W związku z brakiem swoistych i specyficznych biomarkerów diagnostyka nieceliakalnej nadwrażliwości na gluten (non celiac gluten sensitivity – NCGS) budzi wiele kontrowersji.
Fot. pixabay.com
Opublikowane rekomendacje ekspertów wskazują na potrzebę wykluczenia w pierwszej kolejności celiakii i alergii na gluten, a następnie ekspozycji na gluten poprzez przeprowadzenie próby prowokacyjnej po okresie stosowania diety bezglutenowej, wraz z oceną zmian w występowaniu lub nasileniu objawów za pomocą standaryzowanego kwestionariusza (dostępnego w cytowanej poniżej publikacji). Optymalnie ekspozycja na gluten powinna odbywać się za pomocą metody podwójnie ślepej próby, co jednak może być nie do przeprowadzenia w codziennej praktyce klinicznej.1
Z związku z tym, że diagnostyka NCGS opiera się na odpowiedzi klinicznej na brak i obecność glutenu w diecie, z samej aktualnie funkcjonującej definicji tej jednostki wynika brak zasadności stosowania diety bezglutenowej w przypadku niestwierdzenia jej u danego pacjenta. Natomiast stwierdzenie ewentualnego korzystnego wpływu diety bezglutenowej na przebieg choroby autoimmunizacyjnej stanowiłoby istotną przesłankę w kierunku rozpoznania NCGS.
