Pytanie nadesłane do redakcji
Mąż od ok. 13 lat choruje na łuszczycę, od 17 lat jest ponadto leczony z powodu astmy. Czy astma (zażywane przy niej leki) może powodować zaostrzenie łuszczycy? Czy to może być przyczyną krótkiej (tylko 3 miesiące) remisji zmian skórnych po fototerapii? Czy przy leczeniu astmy i braniu leków typu Diclac i Ketonal (z powodu dolegliwości towarzyszącym przepuklinie jądra miażdżystego) oraz kamicy nerkowej można podjąć terapię Neotigasonem i jakie ona może mieć skutki uboczne w przypadku tylu współistniejących chorób i dolegliwości? Do tego wyczytałam, że ten lek może upośledzać sprawność psychofizyczną i widzenie po zmroku, a mąż pracuje jako kierowca. Mąż do tej pory nie przywiązywał uwagi do spożywanych pokarmów i napojów. Ale efekty leczenia łuszczycy są niezadowalające. Czy istnieje jakaś dieta, której powinien się podporządkować? Bardzo proszę o pilną odpowiedź.
Odpowiedziała
dr med. Jolanta Maciejewska
Katedra i Klinika Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum im. L. Rydygiera w Bydgoszczy
Łuszczyca jest jedną z najczęstszych chorób zapalnych skóry. Z reguły rozpoznaje się ją na podstawie obrazu klinicznego. Jest przewlekłą chorobą z okresami zaostrzeń i remisji. Niektóre leki oraz zakażenia mogą powodować ujawnienie, zaostrzenie lub przewlekłe utrzymywanie się zmian łuszczycowych.
Czynniki środowiskowe odgrywają również rolę w łuszczycy. Częste infekcje, ogniska zapalne w organizmie (np. próchnica zębów), niektóre leki, stres, alkohol czy palenie tytoniu przyczyniają się do zaostrzenia zmian skórnych.
Retinoidy są lekami stosowanymi w łuszczycy, przede wszystkim w łuszczycy krostkowej uogólnionej i ograniczonej, w dalszej kolejności erytrodermii łuszczycowej, łuszczycy stawowej, łuszczycy zwykłej dłoni i stóp oraz łuszczycy zwykłej opornej na leczenie miejscowe i fotochemioterapię. Leki te wykazują silne działanie teratogenne. Mogą również powodować zmiany skórno-śluzówkowe (nadmierna urażalność skóry i błon śluzowych, suchość i krwawienie z błon śluzowych, suchość, rumień i złuszczanie skóry, zapalenie spojówek, wypadanie włosów), odwracalne zaburzenia gospodarki lipidowej, wzrost ciśnienia śródczaszkowego, zaburzenia w układzie kostno-stawowym oraz uszkodzenie wątroby. O włączeniu leczenia ogólnego decyduje lekarz prowadzący, dermatolog, który na podstawie wywiadu, obrazu klinicznego, chorób towarzyszących oraz wykluczenia przeciwwskazań do leczenia zaproponuje odpowiednią terapię.
Dieta osoby z łuszczycą powinna przede wszystkim zawierać odpowiednie ilości owoców i warzyw, one bowiem dostarczają organizmowi cenny błonnik, a ponadto witaminy oraz minerały. Ważne jest, żeby w diecie ograniczyć spożywanie nasyconych tłuszczów, czyli zwierzęcych tłuszczów, a ponadto spożywać bogate w niezbędne kwasy tłuszczowe omega-3 oraz witaminę D. Z diety należy wykluczyć pewne wędliny, mięso wieprzowe, podroby. Ponadto należy pamiętać, że spożywanie dużych ilości tłuszczów i alkoholu obciąża wątrobę.