Nękanie przez rówieśników gorzej wpływa na dziewczęta, niż na chłopców

Nastoletnie dziewczęta są częściej niż chłopcy nękane przez rówieśników. Częściej też rozważają lub popełniają samobójstwo z tego powodu - wykazali naukowcy z USA. Artykuł na ten temat zamieszcza pismo „Nursing Research”.

Fot. iStock.com

“Nękanie jest silnie powiązane z występowaniem objawów depresji, myślami samobójczymi, planowaniem samobójstwa oraz podejmowaniem prób samobójczych” – przypomina współautorka pracy prof. Nancy Pontes z Rutgers School of Nursing w Camden New Jersey, USA).

Jej zespół sprawdzał, czy psychiczne konsekwencje nękania różnią się w zależności od płci ofiar. W tym celu naukowcy przeanalizowali dane pochodzące z badania Centrów Kontroli i Prewencji Chorób, które dotyczyło ryzykownych zachowań młodych ludzi (Youth Risk Behavior Survey) w latach 2011-2015. Zastosowali do tego celu dwie metody statystyczne. Stosując metodę zalecaną przez "International Journal of Epidemiology” prof. Pontes i jej współpracownicy wykazali, że negatywne skutki nękania w szkole częściej ujawniają się u dziewczynek, niż u chłopców. Dziewczęta nękane przez rówieśników częściej mają objawy depresji, a także częściej rozważają, planują lub podejmują próby samobójcze, choć u chłopców częściej próby te kończą się zgonem.

Prof. Pontes zwraca uwagę, że wśród chłopców nękanie przeważnie ma formę fizyczną, która jest bardziej zauważalna. W przypadku dziewczynek nękanie często nie jest widoczne i dotyczy relacji, objawia się np. wykluczeniem z jakichś aktywności czy grup rówieśniczych, albo rozpowszechnianiem plotek na czyjś temat. Takie działania pozostają niezauważalne dla otoczenia i mogą być podejmowane przez długi czas.

Zdaniem Pontes już bardzo małe dzieci powinny być uczone przez rodziców, że nękanie innych jest działaniem nie do zaakceptowania. “Niektórzy rodzice postrzegają to jako +szkołę życia+. Mówią: Każdy był nękany. Musisz sobie radzić. Broń się” – tłumaczy badaczka.

Pontes uważa, że pielęgniarki oraz lekarze pediatrzy powinni uświadamiać rodzicom negatywne skutki nękania dzieci przez rówieśników. Dzięki temu rodzice będą wcześniej interweniować, a dzieci będą mniej narażone na depresję, a także na myśli i próby samobójcze.

09.05.2019

Zobacz także

Otyłość zwiększa ryzyko zaburzeń lękowych i depresji Otyłość wiąże się z większym prawdopodobieństwem rozwoju zaburzeń lękowych i depresji u dzieci i młodzieży, bez względu na uwarunkowania rodzinne i status socjoekonomiczny – wynika z badania przeprowadzonego na terytorium Szwecji.
Nastolatki w sieci Online non-stop – tak wygląda życie zdecydowanej większości polskich nastolatków. Jak i po co korzystają z sieci? Odpowiedzi na te pytania przynosi raport z najnowszego badania Państwowego Instytutu Badawczego NASK.
"Powinniśmy krzyczeć o stanie psychiatrii dziecięcej" Chciałbym, aby temat stanu psychiatrii dziecięcej przebił się do polityków, aby faktycznie stał się priorytetem – stwierdził Rzecznik Praw Obywatelskich dr Adam Bodnar.
Dzieci dorastające wśród zieleni cieszą się lepszym zdrowiem psychicznym Dzieci wychowujące się w otoczeniu zieleni są nawet o 55 proc. mniej narażone na rozwój zaburzeń psychicznych w późniejszym życiu – czytamy na łamach prestiżowego czasopisma „PNAS”.

Wybrane treści dla Ciebie

Baby blues - ile trwa, przyczyny, objawy, jak sobie radzić ze smutkiem poporodowym Rodzi się dziecko, wymarzone, wyczekane. Matka tuli je, całuje, ogląda ze wszystkich stron. Wspólnie z ojcem odkrywają, że oto urodziło się najpiękniejsze stworzenie na świecie. Skąd więc stan, który określamy jako baby blues, smutek poporodowy? Wyjaśniamy jak długo będzie trwać baby blues i jakie są przyczyny przygnębienia po porodzie.
Depresja i psychoza poporodowa Depresja poporodowa i inne zaburzenia psychiczne tego okresu związane są z ryzykiem negatywnego wpływu na życie i funkcjonowanie samej kobiety, dziecka oraz całej rodziny. Brak odpowiedniego rozpoznania i leczenia może mieć niekorzystny wpływ na relacje kobiety z dzieckiem, partnerem i rodziną.
Depresja okołomenopauzalna Menopauza (okres przekwitania, klimakterium) to zazwyczaj naturalny proces biologiczny, w przebiegu którego u kobiet (w wieku około 45–50 lat) dochodzi do zmniejszenia i ostatecznie zatrzymania produkcji estrogenów, co wiąże się początkowo z nieregularnym występowaniem cyklów miesiączkowych, aż do ich ostatecznego zatrzymania.
Depresja sezonowa Depresja sezonowa ma sezonowo-nawrotowy przebieg, co oznacza, że epizody depresyjne pojawiają się najczęściej u pacjenta późną jesienią lub wczesną zimą i trwają do wiosny, kiedy to dochodzi do poprawy nastroju. Zdarza się, choć znacznie rzadziej, że objawy choroby obserwuje się wiosną i latem, a w okresie jesienno-zimowym dochodzi do remisji.
Depresja u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc POChP to choroba obciążona dużym ryzykiem wystąpienia problemów psychicznych, spośród których dwa najczęstsze to depresja i lęk.
Depresja Depresja jest jedną z najczęściej występujących chorób na świecie. Dlatego warto zaznajomić się z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi jej przyczyn, objawów depresji oraz sposobów postępowania w przypadku jej wystąpienia.
Anhedonia – objawy, przyczyny, leczenie Anhedonia to objaw różnych zaburzeń psychicznych. Oznacza mniejszą zdolność do doświadczania przyjemności czy zupełny jej brak. Podstawą postępowania w przypadku stwierdzenia anhedonii jest zdiagnozowanie choroby ją wywołującej i leczenie przyczynowe np. zaburzeń depresyjnych lub uzależnienia
Zaburzenia depresyjne u dzieci i młodzieży Depresję stwierdza się u 2% dzieci (dotyka ona równie często dziewczynki i chłopców) oraz nawet u 8% nastolatków (częściej chorują dziewczęta). Szacuje się, że szeroko rozumiane zaburzenia depresyjne mogą występować 20% nastolatków, a niektóre źródła podają, że objawy depresyjne stwierdza się u blisko co trzeciego nastolatka.
Depresja maskowana Określenie „maskowana” oznacza, że faktyczny problem, jakim jest depresja, ukrywa się za objawami wskazującymi na inną chorobę. Charakterystyczne w jej przebiegu jest to, że objawy pod postacią obniżonego nastroju, zmniejszonej energii oraz niemożności cieszenia się tym, co wcześniej sprawiało przyjemność są mniej nasilone lub wcale nie występują, a na pierwszy plan wysuwają się m.in. zaburzenia snu, lęk o falującym przebiegu, różnego rodzaju dolegliwości somatyczne, a także zespoły bólowe.