobniej problemy z widzeniem związane są z lekami. W związku z powyższym mam pytanie czy przyjmowane leki – które wymieniłam – faktycznie mogą powodować zaburzenia widzenia? Czy zamazane widzenie ustępuje po zaprzestaniu leczenia lekami psychotropowymi? Jeśli tak – to zazwyczaj w jakim terminie od odstawienia leków? Powyższa dolegliwość bardzo pogarsza mój komfort życia, ponadto narasta we mnie lęk, że nigdy nie ustąpi lub będzie się pogłębiać, a dożywotnie funkcjonowanie z zamglonym wzrokiem (codzienne funkcjonowanie, opieka nad dzieckiem, jazda samochodem i inne) jest dla mnie trudne do wyobrażenia.
Odpowiedziała
dr n. med. Joanna Borowiecka
specjalista psychiatra
Centrum Dobrej Terapii MindArt
www.centrumdobrejterapii.pl
Występujące w trakcie leczenia psychiatrycznego zaburzenia widzenia mogą być spowodowane szeregiem przyczyn. Mogą być związane z samą chorobą psychiczną, m.in. mogą być jednym z jej niespecyficznych objawów, ale także mogą być spowodowane tymi samymi czynnikami, które wywołują daną chorobę. Zdarza się i tak, że to lekarz okulista kieruje pacjenta do lekarza psychiatry ze względu na zaburzenia widzenia na podłożu zaburzeń psychicznych. W takim przypadku leczenie farmakologiczne i poprawa stanu zdrowia psychicznego zazwyczaj przynosi ustąpienie tych zaburzeń i poprawę widzenia.
Z drugiej strony leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, m.in. wymienione w pytaniu leki o działaniu przeciwdepresyjnym i przeciwlękowym, neuroleptyki, czy benzodiazepiny, mogą powodować zaburzenia widzenia, m.in. trudności w zogniskowaniu, skupieniu wzroku, nieostre, czy „zamazane”, „zamglone”, jak w pytaniu, widzenie.
Gdy w badaniu okulistycznym nie stwierdza się podłoża takich zaburzeń, wtedy wraz z prowadzącym psychiatrą należałoby ocenić możliwy związek występowania tych zaburzeń z włączaniem i zmianą poszczególnych leków na inne, zmian tych zaburzeń w czasie, czy ewentualnego ich związku z aktualnym i dotychczasowym stanem zdrowia psychicznego.
Następnie, w zależności od wskazań związanych z aktualnym stanem psychicznym, poziomem remisji i stopniem trudności w jej osiągnięciu, stopniem cierpienia z powodu zaburzeń widzenia, można rozważyć stopniową zmianę dotychczasowego leczenia na leczenie innymi lekami, ze szczególnym uwzględnieniem w pierwszej kolejności konieczności dalszego przewlekłego stosowania benzodiazepin (Sedam) i ewentualnej możliwości zmniejszenia dawek, czy odstawienia.
W przypadku decyzji o wysokim prawdopodobieństwie niekorzystnego wpływu zmiany, czy zmniejszenia dawek poszczególnych leków w obecnym stanie psychicznym danej osoby, należy rozważyć dalsze leczenie, przy jednoczesnych systematycznych kontrolach okulistycznych z pełną oceną stopnia utrzymywania się, czy narastania konkretnych zaburzeń widzenia.
Na koniec należy podkreślić, że prowadzenie samochodu, o czym wspomniano w pytaniu, przy takim zestawie leków, nie jest wskazane.
