Choroby nerwu bloczkowego (IV czaszkowego)
Nerw bloczkowy – najdłuższy i najcieńszy nerw czaszkowy – unerwia mięsień skośny górny oka. Porażenie nerwu IV najczęściej ma przyczyny wrodzone, chociaż objawy mogą się pojawiać dopiero w dorosłym wieku.
Nerw bloczkowy – najdłuższy i najcieńszy nerw czaszkowy – unerwia mięsień skośny górny oka. Porażenie nerwu IV najczęściej ma przyczyny wrodzone, chociaż objawy mogą się pojawiać dopiero w dorosłym wieku.
Nerw odwodzący jest najczęściej uszkadzanym nerwem zaopatrującym mięśnie gałkoruchowe.
Uszkodzenia nerwu III mogą się wiązać z porażeniem wszystkich mięśni unerwionych przez ten nerw, tylko mięśni poruszających gałkę oczną i mięśnia dźwigacza górnej powieki lub jedynie mięśni wewnątrzgałkowych.
Druzy tarczy nerwu wzrokowego to zmiany wrodzone, charakteryzujące się powstawaniem hialinopodobnych złogów (nagromadzenie złogów zbudowanych z hialiny), umiejscowionych w części przedblaszkowej wewnątrzgałkowego odcinka nerwu wzrokowego.
Dziedziczna neuropatia nerwów wzrokowych Lebera jest rzadką chorobą wywołaną mutacją w obrębie mitochondrialnego DNA, która jest dziedziczona po matce. Chora kobieta przekazuje zmutowany gen całemu swemu potomstwu, niezależnie od płci. Chorują jednak głównie synowie, a córki stają się nosicielkami nieprawidłowego zmutowanego DNA.
Dziedziczne zaniki nerwów wzrokowych to różnorodne grupy genetycznie uwarunkowanych chorób nerwu wzrokowego. Zmiany występują zazwyczaj w młodym wieku i prowadzą do postępującej i nieodwracalnej utraty widzenia.
Glejak nerwu wzrokowego jest powoli rosnącym pierwotnym guzem nowotworowym, który wywodzi się z utkania glejowego nerwu. Guz rozwija się najczęściej u dziewcząt pod koniec pierwszej dekady życia.
Hipoplazja nerwu wzrokowego to wada wrodzona, spowodowana nieprawidłowym rozwojem nerwu wzrokowego w czasie życia płodowego. Przyczyną jego powstania mogą być choroby matki w czasie ciąży (m.in. cukrzyca), zakażenia wewnątrzmaciczne, przyjmowane leki (np. przeciwpadaczkowe, chinina), narkotyki, alkohol.
Migreną oczną określa się objawy okulistyczne występujące w trakcie epizodu migreny z aurą. Aura migrenowa może mieć zarówno charakter wzrokowy, czuciowy, jak i motoryczny. Migrena oczna objawia się bólem głowy z towarzyszącymi mroczkami, światłowstrętem oraz drganiem obrazu, niekiedy pojawiają się objawy zespołu Hornera. Diagnostyka okulistyczna pozwala wykluczyć inne przyczyny bólu głowy i oczu. Leczenie migreny ocznej polega na zapobieganiu epizodom bólu oraz przerywaniu napadów.
Neuropatia toksyczna nerwu wzrokowego to rzadka choroba nerwu wzrokowego, spowodowana niedoborami żywieniowymi lub toksycznym działaniem na włókna nerwu wzrokowego niektórych leków i toksyn oraz alkoholu w połączeniu z paleniem tytoniu.
Neuropatia nerwu wzrokowego w przebiegu oftalmopatii tarczycowej (wytrzeszcz) to uszkodzenie włókien nerwu wzrokowego na skutek ich ucisku przez powiększone mięśnie poruszające gałką oczną (mięśnie gałkoruchowe).
Niedowidzenie to znaczne zmniejszenie ostrości wzroku bez organicznej przyczyny (tzn. bez choroby oczodołu, oka, nerwu wzrokowego czy ośrodkowego układu nerwowego). Oko niedowidzące widzi gorzej od zdrowego co najmniej o 2 rzędy na tablicach do badania ostrości wzroku.
Oczopląs polega na mimowolnych, drgających ruchach oczu w poziomie, pionie lub obrotowo. Ruchy mogą być stałe lub zmieniać się zależnie od kierunku patrzenia. Nieprawidłowe oczopląsowe ruchy gałek ocznych powodują pogorszenie ostrości wzroku, głównie w dal.
Oponiak nerwu wzrokowego jest łagodnym pierwotnym guzem nowotworowym nerwu wzrokowego, wywodzącym się z opony pajęczej. Jest to nowotwór, który nie daje odległych przerzutów, może jednak rozrastać się miejscowo w oczodole i w kierunku jamy czaszki.
Pourazowa neuropatia nerwu wzrokowego to uszkodzenie nerwu II powstałe w czasie urazu głowy. Duże zagrożenie dla ciągłości nerwu wzrokowego i odżywiających go naczyń stanowią powstałe w czasie urazu odłamy kostne oraz krwiaki i obrzęk tkanek otaczających nerw wzrokowy.
Przednia niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego polega na częściowym lub całkowitym zawale odcinka nerwu wzrokowego wewnątrz gałki ocznej.
Szczelina tarczy nerwu wzrokowego to wada wrodzona, której przyczyną jest brak zamknięcia szczeliny pierwotnego pęcherzyka ocznego w czasie życia płodowego. Wykrywa się ją u 0,25% na 12 000 przebadanych pacjentów.
Tarcza zastoinowa jest to obrzęk tarczy nerwu wzrokowego spowodowany podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym. Gdy ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego rośnie, przenosi się ono z obszaru mózgu na okolicę pozagałkową, co prowadzi do ucisku włókien nerwu wzrokowego i biegnących w nim naczyń krwionośnych.
Tylna niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego, zwana też neuropatią niedokrwienną pozagałkową, jest wynikiem zaburzeń w ukrwieniu tylnego odcinka nerwu wzrokowego, leżącego za gałką oczną w oczodole.
Jest to proces zapalny nerwu wzrokowego, który obejmuje jedynie jego wewnątrzgałkowy odcinek, inaczej tarczę nerwu wzrokowego. Zapalenie może zaczynać się pierwotnie w obrębie nerwu wzrokowego lub wtórnie do sąsiadującego zapalenia siatkówki.
Zespoły wrodzonych zaburzeń ruchów oczu mogą mieć różne przyczyny: porażenia mięśni, nieprawidłowe tzw. paradoksalne unerwienie mięśni czy też mechaniczne przeszkody utrudniające ich działanie.
Pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego jest najczęściej występującą chorobą nerwu wzrokowego u dorosłych.
Zez to choroba polegająca na nierównoległym ustawieniu gałek ocznych. Wiążą się z nią różnego rodzaju zaburzenia widzenia jednoocznego i obuocznego.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł