Pytanie nadesłane do redakcji
Mam 23 lata. Od dzieciństwa doświadczam omdleń związanych ze stresem bądź długim staniem w jednej pozycji (np. w kościele). Teraz wiem, że omdlenia wywołuje lęk przed samym omdleniem. Siadam, gdy wyczuwam, że robi mi się słabo, niemniej jednak nie czuję się dobrze z tą przypadłością (szczególnie w przypadku wystąpień publicznych). Chciałabym umieć z nią walczyć. Stąd moje pytanie - do jakiego specjalisty powinnam się zgłosić? Do psychologa? Do psychiatry? Dodam jeszcze, że w dzieciństwie oraz później, gdy byłam nastolatką - odwiedzałam zarówno kardiologa, jak i neurologa, oraz miałam przeprowadzane wszelkie badania. Nie wykryto wówczas żadnych poważnych nieprawidłowości.
Odpowiedział
lek. med. Paweł Brudkiewicz
Specjalista psychiatra, psychoterapeuta
Centrum Dobrej terapii
Jeśli somatyczne przyczyny opisywanych objawów zostały rzetelnie wykluczone (przyczyny kardiologiczne, neurologiczne i naczyniowe), to należy brać pod uwagę psychologiczne źródło tej przypadłości. Tym bardziej, że jedną z sytuacji występowania omdleń jest nasilony stres. Dodatkowo opisuje pani lęk antycypacyjny przed omdleniami oraz utrudnienie funkcjonowania związane z tymi nieprzyjemnymi objawami.
Proponuję w pierwszej kolejności wizytę u lekarza psychiatry, w celu całościowej oceny Pani stanu psychicznego. Konieczne wydaje się zweryfikowanie wiarygodności i kompletności dotychczasowych badań somatycznych. Wskazana jest ocena Pani historii rozwojowej oraz rodzinnej. Lekarz psychiatra dopyta też o ewentualne inne objawy trudności psychicznych, na które laicy czasami nie zwracają uwagi, a są one istotne w procesie diagnostyczno-terapeutycznym. Trzeba też uwzględnić ewentualne inne choroby współistniejące i przyjmowane leki (czy być może używane substancje psychoaktywne).
Po takim całościowym badaniu możliwe jest omówienie rozpoznania i wskazanych w danej diagnozie metod terapeutycznych. Jest prawdopodobne, że w Pani przypadku wskazana byłaby psychoterapia, wówczas psychiatra może pani przedstawić podstawowe kierunki takiego leczenia i wskazać doświadczonego terapeutę. Nie można też wykluczyć przydatności wspierającej farmakoterapii przeciwlękowej. Proponowane rozwiązania terapeutyczne powinny być dostosowane do rozpoznania, Pani stanu psychicznego oraz jej możliwości i preferencji.
Zachęcam do konsultacji psychiatrycznej, gdyż istnieją metody leczenia, które mogą Pani przynieść ulgę, a nawet pomóc całkowicie poradzić sobie z opisywanymi problemami.