Podróże małe i duże. Poradnik jak podróżować z dzieckiem - strona 3

Szczepienia i ubezpieczenia, czyli o czym nie wolno nam zapomnieć

Mówiliśmy głównie o bardzo małych dzieciach, a co w przypadku 5–6-latków? Czy przed dłuższym wyjazdem powinniśmy się konsultować z lekarzem?

Zdecydowanie tak. Powinniśmy poinformować lekarza, dokąd jedziemy i kiedy oraz opisać standard pobytu. Zapytać lekarza, jakie widzi możliwości działań profilaktycznych, czyli zabezpieczenia np. przed chorobami zakaźnymi. Wiek dziecka często ogranicza stosowanie szczepień typowo podróżniczych. Warto jednak pamiętać, że część patogenów, z którymi dziecko może się zetknąć podczas podróży, to takie zarazki, które mogą występować również w Polsce i przeciwko którym szczepić można już bardzo wcześnie. Ochrona przed zakażeniami pneumokokami czy meningokokami, a także przed biegunką rotawirusową będzie skuteczna bez względu na miejsce pobytu. Planując schemat szczepień własnego dziecka, warto mieć na uwadze, że niektóre z nich, jak np. to przeciwko rotawirusom, możemy wykonywać tylko w określonym wieku. W tym przypadku to pierwsze półrocze życia dziecka.

Jak rozumiem, nasze wcześniejsze doświadczenia nawet z własnym dzieckiem, gdy było młodsze i kontakt z doktorem Google’em, to mało. Trzeba odwiedzić pediatrę.

Własne doświadczenie i internet są bardzo ważne, ale dobrze jest skontaktować się z lekarzem, który prowadzi dziecko, bo tylko u niego otrzymamy profesjonalną poradę w odniesieniu do naszego, konkretnego przypadku. Pediatra zna dobrze swojego pacjenta. Wie, jak wysoko gorączkuje podczas infekcji, czy często na nie zapada, czy i w jakim stopniu jest alergikiem, czy ma problemy z przewodem pokarmowym, no i jak wygląda jego bieżący status szczepień.

Sugeruje Pani, że jeśli chcemy podróżować z dzieckiem nawet nie dziś, ale za rok lub trzy lata, to należy pilnować kalendarza szczepień, bo to też przygotowanie do podróży?

Tak. Szczepienia pediatryczne mają duże znaczenie w kontekście ogólnie rozumianej profilaktyki, bez względu na miejsce na kuli ziemskiej. Należące do szczepień zalecanych szczepienie przeciw biegunce rotawirusowej, czy zakażeniom pneumokokami lub meningokokami, ale również szczepienia obowiązkowe przeciwko krztuścowi, przydadzą się pod każdą długością i szerokością geograficzną. Warto więc dbać o ich realizację.

Ale to chyba nie wystarcza?

Niestety, nie. Podróżując za granicę, dobrze jest pomyśleć o szczepieniach, które zaliczamy do tzw. szczepień podróżniczych. Mam na myśli np. zapobieganie wirusowemu zapaleniu wątroby typu A. To jest przykład choroby obecnie najczęściej „przywożonej” z podróży, nie tylko w tropiki. Osoby nieuodpornione, wyjeżdżające w kraje o większej niż Polska zapadalności na żółtaczkę pokarmową, są szczególnie narażone na zachorowanie. Wirusowe zapalenie wątroby typu A możemy przywieźć nie tylko z Azji czy Afryki, ale także z południa Europy. Około 30 lat temu Polska była krajem o wysokiej endemiczności WZW A. Obecnie należymy do krajów o niskiej endemiczności tej choroby.

Skąd ta zmiana?

Dzięki poprawie standardów socjoekonomicznych i lepszym warunkom higienicznym. Dorośli Polacy mają jeszcze w organizmach przeciwciała, które powstały w dzieciństwie i  chronią w przypadku kontaktu z wirusem. Pokolenie dzieci urodzonych w „czystym” kraju, o małej endemiczności WZW A, nie jest w ten sposób chronione przed zachorowaniem. Dla nich jedyną skuteczną i bezpieczną formą profilaktyki jest szczepienie.

Wyższy poziom życia stwarza nowe zagrożenia?

Ale jednocześnie ten wyższy poziom życia umożliwia najlepszą formę profilaktyki, czyli szczepienia. To bezpieczniejsze niż kontakt z chorobą zakaźną w celu nabycia naturalnej odporności.

Ale czy zawsze możemy się do szczepień odwołać?

Niestety nie zawsze ich wykonanie jest możliwe. Specjaliści medycyny podróży odradzają podróże z dziećmi do krajów o odmiennym klimacie, nie tylko z powodu zmiany samego klimatu, ale także dlatego, że niektórych dzieci ze względu na wiek nie można zaszczepić przeciwko chorobom zakaźnym, które w danym regionie występują. Np. szczepionki przeciwko żółtej febrze nie podajemy dzieciom przed ukończeniem 6. miesiąca życia, a szczepienie przeciwko durowi brzusznemu jest możliwe po ukończeniu 2. roku życia.

Dlaczego?

Szczepionka zastosowana wcześniej nie będzie skuteczna.

Rozwinęła Pani szeroki wachlarz niebezpieczeństw i niedogodności podróży z małym dzieckiem. Od jakiego wieku dziecka, np. ze względu na możliwość zastosowania szczepień, wyjazd Pani zdaniem jest w miarę bezpieczny?

Myślę, że powyżej 2. roku życia. Planując podróż z dzieckiem, nie zapominajmy o ubezpieczeniach zdrowotnych. Sprawdźmy, czy w miejscu docelowym obowiązuje nasze ubezpieczenie. Jeśli trzeba, wykupmy dodatkowe, zwłaszcza ze względu na dziecko. Warto pamiętać też o ubezpieczeniu w krajach tranzytowych, szczególnie jeśli naszym środkiem transportu jest samochód lub pociąg. Nigdy nie wiadomo, co i kiedy się przytrafi. Sprawdźmy zawsze dokładnie ofertę ubezpieczenia, zawartą w umowie z biurem podróży, w którym wykupujemy wycieczkę.