Pytanie nadesłane do redakcji
Moje pytanie dotyczy postępowania żywieniowego przy bulimii. Jak można zdiagnozować bulimię i jakie są zaburzenia gospodarki elektrolitycznej? Jakie są pierwsze kroki postępowania dietetycznego przy bulimii?
Odpowiedziała
dr n. med. Joanna Borowiecka
specjalista psychiatra
Centrum Dobrej Terapii MindArt
www.centrumdobrejterapii.pl
Bulimię możemy podejrzewać, gdy w ciągu ostatnich 3 miesięcy co najmniej 2 razy w tygodniu występują objawy kompulsywnego (o charakterze przymusowym) spożywania nadmiernych ilości pokarmów w krótkim czasie oraz dana osoba doprowadza (w celu zapobieżenia nadmiernemu przyrostowi masy ciała) do jednej z kilku czynności: prowokowania wymiotów, stosowania leków przeczyszczających oraz obniżających łaknienie lub głodzenia się, czy też intensywnych, nadmiernych ćwiczeń fizycznych. Ponadto u pacjenta zazwyczaj występuje zaburzony obraz postrzegania swojego ciała oraz nadmierna koncentracja w zakresie kontrolowania masy ciała.
Bulimia, w zależności między innymi od czasu trwania, czy rodzaju i poziomu nasilenia objawów, może prowadzić do szeregu dalszych następstw i zaburzeń zdrowotnych. Jednymi z nich są zaburzenia elektrolitowe, rozwijające się najczęściej przy współwystępujących wymiotach - nieprawidłowości w zakresie stężenia jonów potasu, chloru, czy wapnia we krwi. Szczególnej uwagi diagnostycznej wymagają zaburzenia stężenia potasu, które mogą prowadzić do poważnych powikłań ze strony układu krążenia.
Leczenie bulimii obejmuje przede wszystkim prawidłową diagnostykę oraz podjęcie psychoterapii zaburzeń odżywiania. Czasami, przy nasilonych lub współwystępujących objawach innych zaburzeń, niezbędne jest włączenie farmakoterapii. Jeśli chodzi o sposób odżywiania, to w bulimii (w zależności od aktualnej masy ciała) w pierwszej kolejności mówimy nie tyle o stosowaniu diety, co sposobach prawidłowego odżywiania się. Najczęściej zalecane jest spożywanie pokarmów kilka razy dziennie w małych ilościach (np. 5 razy dziennie, w tym śniadanie, II śniadanie, obiad, podwieczorek, kolacja), pozwalających na utrzymanie prawidłowej masy ciała (stosownie do wzrostu i wieku).
Należy także podkreślić, że nie każde zachowania mogące sugerować bulimię spełniają kryteria rozpoznania tego zaburzenia. Czasami objawy bulimiczne mogą być przejawem innych zaburzeń, np. lękowych, czy depresyjnych lub też z nimi współwystępować. Dlatego w celu postawienia prawidłowej diagnozy i podjęcia odpowiedniego leczenia, wskazana jest konsultacja psychiatryczna. Ważne jest także, aby przy zaczynających się, czy też utrzymujących objawach mogących sugerować bulimię, przede wszystkim przy nadmiernym przejadaniu się i następowych wymiotach, udać się na konsultację do lekarza rodzinnego, w celu pełnej oceny stanu zdrowia somatycznego, w tym wykonania badań laboratoryjnych, EKG i weryfikacji ewentualnie stosowanych leków.
