Cukrzyca (diabetes mellitus) jest chorobą ogólnoustrojową, charakteryzującą się zaburzeniami metabolizmu węglowodanów oraz tłuszczów i białek.
Cechuje ją występowanie hiperglikemii (zwiększonego stężenia glukozy we krwi), hiperlipidemii (zwiększonego stężenia różnych rodzajów tłuszczów we krwi) i hiperaminoacydemii (zwiększonego stężenia różnych aminokwasów we krwi; ryc. 1).
Zaburzenia metaboliczne występujące w cukrzycy są wynikiem braku metabolicznego działania insuliny. Ten brak może być skutkiem zaburzeń wydzielania insuliny bądź też zmian jej aktywności.
Zaburzeniom tym towarzyszą często swoiste zmiany w układzie krążenia (mikro- i makroangiopatia, czyli uszkodzenie drobnych i dużych naczyń krwionośnych i wynikające z tego zaburzenia) oraz zaburzenia neurologiczne (neuropatia obwodowa i autonomiczna, czyli uszkodzenie komórek i włókien nerwowych w nerwach obwodowych i autonomicznym układzie nerwowym), a także predyspozycje do rozwijania nieswoistych zmian miażdżycowych.
Cukrzyca nie jest chorobą jednolitą. Należą tu jednostki chorobowe, które łączy brak biologicznego działania insuliny, a dzieli je etiologia, patogeneza, epidemiologia, obraz kliniczny, leczenie, a także perspektywy leczenia.

Ryc. 1. Metaboliczne skutki deficytu działania insuliny
Klasyfikacja cukrzycy
Początkowo klasyfikacja oparta była na różnicach w obrazie klinicznym. W miarę zwiększania się możliwości diagnostycznych opartych na badaniach genetycznych i immunologicznych klasyfikacja ta ulegała zmianom. Dotychczas wyróżniano 4 typy cukrzycy: cukrzycę typu 1, cukrzycę typu 2, cukrzycę ciężarnych oraz dużą grupę określaną jako inne postaci cukrzycy. Do tej ostatniej grupy zalicza się postaci cukrzycy monogenowej oraz cukrzycę wtórną.
Obecnie wiemy z całą pewnością, że występujące w populacji dzieci i młodzieży zaburzenia tolerancji glukozy mają bardzo zróżnicowane podłoże. Mogą tu występować praktycznie wszystkie, znane postaci cukrzycy. Oczywiście częstość ich występowania jest bardzo zróżnicowana. Najczęściej występującą postacią cukrzycy u młodocianych pacjentów jest cukrzyca typu 1. Dotyczy to jednak rasy białej. Wśród młodocianych osób o innym pochodzeniu etnicznym proporcje te są inne. Coraz więcej jest doniesień o występowaniu postaci cukrzycy niedających się zakwalifikować jednoznacznie, dlatego rozważa się weryfikację dotychczasowego podziału cukrzycy. Różnicowanie typów cukrzycy u młodocianych chorych w dużym stopniu opiera się na obrazie klinicznym, który w wielu przypadkach pozwala z dużym prawdopodobieństwem ustalić typ cukrzycy. Jest jednak pewna grupa chorych wymagających w celu ustalenia ostatecznego rozpoznania dłuższej obserwacji przebiegu choroby i efektów jej leczenia, a często również przeprowadzenia bardzo starannej diagnostyki, uwzględniającej badania immunologiczne i genetyczne.
Czytaj więcej na temat cukrzycy »Cukrzyca w pytaniach i odpowiedziach
Cukrzyca - czy nawet małe dziecko może zachorować? »Objawy odwodnienia »
Przyczyny częstego oddawania moczu u dzieci »
Zapotrzebowanie na płyny u dzieci »