Anaplazmoza
Anaplazmoza jest ogólnoustrojową chorobą zakaźną przenoszoną przez kleszcze. W Polsce występuje sporadycznie.
medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Anaplazmoza jest ogólnoustrojową chorobą zakaźną przenoszoną przez kleszcze. W Polsce występuje sporadycznie.
Przyczyną ropnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych jest zakażenie bakteryjne ośrodkowego układu nerwowego, szerzące się w obrębie błon i przestrzeni płynowych otaczających mózg i rdzeń kręgowy.
Zakażenia bakteryjne umiejscawiają się głównie w jelicie grubym, dlatego stolce w biegunkach bakteryjnych zwykle są niezbyt obfite, natomiast zawierają patologiczne domieszki, takie jak śluz, ropę lub krew. Biegunki bakteryjne przenoszą się drogą pokarmową i są znacznie mniej zaraźliwe niż biegunki wirusowe.
Wszystkie zakażenia pałeczkami Salmonella zaczynają się od ich spożycia z zanieczyszczonym pokarmem lub wodą. Do zakażenia potrzeba dużej liczby bakterii, dlatego zwiększona podatność na salmonellozy dotyczy osób o zmniejszonej kwasowości soku żołądkowego, z zaburzoną florą bakteryjną jelit po antybiotykach lub z uszkodzoną barierą jelitową.
Szczepy Escherichia coli mają zdolność do wywoływania zapalenia jelita cienkiego i/lub jelita grubego. Odpowiednia kwasowość soku żołądkowego działa dezynfekująco i chroni do pewnego stopnia przed zakażeniem, dlatego na zakażenia patogennymi szczepami Escherichia coli są szczególnie podatne osoby z niską kwaśnością soku żołądkowego.
Najważniejszą cechą pałeczek Shigella jest bardzo duża zaraźliwość, zjadliwość i zdolność do inwazji tkankowej. Głównym rezerwuarem pałeczek Shigella są chorzy, którzy wydalają z kałem najwięcej drobnoustrojów w ostrej fazie czerwonki bakteryjnej. Z tego powodu najskuteczniejszym sposobem opanowania zakażeń jest izolowanie chorych.
Błonica jest ostrą chorobą zakaźną wywołaną przez toksynę wytwarzaną przez Gram-dodatnią bakterię, maczugowca błonicy. Bakteria wytwarza toksynę, która wnika przez uszkodzone powłoki, dostaje się do krwiobiegu i może uszkadzać wiele różnych narządów wewnętrznych, takich jak: nerki, nadnercza, serce, wątroba i ośrodkowy układ nerwowy.
Borelioza jest chorobą odkleszczową. Nie ma na nią szczepionki. Diagnozę stawia się na podstawie konstelacji objawów, w tym obecności rumienia wędrującego oraz testów serologicznych, rozpoczynając od testu ELISA. W leczeniu stosuje się antybiotyki. Neuroborelioza może wystąpić zarówno w późnej, jak i wczesnej rozsianej fazie boreliozy.
Bakterie z rodzaju Brucella znajdują się w wydalinach i wydzielinach zakażonych zwierząt, w mleku, moczu, płynie owodniowym. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową (mięso bez obróbki termicznej, surowe mleko i przetwory z niepasteryzowanego mleka), przez skórę, spojówki i błony śluzowe wskutek kontaktu bezpośredniego z chorym zwierzęciem lub (rzadziej) drogą wziewną.
Chlamydiozy to grupa chorób zakaźnych wywołanych przez bakterie z rzędu Chlamydiales. U ludzi występuje Chlamydophila pneumoniae, wywołująca zapalenia górnych i dolnych dróg oddechowych, Chlamydophila psittaci – gatunek odzwierzęcy wywołujący ornitozę objawiającą się najczęściej zapaleniem płuc oraz Chlamydia trachomatis, powodująca zapalenia spojówek oraz zapalenia układu moczowo-płciowego, u noworodków zaś – zapalenia płuc. W leczeniu stosuje się antybiotyki.
Cholera jest bardzo zakaźną chorobą bakteryjną przewodu pokarmowego szerzącą się epidemicznie. Głównym objawem cholery jest ciężka biegunka. Nieleczona może w ciągu zaledwie kilkunastu godzin doprowadzić do śmierci. Dostępna jest szczepionka przeciwko cholerze.
Choroba kociego pazura występuje na całym świecie, ale jest częstsza w krajach o klimacie ciepłym i wilgotnym. W krajach o klimacie umiarkowanym, takich jak Polska, choroba częściej występuje jesienią i zimą – większość przypadków jest rozpoznawana od września do stycznia. Chorują najczęściej dzieci w wieku do 15 lat.
Choroby bakteryjne skóry to schorzenia wywołane przez bakterie. Zaliczamy do nich piodermie wywołane przez paciorkowce, gronkowce lub inne Gram-ujemne bakterie oraz pozostałe bakteryjne choroby skóry, takie jak różyca, łupież rumieniowy, promienica czy borelioza.
Czerwonka zaliczana jest do tzw. chorób brudnych rąk. Transmisja zakażenia odbywa się poprzez przeniesienie bakterii na skórze rąk lub przedmiotach do jamy ustnej (droga fekalno-oralna), przez skażony pokarm i wodę, potencjalnie również drogą określonych kontaktów seksualnych.
Czyrak jest bolesną zmianą skórną wywołaną przez infekcję bakteryjną mieszka włosowego. Mnogie, nawracające czyraki określa się jako czyraczność, natomiast liczne, zlewające się czyraki to czyrak gromadny
Dur brzuszny jest przeważnie ciężką chorobą, która przebiega z wysoką gorączką i złym stanem ogólnym chorego. U osób dorosłych zwykle występują objawy ze strony wielu narządów: bóle głowy, biegunka, powiększenie wątroby i śledziony, a stan ogólny pacjenta jest ciężki (toksemia). W odróżnieniu od dorosłych, u dzieci przebieg duru brzusznego jest zwykle lekki. Typowym stałym objawem jest powiększenie śledziony, często występują dodatnie objawy oponowe.
Dżuma jest chorobą ludzi i innych ssaków spowodowaną zakażeniem bakterią Yersinia pestis. Zła sława dżumy jest związana z pandemią, która miała miejsce w Średniowieczu i pochłonęła miliony ofiar. Aktualnie Yersinia pestis utrzymuje się w środowisku głównie dzięki gryzoniom i pasożytującym na nich pchłom.
Najczęściej erlichioza występuje w miesiącach letnich i w rejonach wiejskich, co wynika z aktywności i występowania kleszczy. W Europie choroba jest rzadko rozpoznawana (kilkadziesiąt przypadków rocznie). W Polsce, według statystyk PZH, zgłaszane są pojedyncze przypadki erlichiozy.
Bakteria Bartonella quintana występuje na całym świecie a doniesienia o przypadkach gorączki okopowej pochodzą z wielu krajów, ale nie określono dokładnie jej rozpowszechniona w różnych społecznościach.
Choroba występuje w krajach basenu Morza Śródziemnego. Wektorem choroby jest określony gatunek kleszczy pasożytujących głównie na psach. W miejscu ugryzienia przez kleszcza i wniknięcia bakterii do organizmu tworzy się „czarna plama” – zmiana martwicza skóry w postaci czarnego strupa.
Jersinioza to odzwierzęca choroba zakaźna powodowana przez bakterie z rodzaju Yersinia. Głównym rezerwuarem zwierzęcym szczepów Yersinia enterocolitica chorobotwórczych dla ludzi są świnie, dlatego zakażenie ma miejsce najczęściej po spożyciu skażonej żywności, w szczególności surowej lub półsurowej wieprzowiny lub podrobów wieprzowych.
Krztusiec, znany dawniej jako koklusz, to ostra choroba zakaźna dróg oddechowych – bakteryjne zapalenie tchawicy i oskrzeli wywoływane przez zakażenie pałeczką krztuśca. Najważniejszym objawem krztuśca jest bardzo silny, napadowy, przewlekły kaszel, któremu zwykle towarzyszy duszność i świst wdechowy, określany jako „pianie”, lub wymioty pod koniec napadu kaszlu.
Legionella pneumophilia jest bakterią, która występuje w naturalnych i sztucznych zbiornikach wodnych (baseny), w wodnych systemach chłodzących i systemach nawilżania powietrza. Zakażenie może mieć łagodny przebieg, podobny do grypy – gorączka Pontiac lub powodować chorobę legionistów, która jest ciężkim zapaleniem płuc wymagającym leczenia antybiotykami i może powodować powikłania.
Leptospiroza jest bakteryjną chorobą zakaźną wywołaną przez krętki z rodzaju Leptospira występujące na całym świecie z wyjątkiem strefy polarnej. Do zakażenia człowieka dochodzi w sposób przypadkowy przez błony śluzowe lub uszkodzoną skórę narażoną na kontakt z płynami ustrojowymi zwierzęcia z ostrą leptospirozą lub poprzez ekspozycję na wodę lub glebę zanieczyszczoną moczem zakażonych przewlekle zwierząt.
Listerioza jest chorobą zakaźną zazwyczaj spowodowaną spożyciem pokarmu zanieczyszczonego bakteriami Listeria monocytogenes, które występują powszechnie w środowisku naturalnym w wodzie i glebie. Zwierzęta zwykle przechodzą infekcję bezobjawowo, a jej skutkiem może być skażenie żywności pochodzenia zwierzęcego, głównie mięsa i mleka.
Melioidoza jest chorobą strefy tropikalnej. Za rejony endemicznego występowania melioidozy uznaje się kraje Azji Południowo-Wschodniej oraz Australię. Podróżni podróżujący do krajów endemicznych, np. Tajlandii, powinni mieć świadomość potencjalnego zagrożenia zachorowaniem na tę chorobę i unikać ryzykownych zachowań.
Mykoplazma to rodzaj bakterii, który może powodować zakażenia dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc), a także zakażenia dróg moczowo-płciowych. Mycoplasma pneumoniae powoduje najczęściej zapalenie górnych dróg oddechowych i ostre zapalenie oskrzeli, a Mycoplasma genitalium zapalenie cewki moczowej u mężczyzn, a szyjki macicy u kobiet. W leczeniu stosuje się antybiotyki.
Nokardioza częściej występuje u osób w 4. dekadzie życia i starszych, osób otrzymujących leczenie immunosupresyjne, z chorobami przewlekłymi, po przeszczepieniu narządów, z chorobami nowotworowymi, u alkoholików, osób z marskością wątroby lub niewydolnością nerek.
Do przeniesienia zakażenia od zwierzęcia dochodzi w momencie dostania się bakterii na uszkodzoną skórę lub błonę śluzową, gdzie rozwija się miejscowy odczyn zapalny z powstaniem guzka i towarzyszącym zapaleniem naczyń chłonnych. Często stwierdza się powiększenie okolicznych węzłów chłonnych.
Paciorkowce (streptokoki) to bakterie, które mogą powodować różne choroby, m.in. anginę, ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. W leczeniu zakażeń paciorkowcowych stosuje się antybiotyki.
Do zakażenia człowieka dochodzi zazwyczaj po ugryzieniu, zadrapaniu lub polizaniu przez zwierzę. Ugryzienia przez koty odpowiadają za 60-80% przypadków zakażeń Pasteurella multocida u ludzi.
Promienica jest podostrą, niekiedy przewlekłą infekcją bakteryjną wywoływaną przez bakterie beztlenowe - promieniowce, które występują licznie w prawidłowej florze jamy ustnej oraz w końcowym odcinku przewodu pokarmowego i dróg rodnych. Aby doszło do zakażenia tymi bakteriami, wcześniej musi zostać przerwana ciągłość błon śluzowych oraz obecne muszą być zmiany martwicze.
Riketsjozy to choroby wywołane przez riketsje, namnażające się wewnątrzkomórkowo bakterie. Rezerwuarem riketsji są ssaki, na których pasożytują określone wektory - stawonogi (kleszcze, wszy, pchły, roztocza). Po zakażeniu dochodzi do rozsiewu bakterii drogą krwi. Riketsje powodują zapalenia naczyń, głównie małych tętnic i naczyń włośniczkowych. Indukuje to proces krzepnięcia krwi w naczyniach i prowadzi do ich niedrożności. Dotyczy to przede wszystkim naczyń skóry, mięśnia sercowego, mięśni szkieletowych, ośrodkowego układu nerwowego i nerek.
Przyczyną ropnia mózgu jest zakażenie bakteryjne ośrodkowego układu nerwowego, szerzące się drogą krwiopochodną lub przez ciągłość z ropnego zapalenia zatok, ucha środkowego, wyrostka sutkowatego lub zęba.
Róża jest chorobą skóry i tkanki podskórnej wywołaną przez paciorkowce. Bakterie wnikają do organizmu przez uszkodzoną skórę lub błonę śluzową i powodują zapalenie, najczęściej na kończynach dolnych lub twarzy. Skóra jest żywoczerwona, błyszcząca, obrzęknięta, wyraźnie odgraniczona od skóry zdrowej, bolesna. Leczenie polega na przyjmowaniu antybiotyków.
Zachorowania na różycę wśród ludzi są najczęściej spowodowane zawodowym narażeniem na kontakt z zakażonym zwierzęciem lub produktami pochodzenia zwierzęcego. Do zakażenia dochodzi poprzez wnikanie bakterii przez uszkodzoną skórę.
U ludzi różyca to rzadka choroba, którą obserwuje się głównie wśród osób pracujących z chorymi zwierzętami lub stykających się z zakażonym materiałem pochodzenia zwierzęcego (zakażone mięso, ryby, drób).
Rumień wędrujący to zmiana skórna, która występuje po ukłuciu przez kleszcza i jest objawem boreliozy. Ma ona postać czerwonej plamy, zwykle z przejaśnieniem pośrodku, a brzegi zaczerwienienia z czasem się przesuwają – rumień się powiększa. Wystąpienie rumienia wędrującego zawsze oznacza boreliozę.
Rzekomobłoniaste zapalenie jelit jest najczęstszą biegunką bakteryjną nabywaną w środowisku szpitalnym. Choroba jest następstwem zaburzeń fizjologicznej flory jelita grubego, do której dochodzi prawie wyłącznie z powodu stosowania antybiotyków.
Rzeżączka to choroba przenoszoną drogą płciową. Objawy rzeżączki u kobiet i mężczyzn są różne. U mężczyzn rzeżączka powoduje głównie rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, a u kobiet – rzeżączkowe zapalenie szyjki macicy. Leczenie rzeżączki polega na przyjmowaniu antybiotyków. Bardzo ważne jest wyleczenie choroby, ponieważ nieleczona rzeżączka może prowadzić do powikłań, które mogą skutkować poważnymi konsekwencjami, w tym niepłodnością.
Sepsa bezpośrednio zagraża życiu chorego, ponieważ w jej przebiegu dochodzi do niewydolności wielu ważnych dla życia narządów, takich jak nerki, wątroba, serce i płuca.
Tężec jest ciężką chorobą układu nerwowego cechującą się skurczami mięśni. Chorobę wywołuje zakażenie rany beztlenową bakterią – laseczką tężca.
Trąd jest chorobą zakaźną spowodowaną przez bakterie, prątki trądu (Mycobacterium leprae). Bakterie powodujące trąd namnażają się niezwykle wolno, dlatego objawy choroby mogą pojawić się nawet po 2-10 latach od zakażenia i dotyczą głównie skóry, nerwów i błon śluzowych.
Tularemia (potocznie nazywana „gorączką zajęczą”) jest chorobą ludzi i zwierząt spowodowaną zakażeniem bakterią Francisella tularensis. Do zakażenia ludzi dochodzi poprzez ukąszenia kleszczy oraz much jelenich, przez kontakt skóry z zakażonym zwierzęciem, spożycie skażonej wody, ekspozycję zawodową (np. w laboratorium), inhalację zanieczyszczonego kurzu lub aerozolu. Nie opisano żadnego przypadku transmisji zakażenia z człowieka na człowieka.
Zakażenia Haemophilus influenzae typu b występują na całym świecie i dotyczą głównie nieszczepionych dzieci oraz osób z niekompletnym podstawowym cyklem szczepień.
Inwazyjna choroba meningokokowa jest najczęstszą postacią zakażeń meningokokowych – ciężką, gwałtownie postępującą chorobą bakteryjną wywołaną przez wtargnięcie dwoinek zapalenia opon do prawidłowo jałowych miejsc organizmu, takich jak krew i ośrodkowy układ nerwowy.
Pałeczka okrężnicy, czyli Escherichia coli, jest niegroźną bakterią wchodzącą w skład fizjologicznej flory jelitowej ludzi i zwierząt. Niektóre gatunki bakterii są w stanie wywołać chorobę, zwykle infekcję przewodu pokarmowego. Charakterystycznymi objawami są biegunka, często z domieszką krwi lub śluzu, kurczowe bóle brzucha, nudności, wymioty, gorączka.
Pałeczka ropy błękitnej jest wszechobecna w środowisku; występuje w wodzie, glebie, przewodzie pokarmowym ludzi i zwierząt. Należy do patogenów oportunistycznych, co oznacza, że wywołuje chorobę jedynie w sprzyjających warunkach związanych z osłabieniem odporności, rzadko u zdrowych osób.
Występowanie zatruć jest związane z przerwaniem łańcucha chłodniczego oraz złym przechowywaniem produktów spożywczych, zwłaszcza gotowanych w dużej masie. Najczęściej problem dotyczy mięsa, produktów mięsnych i drobiu. Warunki do mnożenia się Clostridium perfringens pojawiają się, gdy mięso jest gotowane, następnie chłodzone i ponownie gotowane następnego dnia.
Bakterie z rodzaju Campylobacter mogą wywoływać zakażenia umiejscowione w różnych narządach, jednak najczęściej wywołują ostre biegunki zwane kampylobateriozami. Pałeczki Campylobacter są jedną z najczęstszych przyczyn biegunek bakteryjnych w krajach uprzemysłowionych.
Jersinioza jest rzadką bakteryjną chorobą odzwierzęcą. Zakażenie przenosi się na ludzi zazwyczaj drogą pokarmową przez skażone pożywienie. Jersinioza najczęściej przebiega jako zapalenie jelita cienkiego lub zapalenie jelita cienkiego i grubego, z ostrą biegunką, która ustępuje samoistnie.
Rozpoznanie zakażeń gronkowcowych ustala się na podstawie objawów klinicznych oraz wyników badań mikrobiologicznych, w których uzyskuje się wzrost gronkowców. W przypadku zatruć pokarmowych, podejrzane środki spożywcze można przesłać do pracowni mikrobiologicznej w celu wykrycia toksyny bądź szczepu wytwarzającego toksynę.
Pseudomonas aeruginosa (pałeczka ropy błękitnej) jest tlenową bakterią Gram-ujemną, która w przypadku zakażenia płytek paznokciowych powoduje ich zielone zabarwienie.
Paciorkowcowy zespół wstrząsu toksycznego jest powikłaniem zakażenia paciorkowcami beta-hemolizującymi grupy A (Streptococcus pyogenes). To poważna choroba – w jej przebiegu dochodzi do niewydolności wielu narządów i może skończyć się śmiercią. Leczenie prowadzi się w warunkach szpitalnych, często na oddziale intensywnej terapii.
Gangrena (zgorzel gazowa) to ciężka choroba związana z zakażeniem tkanek, najczęściej bakterią Clostridium perfrigens. Powoduje szybkie narastanie objawów – bólu, obrzęku i pęcherzy z krwotoczną zawartością w miejscu zranienia i – nieleczona – prowadzi w szybkim czasie do zgonu. Choroba nie przenosi się między ludźmi.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
