Złamanie to przerwanie ciągłości kości, następujące na skutek urazu, czyli siły działającej z zewnątrz. Złamania mogą dotyczyć wszystkich kości i mogą występować w różnych fragmentach kości.
Złamania w obrębie zmienionej chorobowo kości nazywa się złamaniami patologicznymi. Mogą wystąpić w przypadkach zmian kostnych, takich jak na przykład torbiel, guz, zmiana zapalna. W miejscu występowania takiej zmiany struktura kości jest osłabiona i w razie urazu, nawet niewielkiego, może dojść do złamania kości w tym miejscu.
Złamania występujące u dzieci wykazują swoją odrębność, związaną ze specyfiką budowy kości w okresie dziecięcym. Najważniejszą różnicą jest obecność chrząstki wzrostowej, umożliwiającej wzrost kości na długość. Chrząstka wzrostowa ma też wpływ na zdolność samoistnej przebudowy kości, jeśli odłamy kości pozostają nawet przemieszczone, oczywiście w pewnych granicach.
Obecność chrząstki wzrostowej sprawia, że szczelina złamania może przebiegać nie tylko przez samą strukturę kości, ale też poprzez chrząstkę wzrostową. Ten typ urazu, czyli złamania w obrębie chrząstki wzrostowej nie pojawia się zatem u ludzi dorosłych. Natomiast tego typu urazy są dość częste u dzieci.
Ogólne zasady leczenia złamań kości
Złamania bez przemieszczenia lub z niewielkim przemieszczeniem odłamów leczy się, stosując unieruchomienie w opatrunku gipsowym. Do dyspozycji jest gips klasyczny lub ze specjalnych tworzyw sztucznych. Proste złamania kości przedramienia u dzieci wymagają unieruchomienia od 3 (pojedyncza kość) do 4–5 tygodni (dwie kości).
Złamania, którym towarzyszą przemieszczenia odłamów wymagają nastawienia i unieruchomienia. Jeśli po nastawieniu złamanie jest stabilne, to zakłada się opatrunek gipsowy, okrężny. Jeśli w trakcie nastawiania odłamy łatwo się przemieszczają – są niestabilne – to zazwyczaj stosuje się prostą stabilizację, na przykład za pomocą drutu Kirschnera wprowadzonego przez skórę i utrzymującą odłamy w prawidłowym położeniu, co zapobiega przemieszczaniu się odłamów. Ponieważ jest to zespolenie tak zwane minimalne, dodatkowo unieruchamia się kończynę w opatrunku gipsowym.
Kiedy złamania nie można prawidłowo nastawić w sposób zachowawczy, wykonuje się operację – mówi się wtedy o nastawieniu otwartym.