Sutent - kapsułki twarde

Substancją czynną preparatu jest sunitynib, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i nieokontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych. Sunitynib hamuje aktywność wielu kinaz białkowych zarówno w komórkach guza (kinazy białkowe KIT, FLT-3) jak i w komórkach naczyń krwionośnych guza (receptorowe kinazy białkowe dla naczyniowego śródbłonkowego czynnika wzrostu VEGF, dla czynnika wzrostu pochodzenia płytkowego PDGF i innych). Zahamowanie aktywności tych kinaz przez sunitynib prowadzi do zahamowania podziałów komórkowych i zahamowania rozwoju unaczynienia guza (działanie przeciwangiogenne). Stosowany w leczeniu nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego w tym opornych na imatynib (inny lek z tej grupy) i raka nerki z przerzutami w tym opornego na leczenie cytokinami (np. interferonem).

Preparat jest wskazany w leczeniu:
• nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego nieoperacyjnych i/lub z przerzutami po niepowodzeniu leczenia preparatem imatynibu ze względu na oporność lub nietolerancję
• zaawansowanego raka nerki z przerzutami.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie należy stosować w ciąży. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w leczeniu zaawansowanego raka nerki z przerzutami lub nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego.
Często, w trakcie stosowania preparatu mogą występować dermatologiczne działania niepożądane, takie jak np. przebarwienia skóry, odbarwienia włosów, suchość skóry, zgrubienia i pęknięcia skóry, pęcherze lub wysypka na powierzchni dłoni lub na podeszwach stóp, ból i podrażnienie w jamie ustnej. Objawy te zwykle są odwracalne i nie powodują konieczności przerwania leczenia.
Zarówno u chorych z nowotworami podścieliskowymi przewodu pokarmowego jak i u chorych z rakiem nerki może wystąpić krwawienie, w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu. Zdarzenia krwotoczne mogą obejmować krwotoki z przewodu pokarmowego, krwawienie wewnątrz guza, krwotoki dróg moczowych, układu oddechowego i mózgu. Najczęściej występuje krwotok z nosa, niekiedy ciężki ale bardzo rzadko prowadzący do zgonu.
Preparat może działać toksycznie na układ pokarmowy i powodować wystąpienie nudności, biegunki, zapalenia błony śluzowej jamy ustnej, objawów dyspeptycznych i wymiotów. Jeżeli objawy te będą miały znaczne nasilenie lekarz może zalecić stosowanie leków przeciwwymiotnych i przeciwbiegunkowych. Preparat stosowany u chorych z nowotworami w obrębie jamy brzusznej rzadko może prowadzić do wystąpienia ciężkich działań niepożądanych stwarzających ryzyko zgonu takich jak krwotok z przewodu pokarmowego i/lub perforacja przewodu pokarmowego.
W okresie leczenia należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze. Z leczeniem związane jest ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego, niekiedy ciężkiego. Jeżeli wystąpi nadciśnienie tętnicze należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci odpowiednie leki przeciwnadciśnieniowe, lub zmniejszy dawkę preparatu. W przypadku ciężkiego lub opornego na leczenie nadciśnienia lekarz może zalecić zaprzestanie stosowania preparatu do czasu uzyskania kontroli nadciśnienia.
Podczas leczenia lekarz zaleci regularne badania hematologiczne ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia hamowania czynności szpiku kostnego. Mogą wystąpić zaburzenia hematologiczne takie jak: neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]) i małopłytkowość. Jeżeli liczba granulocytów obojętnochłonnych (neutrofilów) lub płytek krwi ulegnie znaczącemu zmniejszeniu lekarz może zalecić zmniejszenie dawek. Występujące zaburzenia hematologiczne związane ze stosowaniem preparatu są zwykle odwracalne i zwykle nie wymagają przerwania leczenia. Rzadko mogą mieć ciężki przebieg i prowadzić do zgonu.
Rozpoczęcie leczenia może być związane z wystąpieniem zaburzeń czynności serca, które często ulęgają poprawie w trakcie leczenia, rzadko mogą jednak prowadzić do zgonu. Zaburzenia kardiologiczne mogą obejmować: zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory, niewydolność serca, zastoinową niewydolność serca, zawał serca, zmiany w EKG (wydłużenie odstępu QT). Lekarz w każdym przypadku indywidualnie rozważy stosunek korzyści do ryzyka związanego z leczeniem. W niektórych przypadkach konieczna jest konsultacja kardiologiczna oraz przeprowadzenie odpowiednich badań serca i krwi (stężenie troponiny w surowicy krwi) oraz ewentualne zastosowanie leczenia profilaktycznego. Lekarz może także zalecić zmniejszenie stosowanych dawek preparatu lub przerwać leczenie. Chorzy z zaburzeniami czynności serca (zwłaszcza z objawami niewydolności serca, ze zmniejszoną częstotliwością rytmu serca, wydłużonym odstępem QT w EKG) lub z czynnikami ryzyka zaburzeń czynności i/lub niewydolności serca (np. chorzy przyjmujący leki przeciwarytmiczne, chorzy z zaburzeniami elektrolitowymi, z chorobami serca w wywiadzie) powinni pozostawać pod szczególną opieką lekarską. Zaleca się także ograniczenie równoległego stosowania innych leków, które mogą powodować zwiększenie stężenia sunitynibu we krwi (zobacz akapit, gdzie omówiono interakcje preparatu z innymi lekami).
Stosowanie preparatu zwiększa ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo–zatorowej, w tym zakrzepicy żył głębokich i zatoru płucnego. W razie występowania działań niepożądanych o znacznym nasileniu lekarz może zalecić przerwanie leczenia.
Preparat może powodować wystąpienie objawów płucnych tj. duszności, wysięku do opłucnej lub obrzęku płuc. Rzadko objawy te mogą być ciężkie i prowadzić do zgonu.
Lekarz zaleci regularne badania czynności tarczycy ponieważ preparat może powodować zaburzenia czynności tego gruczołu (zwłaszcza jego niedoczynność), które wymagają leczenia objawowego. Należy zachować ostrożność.
Preparat może powodować odwracalne zmiany aktywności enzymów trzustkowych oraz zapalenie trzustki. Zapalenie trzustki może mieć ciężki przebieg i może prowadzić do zgonu. W razie jego wystąpienia lekarz zaleci przerwanie stosowania preparatu i odpowiednie leczenie wspomagające.
Stosowanie preparatu może być związane z ryzykiem uszkodzenia wątroby (w tym jej niewydolności). Zaburzenie czynności wątroby może zwiększać narażenie na sunitynib. Wszystkim chorym stosującym preparat lekarz zaleci badania laboratoryjne pozwalające monitorować aktywność enzymów wątrobowych i stężenie bilirubiny we krwi. Należy zachować ostrożność w przypadku występowania zaburzeń czynności wątroby. Jeżeli normy stężenia bilirubiny lub aktywności enzymów wątrobowych zostaną znacznie przekroczone lekarz zaleci przerwanie leczenia i odpowiednie leki wspomagające.
W przypadku chorych z zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność. Lekarz zaleci przeprowadzenie badania moczu i w razie konieczności przerwie leczenie preparatem.
Niekiedy stosowanie preparatu może powodować reakcje nadwrażliwości w tym obrzęk naczynioruchowy. Leczenie w takim wypadku powinno zostać przerwane a chory powinien natychmiast szukać fachowej pomocy medycznej.
Jeżeli wystąpią napady drgawkowe lub objawy neurologiczne związane z zespołem tylnej leukoencefalopatii (nadciśnienie, ból głowy, zwiększona czujność, zmiany psychiczne, utrata wzroku) należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który prawdopodobnie zaleci przerwanie leczenia. Po ustąpieniu objawów lekarz może podjąć decyzję o kontynuowaniu leczenia.
Należy unikać równoległego stosowania preparatów, które silnie stymulują lub hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (zobacz poniżej, gdzie omówiono interakcje preparatu z innymi lekami), ponieważ mogą one powodować zmianę stężenia sunitynibu we krwi.
Preparat stosowany w okresie ciąży może działać toksycznie na płód i może spowodować wystąpienie wad wrodzonych u nowonarodzonych dzieci.
Osoby leczone preparatem (zarówno mężczyźni jak i kobiety) powinny bezwzględnie skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej antykoncepcji aby zapobiec ciąży w okresie leczenia.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować działania niepożądane (zawroty głowy, zaburzenia widzenia), które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy zachować ostrożność.

Preparat w postaci kapsułek twardych przeznaczony jest do stosowania doustnego. Preparat można przyjmować niezależnie od posiłku. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie i określi czas trwania leczenia indywidualnie, w zależności od wskazania i sytuacji klinicznej. W trakcie leczenia lekarz będzie dostosowywał dawkowanie w zależności od odpowiedzi na leczenie i nasilenia działań niepożądanych.
Dorośli: zwykle 50 mg 1 raz na dobę przez 4 tygodnie, następnie 2 tygodnie przerwy (pełny cykl leczenia wynosi 6 tygodni). Lekarz może stopniowo zmieniać dawkę o 12,5 mg w zależności od indywidualnej tolerancji i ocenianego indywidualnie bezpieczeństwa. Maksymalna dawka wynosi 75 mg na dobę, minimalna 25 mg na dobę. W razie konieczności równoległego stosowania silnych inhibitorów lub induktorów izoenzymu 3A4 cytochromu P450 lekarz odpowiednio dostosuje dawkę sunitynibu.
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia. Nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności zmiany dawkowania.
Zwykle nie zaleca się zmiany dawki początkowej u chorych z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. W późniejszym okresie leczenia lekarz ustali dawkowanie w zależności od tolerancji i bezpieczeństwa ocenianego u każdego pacjenta indywidualnie.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Zobacz też ostrzeżenia zawarte w akapicie „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując preparat?".
Preparatu nie wolno stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne (lekarz w każdym przypadku indywidualnie oceni korzyści dla matki wobec ryzyka dla płodu).
Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Sunitynib jest metabolizowany przede wszystkim z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 i dlatego preparaty hamujące aktywność tego izoenzymu (takie jak ketokonazol, itrakonazol, erytromycyna, klarytromycyna, rytonawir, telitromycyna, sok grejpfrutowy) mogą zwiększać stężenie sunitynibu we krwi i mogą zwiększać narażenie (ekspozycję) na sunitynib; nie zaleca się równoległego stosowania tych preparatów.
Leki zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak ryfampicyna, deksametazon, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, prymidon, preparaty zawierające ziele dziurawca) mogą zmniejszać stężenie sunitynibu we krwi i zmniejszać ekspozycję na sunitynib oraz skuteczność jego działania; dlatego nie zaleca się równoległego stosowania tych preparatów.
Osoby, które muszą stosować leki przeciwzakrzepowe (np. warfarynę, acenokumarol) powinny zachować ostrożność w związku z ryzykiem wystąpienia krwotoków. Osoby te regularnie powinny kontrolować parametry krzepnięcia krwi (ilość płytek krwi, oznaczanie czasu protrombinowego i inne badania, zgodnie z zaleceniami lekarza).

Jak każdy lek, również Sutent może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często lub często możliwe zaburzenia hematologiczne: neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), małopłytkowość, niedokrwistość, limfopenia (zmniejszenie liczby limfocytów), leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów]). Bardzo często może wystąpić: bóle głowy, nadciśnienie tętnicze, niedoczynność tarczycy, zmniejszenie łaknienia, zaburzenia smaku, bóle brzucha, wzdęcia, biegunka, nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, ból w obrębie jamy ustnej, przebarwienia skórne, rumień i zaburzenia czucia w obrębie dłoni i podeszew, odbarwienie włosów, łysienie, wysypka (rumieniowa, plamista, złuszczająca się, łuszczycopodobna, pęcherzykowa, ze świądem itp.), ból kończyn, uczucie zmęczenia, obrzęk (obrzęki obwodowe oraz obrzęk twarzy), zapalenie błon śluzowych. Częste: bezsenność, uczucie mrowienia lub kłucia (parestezje), depresja, zawroty głowy, neuropatia obwodowa, niedoczulica/przeczulica, pieczenie języka, krwotok z nosa lub z dziąseł, duszność, ból gardła i krtani, kaszel, wysięk opłucnowy, niedrożność nosa, zmiana barwy moczu, zaparcie, krwotoki z przewodu pokarmowego, suchość, owrzodzenie lub dyskomfort w jamie ustnej, choroba refluksowa przełyku, suchość skóry, łysienie, zapalenie skóry, obrzęki okołooczodołowe, obrzęk powiek, nadmierne łzawienie, reakcje skórne (rumień, wyprysk, świąd, przebarwienie lub złuszczanie skóry, pęcherze), bóle stawowe, bóle i kurcze mięśniowe, osłabienie mięśni, gorączka, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie aktywności niektórych enzymów (fosfokinazy kreatynowej, lipazy, amylazy, AST i ALT), zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie masy ciała, odwodnienie, nagłe zaczerwienienie twarzy. Po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano następujące działania niepożądane: niezbyt często zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, niewydolność serca, zastoinowa niewydolność serca, niewydolność lewokomorowa; rzadko wydłużenie odstępu QT w EKG, częstoskurcz typu torsade de pointes i ciężkie, czasem śmiertelne powikłania ze strony przewodu pokarmowego (np. perforacja). Ponadto: zakażenie, miopatię i rabdomiolizę (zespół objawów związanych z uszkodzeniem tkanki mięśni poprzecznieprążkowanych), wysięk opłucnowy, zaburzenia zakrzepowo–zatorowe, zator tętnicy płucnej, niewydolność oddechową, białkomocz (utrata białka z moczem), zespół nerczycowy, nadczynność tarczycy, reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy). Częstość występowania niektórych działań niepożądanych nieznacznie różniła się w poszczególnych grupach chorych (chorzy z nowotworami podścieliskowymi przewodu pokarmowego, chorzy z rakiem nerki).