Krwioplucie jest rzadkim powikłaniem nadciśnienia płucnego. Występuje głównie u pacjentów z zespołem Eisenbergera lub w przewlekłym zakrzepowo-zatorowym nadciśnieniem płucnym, rzadziej w innych postaciach, jak np. w idiopatycznym tętniczym nadciśnieniu płucnym. Nasilenie krwioplucia waha się od łagodnego do bardzo poważnego, które może nawet prowadzić do śmierci.
Pacjent, u którego wystąpiło krwioplucie, powinien usiąść lub się położyć. Należy oddychać spokojnie i równo. Głębokie, nerwowe oddechy nie są wskazane, gdyż mogą pogłębiać krwioplucie.
W przypadku, gdy widoczna jest świeża krew pochodząca z dróg oddechowych, najczęściej konieczne będzie udanie się na najbliższy Szpitalny Oddział Ratunkowy, gdzie będzie możliwość wykonania wstępnej diagnostyki.
Kluczowa jest stabilizacja oddechu i podtrzymywanie saturacji krwi tętniczej za pomocą wspomagania tlenem, w lżejszych przypadkach poprzez kaniule donosowe z przepływem tlenu np. 3 l na minutę, w cięższych – maskę lub maskę z rezerwuarem. Konieczne jest również kontrolowanie morfologii i reagowanie na wystąpienie niedokrwistości. Najczęściej u pacjenta z nadciśnieniem płucnym i krwiopluciem konieczne będzie wykonanie tomografii komputerowej klatki piersiowej i/lub bronchoskopii. W niektórych przypadkach może wystąpić konieczność wykonania specjalistycznych procedur, w tym inwazyjnych, jak zamykanie nieprawidłowych połączeń pomiędzy krążeniem systemowym a płucnym, np. embolizacja tętnic oskrzelowych. Dlatego w przypadku krwioplucia u pacjenta z nadciśnieniem płucnym wskazana jest konsultacja z ośrodkiem prowadzącym pacjenta.
