Pytanie nadesłane do redakcji
Od jakiegoś czasu dziwnie się zachowuję. Ostatnio, gdy zauważyłam nauczycielkę na korytarzu odskoczyłam na bok, przez jakieś 3 sekundy nie wiedziałam, co się ze mną dzieje (jakby mi się urwał film na te 3 sekundy), a później wyglądałam jakbym widziała ducha. Wydaje mi się, że ktoś mnie śledzi. Gdy widzę nauczycielkę na przerwie, to po prostu się jej boję, mimo że, nic mi nie zrobiła. Co to może oznaczać. Mogę być na coś chora? Pomóżcie mi.
Odpowiedziała
lek. med. Magdalena Miernik-Jaeschke
Psychiatra dzieci i młodzieży
NZOZ Centrum Dobrej Terapii
Opisała Pani swój problem dość lakonicznie, ale opis ten sugeruje, że przeżywa Pani - przynajmniej okresowo i w pewnych określonych sytuacjach - silny lęk.
Lęk jest naturalnym zjawiskiem w naszym przeżywaniu i mobilizuje nas do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Jeśli jednak pojawia się w okolicznościach, które obiektywnie nie wiążą się z zagrożeniem, a jego nasilenie utrudnia lub uniemożliwia codzienne funkcjonowanie, to traktuje się go jako objaw. Silnemu lękowi może towarzyszyć: nieadekwatne przeżywanie otoczenia jako zagrażającego i wrogiego, poczucie utraty kontroli nad swoim ciałem i funkcjami psychicznymi, objawy somatyczne (czyli różne dolegliwości „cielesne”) związane z pobudzeniem autonomicznego układu nerwowego (np.: ból brzucha, biegunka, duszność, przyspieszone bicie serca, nadmierne pocenie się, drżenie). Te towarzyszące zjawiska mogą sprawić, że doświadczająca ich osoba będzie się jeszcze bardziej niepokoić swoim stanem i jej lęk może się wtórnie nasilić.
Lęk może występować w wielu różnych zaburzeniach psychicznych. Niezależnie od tego, na jakie zaburzenie cierpi dana osoba - nawet jeśli to tylko przejściowe problemy emocjonalne związane ze stresem - to doświadczanie lęku jest oczywiście bardzo nieprzyjemne. Warto więc udać się do lekarza psychiatry w celu zdiagnozowania ewentualnego problemu. Psychiatra zbierze dokładny wywiad odnośnie do niepokojących objawów (ich nasilenia, częstotliwości, okoliczności ich występowania), oceni stan psychiczny i w razie potrzeby zaleci odpowiednie konsultacje u innych specjalistów w celu wykluczenia wpływu ewentualnych zaburzeń somatycznych na stan psychiczny. Postawienie diagnozy pozwoli na zaproponowanie odpowiedniego leczenia.
Osoba, która nie ukończyła 18. roku życia na wizytę u lekarza powinna się zgłosić z opiekunem prawnym.
