Afinitor - tabletki

Substancją czynną preparatu jest ewerolimus, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i nieokontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych. Ewerolimus hamuje aktywność kinazy białkowej mTOR. Kinaza ta nie tylko kontroluje podziały komórkowe ale także kontroluje syntezę czynników transkrypcyjnych HIF regulujących zdolność nowotworu do adaptacji do warunków niedoboru tlenu oraz do produkcji czynnika odpowiedzialnego za powstawanie unaczynienia guza (naczyniowego śródbłonkowego czynnika wzrostu VEGF). Zahamowanie aktywności kinazy mTOR przez ewerolimus nie tylko ogranicza podziały komórek nowotworowych ale także obniża poziom białek HIF i VEGF w nowotworze lub jego środowisku co hamuje rozwój unaczynienia guza (działanie przeciwangiogenne). Stosowany w leczeniu raka nerkowokomórkowego.

Preparat jest wskazany w leczeniu chorych z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym, u których postęp choroby nastąpił w trakcie lub po przebytym leczeniu anty–VEGF (przeciwko czynnikowi wzrostu śródbłonka naczyniowego).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na pochodne rapamycyny (sirolimusu). Nie należy stosować w ciąży. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie lekarz zaleci kontrolne badania RTG płuc. Stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia śródmiąższowego zapalenia płuc, lub innych postaci zapalenia płuc nie związanych z zakażeniem (postacie nieinfekcyjne). Śródmiąższowe zapalenie płuc może mieć ciężki przebieg i w niektórych przypadkach może prowadzić do śmierci. Objawy mogą obejmować: duszność, kaszel, gorączkę, wysięk do opłucnej, niedotlenienie. Jeżeli wystąpią nowe lub nasilą się istniejące objawy ze strony układu oddechowego należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Niekiedy nasilenie objawów może wymagać przerwania stosowania preparatu oraz zastosowania leczenia kortykosteroidami.
Preparat ma działanie immunosupresyjne, co oznacza, że hamuje odpowiedź immunologiczną organizmu. Dlatego zwiększa się ryzyko wystąpienia zakażeń bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych lub pierwotniakowych, w tym zakażeń oportunistycznych. Zakażenia mogą mieć charakter miejscowy lub ogólnoustrojowy. Niektóre z nich mogą mieć ciężki przebieg i mogą prowadzić do śmierci. Przed rozpoczęciem leczenia należy wyleczyć wszystkie istniejące zakażenia. Wszelkie objawy sugerujące zakażenie należy natychmiastowo konsultować z lekarzem, który zaleci właściwe leczenie a w razie konieczności przerwie podawanie preparatu.
Preparat może spowodować wystąpienie reakcji nadwrażliwości, w tym niebezpiecznych dla życia reakcji anafilaktycznych. Objawy mogą obejmować: uderzenia gorąca, zaczerwienienie twarzy, ból w klatce piersiowej, duszność, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk języka, obrzęk dróg oddechowych utrudniający oddychanie). Jeżeli wystąpią pierwsze objawy powyższych reakcji nadwrażliwości należy natychmiast szukać pomocy medycznej.
Preparat może powodować owrzodzenia i stany zapalne jamy ustnej. Zaleca się leczenie miejscowe; nie należy stosować płynów do płukania jamy ustnej zawierających alkohol lub wodę utlenioną, ponieważ mogą one zaostrzyć występujące objawy. Leki przeciwgrzybicze można stosować jedynie na zlecenie lekarza, i tylko jeżeli zdiagnozowano zakażenie grzybicze.
Lekarz zaleci okresowe badania czynności nerek, w tym stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Preparat może powodować zaburzenia czynności nerek, które mogą orzejawiać się zmniejszeniem szybkości wydalania kreatyniny i jej podwyższonym stężeniem we krwi.
Lekarz zaleci regularne badania stężenia glukozy we krwi (na czczo). Leczenie może prowadzić do zwiększenia stężenia glukozy we krwi, które może wymagać zastosowania leków przeciwcukrzycowych (insulina lub inne środki hipoglikemizujące). Pierwszymi objawami zwiększenia stężenia glukozy we krwi może być wzmożone pragnienie lub zwiększenie objętości oddawanego moczu i częstości jego oddawania. Jeżeli wystąpią powyższe objawy należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia lekarz zaleci kontrolne badanie stężenia lipidów we krwi. W okresie leczenia może wystąpić zwiększone stężenie trójglicerydów i cholesterolu we krwi (hiperlipidemia, hipercholesterolemia), które może wymagać odpowiedniego leczenia.
Podczas leczenia lekarz zaleci regularne badania hematologiczne ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia neutropenii (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), limfopenii (zmniejszenie liczby limfocytów), niedokrwistości i małopłytkowości. Chorzy z małopłytkowością są bardziej narażeni na krwotoki (np. krwotoki z nosa).
Zaburzenie czynności wątroby może zwiększać narażenie na ewerolimus. Preparat nie powinien być stosowany u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
Chorym przygotowującym się do dużego zabiegu chirurgicznego lub w okresie okołooperacyjnym zaleca się ostrożność, ze względu na możliwy niekorzystny wpływ preparatu na proces gojenia się ran. Należy skonsultować się z lekarzem, który zdecyduje czy należy przerwać leczenie oraz ewentualnie określi czas zaprzestania i czas ponownego rozpoczęcia stosowania preparatu.
W okresie leczenia należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe drobnoustroje, ze względu na ryzyko rozwoju ciężkiego odczynu poszczepiennego. Szczepienie z zastosowaniem innych szczepionek może być mniej skuteczne ze względu na osłabioną odpowiedź immunologiczną.
Należy unikać równoległego stosowania preparatów, które silnie stymulują lub hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 lub glikoproteiny P (zobacz poniżej, gdzie omówiono interakcje preparatu z innymi lekami), ponieważ mogą one powodować dramatyczną zmianę stężenia ewerolimusu i jego metabolitów we krwi.
Preparat może powodować zaburzenia płodności. Preparat stosowany w okresie ciąży może działać toksycznie na płód i może spowodować wystąpienie wad wrodzonych u nowonarodzonych dzieci.
Osoby leczone preparatem (zarówno mężczyźni jak i kobiety) powinny bezwzględnie skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej antykoncepcji aby zapobiec ciąży w okresie leczenia.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
–preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Zachowaj ostrożność, zwłaszcza jeżeli w trakcie leczenia będziesz odczuwał zmęczenie.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować o stałej porze dnia, niezależnie od posiłku. Tabletkę należy połykać w całości (bez rozgryzania, łamania, żucia itp.) popijając szklanką wody. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie i określi czas trwania leczenia indywidualnie, w zależności od wskazania i sytuacji klinicznej. W trakcie leczenia lekarz będzie dostosowywał dawkowanie w zależności od odpowiedzi na leczenie i nasilenia działań niepożądanych.
Dorośli. 10 mg 1 raz na dobę, w razie wystąpienia ciężkich lub trudnych do zniesienia działań niepożądanych lekarz może zmniejszyć dawkę do 5 mg na dobę lub leczenie czasowo przerwać (np. na tydzień).
Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności zmiany dawkowania.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowywania dawki. U chorych z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lekarz odpowiednio zmniejszy dawkę (zwykle do 5 mg na dobę). Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i nie zaleca się jego stosowania u tych chorych.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek. Zobacz też ostrzeżenia zawarte w akapicie „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując preparat?”
Preparatu nie należy stosować w ciąży. Stosowanie preparatu może stanowić zagrożenie dla płodu.
Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Ewerolimus jest metabolizowany z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 i dlatego preparaty silnie hamujące aktywność tego izoenzymu (takie jak ketokonazol, posakonazol, itrakonazol, worykonazol, nefazodon, rytonawir, atazanawir, nelfinawir, telitromycyna, klarytromycyna) mogą zwiększać stężenie ewerolimusu i jego metabolitów we krwi i mogą zwiększać narażenie (ekspozycję) na ewerolimus; dlatego nie zaleca się równoległego stosowania tych preparatów. Równoległe stosowanie preparatów umiarkowanie hamujących aktywność izoenzymu CYP3A4 (takich jak erytromycyna, diltiazem, werapamil, doustna cyklosporyna, flukonazol, amprenawir, fosamprnawir) może być podejmowane jedynie z zachowaniem szczególnej ostrożności. Dodatkowo, jeżeli nie da się uniknąć równoległego stosowania tych leków lekarz może zmniejszyć dawkę. Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego, który także hamuje aktywność izoenzymu CYP3A4.
Leki silnie zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak ryfampicyna, deksametazon i inne kortykosteroidy, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, efawirenz, newirapina, preparaty zawierające ziele dziurawca) mogą zmniejszać stężenie ewerolimusu i jego metabolitów we krwi i zmniejszać ekspozycję na ewerolimus oraz skuteczność jego działania; dlatego nie zaleca się równoległego stosowania tych preparatów.
Należy zachować ostrożność stosując ewerolimus z lekami metabolizowanymi przez izoenzym 2D6 (np. dezypramina) lub 3A4 cytochromu P450 ponieważ ich stężenie we krwi może ulec zmianie skutkiem zmiany aktywności wymienionych izoenzymów.
Równoległe stosowanie ewerolimusu i leków transportowanych przez glikoproteinę P może powodować wystąpienie interakcji. Ewerolimus może wpływać na stężenie we krwi i nasilenie działań niepożądanych następujących leków (i innych substancji transportowanych przez glikoproteinę P): winkrystyna, kolchicyna, paklitaksel, digoksyna; należy zachować ostrożność.
W okresie leczenia należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe drobnoustroje (np. donosowa szczepionka przeciwko grypie, szczepionki przeciwko odrze, śwince, różyczce, doustna szczepionka przeciwko polio, BCG, żółtej gorączce, ospie wietrznej oraz przeciwko durowi brzusznemu [TY21]). Inne szczepienia mogą być mniej skuteczne ze względu na osłabioną odpowiedź immunologiczną.

Jak każdy lek, również Afinitor może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często możliwe zaburzenia hematologiczne: limfopenia (zmniejszenie liczby limfocytów), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), małopłytkowość, niedokrwistość (zmniejszenie stężenia hemoglobiny). Bardzo często: zakażenia (w tym zakażenia oportunistyczne, posocznica, ciężkie przypadki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B), zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), zwiększenie stężenia cholesterolu i/lub trójglicerydów we krwi, hipofosfatemia (zmniejszenie stężenia fosforanów nieorganicznych we krwi), brak łaknienia, zaburzenia smaku, zapalenie płuc (w tym śródmiąższowe zapalenie płuc), duszność, krwawienie z nosa, kaszel, zapalenie jamy ustnej, biegunka, zapalenie błon śluzowych, wymioty, nudności, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych AST i ALT, wysypka, suchość skóry, świąd, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zmęczenie, osłabienie, obrzęk obwodowy. Często: odwodnienie, bezsenność, ból głowy, zapalenie spojówek, obrzęk powiek, nadciśnienie, krwioplucie, suchość w jamie ustnej, ból brzucha, utrudnienie połykania, niestrawność, zwiększenie stężenia bilirubiny, zespół erytrodyzestezji dłoniowo–podeszwowej, rumień, złuszczanie się skóry, zmiany w obrębie paznokci, łojotokowe zapalenie skóry, łamliwość paznokci, ból w klatce piersiowej, gorączka. Niezbyt często: cukrzyca, zastoinowa niewydolność serca, krwotok, obrzęk naczynioruchowy, utrudnione gojenie się ran. Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości i mogące stanowić zagrożenie dla życia reakcje anafilaktyczne.