Wśród metod pozwalających na obiektywną ocenę aktywności fizycznej wyróżnia się metody mierzące wydatek energetyczny, parametry fizjologiczne, wykorzystujące czujniki ruchu oraz więcej niż jeden sposób przeprowadzenia pomiaru.
Fot. iStock.com
Dostępnych jest obecnie kilka typów urządzeń pozwalających na obiektywny pomiar wysiłku fizycznego z wykorzystaniem wielu mierzonych parametrów. Dotychczas prowadzone badania starają się odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób można poprawić dokładność pomiarów aktywności fizycznej z wykorzystaniem pomiaru rytmu serca oraz innych technik. Na przykład, dokładność pomiaru wydatku energetycznego poprzez indywidualne kalibrowanie pomiaru rytmu serca za pomocą akcelerometru została wykazana w badaniach Avonsa, a następnie technikę tę udoskonalił Haskell.
Używano różnych metody analizy, aby połączyć dane uzyskiwane za pomocą czujników rytmu serca oraz akcelerometrów. W celu uzyskania lepszej jakości pomiarów podjęto próby łączenia danych dotyczących przyspieszenia przy wysiłku o małej lub umiarkowanej intensywności oraz danych dotyczących rytmu serca przy wysiłku o dużej intensywności. Użycie akcelerometrów zostało również wykorzystane do rozróżnienia aktywnych i nieaktywnych okresów dnia. Zastosowanie danych z wielu akcelerometrów jednocześnie pozwoliło na rozróżnienie wysiłku obejmującego wysiłek z użyciem mięśni kończyn dolnych od aktywności będącej wynikiem pracy kończyn górnych.
Wyniki wyżej wspomnianych badań sugerują, że szacowany wydatek energetyczny związany z wysiłkiem jest podobny podczas pomiaru dokonanego zarówno metodą referencyjną (z zastosowaniem podwójnie znakowanej wody), jak i z użyciem jednoczesnego pomiaru rytmu serca oraz akcelerometrów. Inny typ urządzenia wykorzystuje jednoczesny pomiar uzyskany z akcelerometrów przytwierdzonych do klatki piersiowej, obu ud oraz do podeszw stóp. To urządzenie jako pierwsze było w stanie dokonać pomiaru aktywności fizycznej i oszacować wydatek energetyczny na podstawie identyfikacji rodzaju aktywności za pomocą algorytmów modyfikowanych przez samo urządzenie w trakcie obserwacji. Inne niedawne osiągnięcia obejmują wieloczujnikowe prototypy zdolne do pomiaru przyspieszenia w trzech różnych osiach oraz czujniki mierzące ciśnienie, wilgotność, temperaturę, światło oraz pozycję za pomocą GPS. Służą one do oceny typu aktywności fizycznej oraz szacowania wydatku energetycznego. Niektóre dostępne obecnie urządzenia posiadają dwuosiowe czujniki przyspieszenia działające wraz z pomiarem rytmu serca, przepływu cieplnego oraz zmian oporności elektrycznej skóry. Dotychczasowa ocena pracy tych urządzeń jest obiecująca.