Alymsys - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

Substancją czynną preparatu jest bewacyzumab, przeciwciało monoklonalne uzyskane z zastosowaniem technik inżynierii genetycznej w linii komórkowej jajnika chomika chińskiego (CHO).

Bewacyzumab wiąże się z czynnikiem wzrostu śródbłonka naczyń (VEGF), który jest głównym czynnikiem wzrostu odpowiedzialnym za proces angiogenezy, czyli proces powstawania i rozwoju naczyń krwionośnych. Związanie VEGF z przeciwciałem monoklonalnym hamuje wiązanie czynnika wzrostu z receptorem (VEGFR 1–2) na powierzchni komórek śródbłonka. Ponieważ etap wiązania z receptorem jest niezbędny dla przeżycia i podziałów komórek śródbłonka naczyń, proces angiogenezy ulega zahamowaniu. Wzrost guza, który nie może rozwijać się bez własnej sieci naczyń krwionośnych, ulega zatrzymaniu.

Preparat jest wskazany do stosowania:

• w skojarzeniu z chemioterapią opartą na fluoropirymidynie w leczeniu dorosłych z rakiem okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami

• w skojarzeniu z paklitakselem w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych z rozsianym rakiem piersi

• w skojarzeniu z kapecytabiną w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych z rozsianym rakiem piersi, u których inny rodzaj chemioterapii, w tym taksany lub antracykliny, nie został uznany za odpowiedni; pacjenci, którzy otrzymali taksany lub antracykliny w ramach leczenia uzupełniającego w ciągu ostatnich 12 miesięcy nie powinni być leczeni bewacyzumabem w skojarzeniu z kapecytabiną

• w skojarzeniu z pochodną platyny w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych z nieoperacyjnym, zaawansowanym, z przerzutami lub nawrotowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca o histologii innej, niż w przeważającym stopniu płaskonabłonkowa

• w skojarzeniu z erlotynibem w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych z nieoperacyjnym, zaawansowanym, z przerzutami lub nawrotowym, niepłaskonabłonkowym, niedrobnokomórkowym rakiem płuca, z aktywującymi mutacjami w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR)

• w skojarzeniu z interferonem alfa-2a w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych z zaawansowanym i/lub rozsianym rakiem nerki

• w skojarzeniu z karboplatyną i paklitakselem w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych z zaawansowanym (w stadium IIIB, IIIC i IV wg klasyfikacji FIGO) rakiem jajnika, rakiem jajowodu i pierwotnym rakiem otrzewnej

• w skojarzeniu z karboplatyną i gemcytabiną lub z karboplatyną i paklitakselem w leczeniu dorosłych z pierwszym nawrotem wrażliwego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej, nieleczonych wcześniej bewacyzumabem ani innymi inhibitorami VEGF lub lekami działającymi na receptor dla VEGF

• w skojarzeniu z paklitakselem, topotekanem lub liposomalną pegylowaną doksorubicyną w leczeniu dorosłych z nawrotem opornego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej, którzy byli wcześniej leczeni nie więcej niż 2 schematami chemioterapii i u których nie stosowano wcześniej bewacyzumabu ani innych inhibitorów VEGF lub leków działających na receptor dla VEGF

• w skojarzeniu z paklitakselem i cisplatyną lub w skojarzeniu z paklitakselem i topotekanem gdy nie można zastosować leczenia związkami platyny, w leczeniu dorosłych pacjentek z przetrwałym, nawrotowym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie stosować w przypadku nadwrażliwości na produkty otrzymywane z komórek jajnika chomika chińskiego (linia komórkowa CHO) lub inne rekombinowane ludzkie lub humanizowane przeciwciała.

Nie stosować w ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić perforacja żołądka, jelit i pęcherzyka żółciowego, która może prowadzić do zgonu. Ryzyko może być zwiększone u chorych z rozsianym rakiem okrężnicy lub odbytnicy i stanem zapalnym wewnątrz jamy brzusznej oraz u chorych po wcześniejszej radioterapii leczonych z powodu przetrwałego, nawrotowego lub z przerzutami raka szyjki macicy. Należy zachować ostrożność. Wystąpienie perforacji powoduje konieczność całkowitego zaprzestania stosowania preparatu.

Chore leczone z powodu przetrwałego, nawrotowego lub przerzutowego raka szyjki macicy są narażone na zwiększone ryzyko powstawania przetoki między przewodem pokarmowym a pochwą. Dodatkowym czynnikiem ryzyka jest wcześniejsza radioterapia oraz wystąpienie wznowy w obszarach poddawanych radioterapii.

Leczenie bewacyzumabem może zwiększać ryzyko powstawania przetok w obrębie przewodu pokarmowego oraz poza nim. W przypadku wystąpienia przetoki, lekarz oceni czy konieczne jest zaprzestanie stosowania preparatu.

Bewacyzumab może wywierać niekorzystny wpływ na proces gojenia się ran. Powikłania w przypadku np. dużych ran pooperacyjnych mogą mieć ciężki przebieg i mogą prowadzić do zgonu. Przed dużym zabiegiem chirurgicznym zaleca się czasowe przerwanie stosowania preparatu, a leczenie nie powinno być rozpoczynane ani wznawiane wcześniej, niż po upływie 28 dni po dużym zabiegu operacyjnym lub po całkowitym wygojeniu się ran. Lekarz określi kiedy dokładnie przerwać stosowanie preparatu i kiedy je wznowić.

Rzadko może wystąpić martwicze zapalenie powięzi, zwykle wtórne do powikłanego gojenia ran, powstania przetoki lub perforacji przewodu pokarmowego. Martwicze zapalenie powięzi może prowadzić do zgonu, a jego wystąpienie wymaga przerwania stosowania bewacyzumabu i wdrożenia odpowiedniego leczenia.

W okresie leczenia należy kontrolować ciśnienie tętnicze; stosownie preparatu zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego. Przed rozpoczęciem stosowania bewacyzumabu u chorych z wcześniejszym nadciśnieniem tętniczym, powinna zostać uzyskana odpowiednia kontrola ciśnienia tętniczego. W schematach chemioterapii zawierających cisplatynę, nie zaleca się stosowania leków moczopędnych w celu kontroli ciśnienia. Jeżeli nie można uzyskać kontroli nadciśnienia, wystąpi przełom nadciśnieniowy lub encefalopatia nadciśnieniowa, konieczne będzie zakończenie stosowania preparatu.

Jeżeli wystąpią napady drgawkowe lub objawy neurologiczne, takie jak ból głowy, zmniejszona czujność, zmiany psychiczne, zaburzenia widzenia lub utrata wzroku, można podejrzewać, że doszło do rozwoju zespołu tylnej odwracalnej encefalopatii. Wymagane jest potwierdzenie rozpoznania z zastosowaniem obrazowania mózgu i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Stosowanie bewacyzumabu powinno zostać przerwane i nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa późniejszej kontynuacji leczenia.

W okresie stosowania preparatu, zwłaszcza u chorych z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie, może wystąpić białkomocz. Zalecana jest regularna kontrola białkomoczu z użyciem testów paskowych. Jeżeli wystąpi ciężki białkomocz (zespół nerczycowy), wskazane może być zakończenie stosowania preparatu.

W okresie leczenia mogą wystąpić tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, w tym zdarzenia naczyniowo-mózgowe, przemijające napady niedokrwienne mózgu oraz zawał serca. Zwiększone ryzyko dotyczy chorych z wcześniejszą zakrzepicą tętnic oraz chorych z obecnością czynników ryzyka (np. wiek powyżej 65 lat, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca). Chorzy z wymienionych wyżej grup powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą. Wystąpienie zakrzepicy zatorowej tętnic jest wskazaniem do zaprzestania stosowania preparatu.

Rzadko, u chorych z dodatkowymi czynnikami ryzyka, możliwe jest wystąpienie żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, w tym zatorowości płucnej. Zwiększone ryzyko może dotyczyć chorych leczonych z powodu raka szyjki macicy. Chorzy powinni być dokładnie monitorowani, a wystąpienie zagrażających życiu zaburzeń zatorowych, w tym zatorowości płucnej, wymaga przerwania stosowania bewacyzumabu.

W okresie leczenia może wystąpić krwawienie, w niektórych przypadkach ciężkie; jeżeli wystąpi krwawienie, lekarz oceni czy konieczne jest przerwanie leczenia z zastosowaniem preparatu. Chorzy powinni być kontrolowani w kierunku możliwych objawów krwawienia wewnątrzczaszkowego.

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu u chorych z wrodzoną skazą krwotoczną, nabytą koagulopatią lub przyjmujących leki przeciwzakrzepowe z powodu zakrzepicy. Stosowanie preparatu w tych grupach chorych wymaga zachowania szczególnej ostrożności.

U chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca przyjmujących bewacyzumab może wystąpić krwotok płucny, który może prowadzić do zgonu. Nie należy stosować preparatu u chorych, którzy przebyli ostatnio krwotok płucny lub krwioplucie.

Stosowanie preparatu może sprzyjać powstaniu tętniaka i/lub rozwarstwienia tętnicy; zwiększone ryzyko dotyczy szczególnie chorych z nadciśnieniem tętniczym lub tętniakiem w wywiadzie.

Z leczeniem może być związane wystąpienie objawów niewydolności serca, w tym przypadków wymagających leczenia i/lub hospitalizacji. Szczególną ostrożność należy zachować u chorych z występującą wcześniej chorobą wieńcową lub zastoinową niewydolnością serca oraz czynnikami ryzyka jej wystąpienia (w tym wcześniejsze stosownie antracyklin, wcześniejsza radioterapia obszaru klatki piersiowej).

Podczas stosowania bewacyzumabu w skojarzeniu z chemioterapią może wzrosnąć ryzyko hamowania czynności szpiku kostnego i wystąpienia neutropenii (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), gorączki neutropenicznej oraz ciężkich zakażeń. Dotyczy to zwłaszcza chemioterapii zawierającej pochodne platyny lub taksany oraz schematu zawierającego paklitaksel i topotekan. Jeżeli neutropenii towarzyszy gorączka (gorączka neutropeniczna), wymagane jest leczenie szpitalne w trybie pilnym.

Podczas wlewu mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym stanowiący bezpośrednie zagrożenie życia wstrząs anafilaktyczny. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości wlew zostanie przerwany i zostanie zastosowane odpowiednie leczenie.

Należy zachować ostrożność w przypadku równoległego lub sekwencyjnego stosowania preparatu i bisfosfonianów w postaci dożylnej, ze względu na ryzyko wystąpienia martwicy kości szczęki i żuchwy. Inwazyjne procedury stomatologiczne mogą dodatkowo zwiększać ryzyko martwicy kości szczęki/żuchwy.

Preparat nie jest przeznaczony do podawania do ciała szklistego gałki ocznej. Podanie preparatu do gałki ocznej może powodować ciężkie działania niepożądane, w tym trwałą ślepotę oraz ogólnoustrojowe działania niepożądane (krwawienia niedotyczące gałki ocznej, tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe).

Bewacyzumab może powodować upośledzenie płodności kobiet.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w fiolce to znaczy, lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn/urządzeń. Może jednak powodować wystąpienie senności lub omdlenia oraz innych działań niepożądanych wpływających na zdolność szybkiego reagowania, koncentrację oraz ostre widzenie. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń/maszyn, jeżeli wystąpią ww. działania niepożądane mogące upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji. Po odpowiednim rozcieńczeniu roztwór może być podawany wyłącznie we wlewie dożylnym. Preparat może być podawany tylko przez kwalifikowany personel medyczny. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza doświadczonego w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.

Dorośli

Leczenie chorych na raka okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami: 5 lub 10 mg/kg masy ciała co 2 tygodnie albo 7,5 lub 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie.

Leczenie chorych z rozsianym rakiem piersi: 10 mg/kg masy ciała co 2 tygodnie lub 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie.

Leczenie pierwszego rzutu chorych z niepłaskonabłonkowym, niedrobnokomórkowym rakiem płuca:

• w skojarzeniu z pochodną platyny: 7,5 lub 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie jako uzupełnienie chemioterapii opartej na pochodnych platyny przez maks. 6 cykli, a następnie w monoterapii do wystąpienia progresji choroby

• w skojarzeniu z erlotynibem w przypadku obecności aktywujących mutacji w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR): 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie.

Leczenie chorych z rozsianym rakiem nerki: 10 mg/kg masy ciała co 2 tygodnie.

Leczenie pierwszego rzutu chorych z zaawansowanym (w stadium IIIB, IIIC i IV wg klasyfikacji FIGO) rakiem jajnika, rakiem jajowodu i pierwotnym rakiem otrzewnej: 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie, łącznie z karboplatyną i paklitakselem, przez maks. 6 cykli, a następnie w monoterapii do czasu wystąpienia progresji choroby lub przez maks. 15 miesięcy albo do wystąpienia nieakceptowanej toksyczności, w zależności od tego, co wystąpi wcześniej.

Leczenie chorych z pierwszym nawrotem wrażliwego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej: 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie, łącznie z karboplatyną i gemcytabiną przez 6–10 cykli albo z karboplatyną i paklitakselem przez 6–8 cykli, a następnie w monoterapii, do czasu wystąpienia progresji choroby.

Leczenie chorych z nawrotem opornego na związki platyny raka jajnika, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej: 10 mg/kg masy ciała co 2 tygodnie w skojarzeniu z paklitakselem lub liposomalną pegylowaną doksorubicyną albo 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie w skojarzeniu z topotekanem (podawanym w dniach 1–5, co 3 tyg.).

Leczenie pacjentek z rakiem szyjki macicy: 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie, w skojarzeniu z paklitakselem z cisplatyną lub paklitakselem z topotekanem.

Szczególne grupy chorych:

Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia.

U chorych w podeszłym wieku (po 65. roku życia) nie ma konieczności dostosowania dawkowania.

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u chorych z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby.

Sposób podawania:

Nie potrząsać fiolką. Po odpowiednim rozcieńczeniu preparat jest podawany we wlewie dożylnym. Pierwsza dawka podawana jest we wlewie trwającym 90 min. W przypadku dobrej tolerancji podania leku, druga dawka może być podana we wlewie trwającym 60 min., a kolejne wlewy mogą być podawane w ciągu 30 min., o ile podanie drugiego wlewu również było dobrze tolerowane.

Nie stosować w szybkim wstrzyknięciu dożylnym.

Zmniejszenie dawki nie jest zalecane. W przypadku działań niepożądanych leczenie zostanie odłożone w czasie lub zakończone.

Leczenie może być kontynuowane do wystąpienia progresji choroby lub do wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań niepożądanych.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia; należy skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy po jego zakończeniu.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią. Nie wolno karmić piersią w okresie leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy po jego zakończeniu.

Preparat może zaburzać płodność kobiet.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji między bewacyzumabem a podawaną jednocześnie chemioterapią.

U chorych leczonych bewacyzumabem w skojarzeniu z jabłczanem sunitynibu obserwowano mikroangiopatyczną niedokrwistość hemolityczną (rozpad erytrocytów, niedokrwistość i małopłytkowość), nadciśnienie tętnicze z przełomem nadciśnieniowym włącznie, objawy neurologiczne i zwiększone stężenie kreatyniny; objawy te ustępowały po zaprzestaniu leczenia.

U chorych leczonych schematami zawierającymi pochodne platyny lub taksany częstość występowania ciężkiej neutropenii, gorączki neutropenicznej oraz zakażeń jest zwiększona.

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania radioterapii i bewacyzumabu.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji podczas skojarzonego stosowania przeciwciał monoklonalnych przeciw receptorowi nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR), bewacyzumabu oraz chemioterapii. Przeciwciała monoklonalne przeciw EGFR nie powinny być stosowane w skojarzeniu ze schematami chemioterapii z bewacyzumabem w leczeniu raka okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami; stosowanie panitumumabu i cetuksymabu w skojarzeniu z bewacyzumabem i chemioterapią wiązało się ze skróceniem czasu przeżycia bez progresji i skróceniem całkowitego czasu przeżycia oraz nasileniem objawów toksyczności.

Nie mieszać z roztworami glukozy (glukoza powoduje rozkład bewacyzumabu).

Jak każdy lek, również Alymsys może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów]), małopłytkowość, gorączka neutropeniczna, jadłowstręt, zaburzenia elektrolitowe (hiponatremia, hipomagnezemia), bóle głowy, neuropatia obwodowa czuciowa, zaburzenia smaku, zaburzenia mowy (dyzartria), zaburzenia oka, nadmierne łzawienie, nadciśnienie tętnicze, żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, duszność, nieżyt nosa, krwawienie nosa, kaszel, krwotok z odbytnicy, biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha, zaparcia, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, komplikacje w gojeniu się ran, złuszczające zapalenie skóry, sucha skóra, przebarwienia skóry, bóle stawów, bóle mięśni, białkomocz, niewydolność jajników, osłabienie, zmęczenie, gorączka, zapalenie błon śluzowych, zmniejszenie masy ciała.

Często: posocznica, ropień, zakażenia, zakażenia dróg moczowych, zapalenie tkanki łącznej, niedokrwistość, nadwrażliwość, reakcje związane z wlewem dożylnym, odwodnienie, udar mózgu, omdlenie, senność, zastoinowa niewydolność serca, częstoskurcz nadkomorowy, tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, krwotok, zakrzepica żył głębokich, krwioplucie, krwotok płucny, zatorowość płucna, niedotlenienie, zaburzenia mowy, perforacja jelit, przetoki odbytniczo-pochwowe, niedrożność jelit, ból odbytu, zespół dłoniowo-podeszwowy (erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa), osłabienie mięśni, ból kręgosłupa, ból miednicy, ospałość.

Rzadko: martwicze zapalenie powięzi, odwracalna tylna encefalopatia, wstrząs anafilaktyczny.

Bardzo rzadko: encefalopatia nadciśnieniowa.

Z nieznaną częstością: tętniak i rozwarstwienie tętnicy, mikroangiopatia zakrzepowa nerek, nadciśnienie płucne, perforacja przegrody nosowej, owrzodzenie żołądka i jelit, perforacja pęcherzyka żółciowego, martwica kości szczęki i żuchwy, martwica innych kości.