medycyna praktyczna dla pacjentów
Po dotarciu pacjenta na izbę przyjęć szpitala lekarz zbiera wywiad i bada pacjenta. Na podstawie zgłaszanych dolegliwości oraz występowania u pacjenta czynników ryzyka zawału serca może podejrzewać zawał serca z większym lub mniejszym prawdopodobieństwem.
Zawał serca zdiagnozowany odpowiednio wcześnie leczy się najczęściej połączeniem metod farmakologicznych i zabiegowych. W wyjątkowych sytuacjach, kiedy nie ma dostępu do pracowni hemodynamiki, stosuje się jedynie leczenie farmakologiczne.
Nazwa zawał „bez uniesienia odcinka ST” jest związana z tym, że u pacjentów w zapisie EKG nie występują charakterystyczne zmiany, które są widoczne u pacjentów z innym typem zawału. Dochodzi jednak do zwiększenia się we krwi stężenia tzw. troponin sercowych.
Zawał serca z uniesieniem odcinka ST jest najczęściej spowodowany zakrzepem zamykającym tętnicę wieńcową i powstającym w miejscu uszkodzenia blaszki miażdżycowej, najczęściej jej pęknięcia. Tętnica wieńcowa, której zadaniem jest dostarczanie krwi do mięśnia sercowego, jest wtedy „zatkana”. Mięsień sercowy nie dostaje wystarczającej ilości krwi, ulega niedokrwieniu, niedotlenieniu i obumiera.
Po każdym przebytym zawale pacjent wymaga edukacji, która polega m.in. na odpowiednim przyjmowaniu leków, zmianie diety, uprawianiu odpowiedniej aktywności fizycznej. Co jeszcze musi robić pacjent po przebytym zawale? Wysłuchaj odpowiedzi profesora Andrzeja Gackowskiego.
Zawał serca oznacza martwicę mięśnia sercowego wywołaną niedokrwieniem. Powstaje zwykle na skutek pęknięcia blaszki miażdżycowej.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł
Wyjątkowe sytuacje. Towarzyszenie osobie chorej na COVID-19
Wyjątkowe sytuacje. Kiedy chorujesz na COVID-19
