Prątki trądu, które występowały w średniowiecznej Europie, wykazują duże zróżnicowanie genetyczne – piszą naukowcy na łamach „PLOS Pathogens”.
Fot. Wikimedia Commons
W największych jak dotąd badaniach genetycznych, przeprowadzonych przez międzynarodowy zespół naukowców, udało się ustalić, że prątki trądu występujące w średniowiecznej Europie wykazywały duże zróżnicowanie genetyczne, dzieląc się na wiele linii rozwojowych.
Wnioski wyciągnięto na podstawie zsekwencjonowania 10 nieznanych wcześniej genomów bakterii Mycobacterium leprae, która wywołuje chorobę. Najstarszy przykład pochodził z Wysp Brytyjskich z ok. 400 r. n.e. W sumie próbki pochodziły z 90 szkieletów z Europy.
Wcześniejsze badania mówiły jedynie o dwóch liniach genetycznych trądu z obszaru średniowiecznej Europy. Wyniki badań każą na nowo rozważyć kwestię rozprzestrzeniania się choroby w przeszłości, tym bardziej, że w Europie były obecne wszystkie znane linie genetyczne trądu. Naukowcy sugerują, że źródłem trądu mogła być np. zachodnia Eurazja.
Co ciekawe, przypadek z Wysp Brytyjskich rzuca nowe światło na czynniki odpowiedzialne za przenoszenie się choroby. Ta linii genetyczna jest bardzo podobna do prątków trądu występujących dzisiaj u wiewiórek rudych. Handel futrem wiewiórek mógł zatem wpływać na rozprzestrzenianie się choroby.
Trąd jest najstarszą udokumentowaną chorobą w dziejach człowieka. W Europie występował powszechnie do XVI w. Do dzisiaj stanowi problem w wielu krajach. Co roku odnotowuje się na świecie ok. 200 tys. nowych przypadków choroby.
