Rodzina jest grupą społeczną, powiązaną prawnymi i religijnymi więzami, a interakcje rodzinne wynikają z uczucia wzajemnej miłości i szacunku. Umiejętność bycia matką nie jest darem, jaki kobieta otrzymuje z chwilą narodzin dziecka. Postawy wobec macierzyństwa rozwijają się w trakcie życia kobiety, mając początek we wczesnym dzieciństwie.
Prawidłowa postawa macierzyńska zostaje zaszczepiona poprzez naśladowanie pozytywnych zachowań własnej matki, doznawanie miłości i poczucie bezpieczeństwa. Na kształtowanie się tej postawy mają wpływ następujące czynniki: wzory zachowania przekazywane w dzieciństwie przez rodziców, emocjonalne relacje między rodzicami a dzieckiem, stopień rozwoju emocjonalnego.
W późniejszym czasie do tych czynników dołączają: satysfakcja z małżeństwa, sytuacja socjoekonomiczna, przebieg ciąży i stopień lęku odczuwanego przed porodem, subiektywne przeżycie porodu, przebieg połogu i wreszcie możliwość wsparcia ze strony bliskiej osoby.
Macierzyństwo i ojcostwo należą niewątpliwie do największych wartości człowieka, co wynika z racji biologicznych (prokreacja, przedłużenie gatunku), pedagogicznych (wprowadzenie dziecka w świat wartości życia społecznego) oraz psychologicznych (zaspokojenie potrzeby samorealizacji i celu życia).
Rodzicielstwo podlega ewolucji w różnych systemach kulturowych w kierunku rodzicielstwa z wyboru, potrzeby, powołania czy partnerstwa. Potrzeba posiadania dziecka łączy się zawsze z silnymi uczuciami, które oscylują między dwoma biegunami: zagrożeniem życia osobistego, z koniecznością poświęcenia się dla dziecka oraz odpowiedzialnością, wynikającą z jego wychowania.
Zajście w ciążę zaczyna zupełnie nowy etap w życiu kobiety. Pierwsza ciąża jest poważnym doświadczeniem, następuje bowiem wtedy zmiana stosunku kobiety do siebie samej, w związku z rozszerzeniem swego „ja” na „my”. Macierzyństwo jest dynamizowane zarówno przez potrzeby biologiczne, jak i społeczne. Do pierwszych zaliczyć można: zachowanie noworodka, jego bezradność, małe rozmiary czy zapach. Dziecko, będąc przedmiotem miłości, pozwala matce na zaspokojenie podstawowej potrzeby związku z drugim człowiekiem. Matka, ze swojej strony, zaspokaja podstawowe, biologiczne potrzeby dziecka, bez których nie mogłoby ono żyć.
Kompetentna położna może zapewnić poczucie bezpieczeństwa kobiecie, fachową pomoc dziecku, a także spełnić podstawową rolę w edukacji matki (opieka nad dzieckiem, karmienie naturalne, rozwój więzi matka – dziecko). Każda kobieta w czasie ciąży, porodu, połogu szuka pomocy, zwraca się ze swoimi obawami, wątpliwościami do rozumiejącej ją osoby i oczekuje od niej wsparcia.
