Pytanie nadesłane do redakcji
Jak postępować, gdy niemowlę ma biegunkę? Karmię dziecko piersią.
Odpowiedź
Szanowna Pani,
ostra biegunka u niemowlęcia to w przeważającej większości infekcja przewodu pokarmowego wywołana zakażeniem wirusowym, rzadziej bakterią chorobotwórczą. Zwykle na pierwszym etapie choroby pojawiają się kurczowe bóle brzucha, gorączka i wymioty, a następnie zwiększona liczba wypróżnień, nawet do kilkunastu wodnistych stolców na dobę.
Rutynowe postępowanie w biegunce, obejmuje w pierwszej kolejności odpowiednie nawadnianie dziecka, które ma wyrównać powstałe zaburzenia wodno-elektrolitowe. W tym celu niezbędne jest stosowanie doustnych płynów nawadniających, które dzięki swojemu szczególnemu składowi (odpowiednie proporcje elektrolitów, glukozy i wody) dają szanse szybkiego wyrównania strat płynowych, bez konieczności hospitalizacji dziecka. Towarzyszące biegunce wymioty nie są przeciwwskazaniem do podjęcia próby nawadniania doustnego, należy jednak wykazać się dużą cierpliwością – zwłaszcza w stosunku do niemowląt – nawadniać płynem o temperaturze pokojowej (ciepłe płyny mogą nasilać wymioty), małymi porcjami, co kilka minut. W tym czasie może Pani karmić dziecko piersią.
Dodatkowe środki stosowane w ostrej biegunce infekcyjnej, tj. probiotyki czy środki osmotycznie czynne, np. smektyn, choć mogą wpływać nieznacznie na skrócenie czasu trwania objawów klinicznych (od kilku do kilkunastu godzin) stanowią jedynie leczenie uzupełniające! Zatem jeśli dziecko słabo współpracuje i niechętnie się nawadnia, szkoda tracić czasu na namawianie go do przyjęcia tych specyfików.
Biegunka u dziecka karmionego piersią nie jest wskazaniem do jego zaprzestania. Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej, kontynuuj karmienie piersią. Dziecko może wymagać częstszego przystawiania do piersi, aby uniknąć utraty płynów i odwodnienia. Mleko matki zawiera szereg korzystnych składników oraz elementów biologicznie czynnych (m.in. przeciwciała), które pomagają zwalczać infekcję.
Należy jednak kontrolować, czy u dziecka nie pojawiają się objawy odwodnienia, które wymagałyby pilnego kontaktu z lekarzem. Są to:
- apatia i senność lub rozdrażnienie
- zapadnięte ciemiączko
- zmniejszona ilość oddawanego moczu
- płacz bez łez
- suchość błon śluzowych jamy ustnej i języka
- przyspieszony i pogłębiony oddech.