Dostęp do odpowiedniej opieki medycznej, w tym do terapii przeciwbólowej jest istotnym elementem realizacji zobowiązań Państwa z zakresu podstawowych praw i wolności. Niezapewnienie skutecznego systemu leczenia bólu oznacza niewywiązanie się Państwa z ciążącego na nim obowiązku, wynikającego między innymi z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka – uznało Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej.
Fot. Agnieszka Sadowska / Agencja Gazeta
Z uwagi na specyfikę zjawiska jakim jest ból przewlekły, Prezydium NRL stoi na stanowisku, że opieka przeciwbólowa powinna być świadczona w ramach Poradni Medycyny Bólu, Oddziału Medycyny Bólu, zaś pacjenci hospitalizowani w oddziałach szpitalnych o różnym profilu winni mieć zapewniony dostęp do konsultacji w ramach Szpitalnego Zespołu Konsultującego Przeciwbólowo.
Prezydium przypomina, że według zaleceń Międzynarodowego Towarzystwa Badania Bólu (IASP) zastosowanie wielokierunkowego leczenia pozwala nie tylko na zmniejszenie bólu, ale głównie na poprawę jakości życia pacjentów z bólem przewlekłym – i to zarówno leczonych w warunkach stacjonarnych, jak i przyjmowanych ambulatoryjnie.
W ramach świadczeń przeciwbólowych powinien być realizowany wielokierunkowy model leczenia bólu, obejmujący wykonywanie zabiegów z zakresu: anestezjologii (blokady), wysokospecjalistyczne procedury (tj. zabiegi neurodestrukcyjne) oraz farmakoterapii, fizykoterapii (neuromodulacyjna, rehabilitacyjna) czy psychoterapii.
PNRL zwraca uwagę, że projektowane rozporządzenie w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu nie wskazuje źródeł finansowania dodatkowych zadań, jakie narzuca na personel medyczny, takich jak monitorowanie bólu trzy razy na dobę czy też obowiązek sporządzenia Karty Oceny Nasilenia Bólu.
