medycyna praktyczna dla pacjentów
Tarczyca jest niewielkim narządem położonym u podstawy szyi, przylegającym do tchawicy. Składa się z dwóch płatów połączonych cieśnią. Tarczyca produkuje dwa hormony: trijodotyroninę (T3) i tyroksynę (T4), które spełniają ważne funkcje w organizmie.
Choroby nadnerczy obejmują choroby związane z nieprawidłowym wydzielaniem przez nadnercza hormonów, choroby przebiegające z nadmiarem glikokortykosteroidów, zaburzenia wydzielania mineralokortykosteroidów, zespoły związane z nadmiarem androgenów, przypadkowo wykryty guz nadnercza, rak nadnercza, guz chromochłonny.
Akromegalia jest chorobą przewlekłą związaną z nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu. Charakteryzuje się postępującą stopniowo zmianą wyglądu zewnętrznego oraz wieloma powikłaniami narządowymi.
Choroba Cushinga jest to zespół objawów klinicznych związanych z podwyższonym stężeniem kortyzolu (hiperkortyzolemią), wywołany przez nadmierne wydzielanie hormonu adrenokortykotropowego (ACTH) przez przysadkę.
Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy, jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym. W wyniku nieprawidłowego pobudzenia układu immunologicznego dochodzi do powstawania przeciwciał przeciwko własnej tarczycy.
Choroba Riedla to rzadka, przewlekła choroba zapalna tarczycy charakteryzująca się masywnym zwłóknieniem tego narządu.
Ginekomastia to powiększenie jednej lub obu piersi u chłopców lub mężczyzn, spowodowane nadmiernym rozrostem tkanki gruczołowej, a czasem także tłuszczowej. Ginekomastia nigdy nie jest zmianą nowotworową.
Guz chromochłonny (pheochromocytoma) jest rzadkim, najczęściej niezłośliwym guzem, najczęściej zlokalizowanym w nadnerczach lub ich sąsiedztwie.
Guzki tarczycy są litymi (wypełnione komórkami) lub wypełnionymi płynem (torbiele) zmianami w tarczycy, które można wyczuć w badaniu szyi.
Hiperaldosteronizm to stan spowodowany nadmierną produkcją hormonu zwanego aldosteronem przez nadnercza. Nadmiar aldosteronu powoduje zatrzymanie sodu i wody w organizmie, co skutkuje wzrostem ciśnienia tętniczego.
Hiperprolaktynemia nie zawsze świadczy o chorobie. Podwyższone stężenie prolaktyny w surowicy stwierdza się prawidłowo w ciąży, w pierwszych miesiącach karmienia piersią oraz w sytuacjach stresowych.
Hirsutyzm może występować w chorobach przebiegających z dużymi stężeniami prolaktyny (hiperprolaktynemią), np. guzy produkujące prolaktynę, długotrwały stres, przewlekły wysiłek fizyczny.
Termin incydentaloma odnosi się do zmian wykrytych przypadkowo. Niemniej u części pacjentów można zaobserwować objawy związane z wydzielanymi przez guz nadnercza w nadmiarze hormonami.
Moczówka prosta to rzadka choroba, która charakteryzuje się wytwarzaniem bardzo dużych ilości moczu na dobę, określanym jako poliuria. Prowadzi to do odwodnienia organizmu i tym samym powoduje zwiększone uczucie pragnienia, pomimo spożycia dużych ilości płynów.
Nadczynność tarczycy jest jedną z najczęstszych chorób endokrynologicznych; dotyczy ok. 1–2% dorosłych w Polsce. Chorują głównie kobiety w wieku 20–40 lat, natomiast rzadko zdarza się u dzieci.
Najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy u kobiet w ciąży jest choroba Gravesa i Basedowa.
Niedoczynność kory nadnerczy to zespół objawów wynikających z niedoboru hormonów produkowanych przez korę nadnerczy, głównie kortyzolu. Przyczyną niedoczynności kory nadnerczy może być albo uszkodzenie nadnerczy, albo uszkodzenie/nieprawidłowa funkcja przysadki.
Niedoczynność przysadki to schorzenie związane z brakiem lub niedostatecznym wydzielaniem jednego lub kilku hormonów przysadki - gruczołu wydzielania wewnętrznego położonego w środkowym dole czaszkowym.
Niedoczynność tarczycy jest zaburzeniem, w którym tarczyca produkuje za mało hormonów w stosunku do potrzeb organizmu. Jakie są przyczyny, objawy i leczenie niedoczynności tarczycy. Kiedy i jak diagnozuje się niedoczynność tarczycy? Co to jest TSH, FT3 i FT4?
Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy u kobiet w ciąży jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne (limfocytowe) zapalenie tarczycy.
Najczęstszą przyczyną pierwotnej nadczynności przytarczyc jest łagodny rozrost jednego z gruczołów (tzw. gruczolak), co skutkuje zwiększoną produkcją i wydzielaniem PTH. Znacznie rzadziej za nadmierne wydzielanie parathormonu może odpowiadać przerost wszystkich gruczołów, a bardzo rzadko rak przytarczyc.
Rozpoznanie pierwotnej niedoczynności przytarczyc opiera się na wynikach badań biochemicznych krwi. Stwierdza się wówczas: zmniejszone stężenie wapnia (hipokalcemia), zwiększone stężenie fosforanów (hiperfosfatemia) i małe lub nieoznaczalne stężeniem parathormonu.
Podostre zapalenie tarczycy, czyli choroba de Quervaina (inaczej zwane też ziarniniakowym, olbrzymiokomórkowym lub granulocytowym zapaleniem tarczycy), jest wynikiem procesu zapalnego gruczołu tarczowego o nie w pełni poznanej etiologii.
Incydentaloma przysadki są wykrywane przypadkowo, najczęściej nie wykazują czynności hormonalnej i nie osiągają dużych rozmiarów, wobec czego przebiegają bez objawów.
Tężyczka to objaw, charakteryzujący się niekontrolowanymi, często bolesnymi skurczami lub drżeniami mięśni oraz nieprzyjemnymi mrowieniami.
Wrodzony przerost nadnerczy należy do grupy chorób, których przyczynę stanowią zaburzenia genetyczne, prowadzące do nieprawidłowej funkcji nadnerczy. Nadnercza są zaliczane do gruczołów wydzielania wewnętrznego. Produkują hormony, odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie organizmu.
Zespół Cushinga to zespół różnorodnych objawów klinicznych związanych z podwyższonym stężeniem glikokortykosteroidów (GKS) we krwi. GKS to hormony wytwarzane przez nadnercza, wewnątrzwydzielnicze gruczoły obwodowe położone obustronnie powyżej górnych biegunów nerek.
Wyjątkowe sytuacje. Towarzyszenie osobie chorej na COVID-19
Wyjątkowe sytuacje. Kiedy chorujesz na COVID-19
