Wytyczne dotyczące wysiłku fizycznego przedstawiają ilościowy opis aerobowej aktywności fizycznej, jaką osoby dorosłe wykonują w ciągu tygodnia, grupując je w cztery kategorie: brak aktywności, mała, umiarkowana i duża aktywność (tab.). Ta klasyfikacja jest użyteczna, ponieważ jej poszczególne kategorie korespondują z określonymi korzyściami zdrowotnymi płynącymi z aktywności fizycznej. Im większy poziom aktywności fizycznej, tym korzyści zdrowotne są zwykle większe.
Fot. pixabay.com
| Tabela. Klasyfikacja całkowitej tygodniowej aktywności fizycznej w czterech kategoriach | |||
|---|---|---|---|
| Poziom aktywności fizycznej | Liczba minut wysiłku o umiarkowanej intensywności w ciągu tygodnia | Podsumowanie korzyści zdrowotnych | Komentarz |
| brak aktywności | brak aktywności poza aktywnością podstawową | brak | pozostawanie nieaktywnym jest niekorzystne dla zdrowia |
| mały | aktywność powyżej podstawowej, ale mniej niż 150 minut tygodniowo | podstawowe | niski poziom aktywności jest preferowany w porównaniu z jej brakiem |
| umiarkowany | od 150 do 300 minut tygodniowo | istotne | aktywność mieszcząca się w wyższym zakresie zapewnia dodatkowe i większe korzyści zdrowotne w porównaniu z niższymi poziomami aktywności |
| wysoki | więcej niż 300 minut tygodniowo | dodatkowe | aktualne badania nie pozwalają na zidentyfikowanie górnej granicy aktywności, powyżej której nie występowałyby dodatkowe korzyści zdrowotne |
Osoby, które są aktywne i realizują zalecane 150 minut tygodniowo aerobowego wysiłku fizycznego o umiarkowanej intensywności, mogą odnieść dodatkowe korzyści zdrowotne i treningowe poprzez dalsze podnoszenie aktywności fizycznej powyżej tego poziomu. Większość dorosłych powinna zwiększyć swoją aktywność aerobową, aby przekroczyć jej minimalny zalecany poziom i dążyć do osiągnięcia łącznego czasu treningu wynoszącego około 300 minut tygodniowo.
