Budowa układu moczowego
Układ moczowy składa się z nerek, moczowodów, pęcherza moczowego oraz cewki moczowej. Poznaj dokładnie jego budowę i czynność.
medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Układ moczowy składa się z nerek, moczowodów, pęcherza moczowego oraz cewki moczowej. Poznaj dokładnie jego budowę i czynność.
Choroba Fabry’ego to wrodzona wada genetyczna, którą powoduje niedobór enzymu o nazwie alfa-galaktozydaza A. Brak tego enzymu powoduje gromadzenie się w komórkach, głównie naczyń krwionośnych, dużych ilości substancji nazywanych sfingolipidami, co prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych i zaburzeń wielu narządów, zwłaszcza mózgu, nerek i serca.
Cystynuria jest uwarunkowaną genetycznie chorobą, w której przebiegu dochodzi do tworzenia kamieni nerkowych w konsekwencji nadmiernego wydalania z moczem cystyny.
Glukozuria nerkowa to obecność glukozy w moczu u osoby, u której stężenie glukozy we krwi nie jest zwiększone (nie choruje np. na cukrzycę). Glukozuria nerkowa może występować samoistnie i wtedy jest to łagodny stan, który nie wymaga leczenia ani nie pociąga za sobą niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych. Może też być jednak związana z innymi chorobami i wtedy leczenie i rokowanie jest zależne od chorób towarzyszących.
Grzybica układu moczowego to zakażenie dróg moczowych, najczęściej pęcherza moczowego, lub nerek, wywołane przez grzyby inwazyjne, czyli mające zdolność wywoływania zakażenia u ludzi.
Kamica moczowa to obecność w układzie moczowym złogów (potocznie: kamieni moczowych) zbudowanych z substancji chemicznych, które zwykle znajdują się w moczu. Najczęściej występuje kamica nerkowa, gdy złogi stwierdza się w kielichach i miedniczce nerkowej. Typowym objawem kamicy nerkowej jest kolka nerkowa, czyli nagły, niezwykle silny ból w okolicy lędźwiowej. Leczenie zachowawcze jest skuteczne w przypadku kolki nerkowej spowodowanej drobnym złogiem. W razie powikłań kamicy moczowej konieczna jest interwencja urologiczna
Kłębuszkowe zapalenia nerek to grupa chorób charakteryzujących się zajęciem przez proces zapalny kłębuszków nerkowych, co z kolei jest przyczyną nieprawidłowej pracy nerek, a z czasem może prowadzić do niewydolności nerek. Przyczyną kłębuszkowego zapalenia nerek jest nieprawidłowa czynność układu immunologicznego (odpornościowego) i leczenie często polega na stosowaniu leków hamujących działanie tego układu.
Dostępne sposoby leczenia nerkozastępczego to dializy (hemodializa i dializa otrzewnowa) oraz transplantacja nerki. U chorego, który w bliskiej przyszłości będzie wymagać leczenia nerkozastępczego, wybór metody leczenia jest wspólną decyzją lekarza, chorego oraz jego rodziny lub opiekunów.
Moczówka prosta nerkowa jest zaburzeniem prowadzącym do wydalania dużych objętości moczu.
Nefropatia cukrzycowa (inaczej cukrzycowa choroba nerek) należy do przewlekłych powikłań cukrzycy. Ryzyko uszkodzenia nerek u chorych na cukrzycę jest 12-17 razy większe niż u osób na nią niechorujących.
Nefropatią zaporową nazywamy nieprawidłowości w budowie oraz czynności nerek, których przyczyną jest utrudnienie odpływu moczu na skutek częściowej lub całkowitej niedrożności dróg moczowych.
Nerkowe kwasice cewkowe to grupa zaburzeń prowadzących do rozwoju kwasicy, czyli zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej organizmu. Nerkowa kwasica cewkowa może być chorobą wrodzoną, ale częściej jest nabyta i związana z innymi chorobami. Objawy zależą od rodzaju choroby, w postaciach wrodzonych mogą być ciężkie, a u dorosłych nerkowa kwasica cewkowa może mieć przebieg bezobjawowy.
Nietrzymanie moczu to mimowolny, niezależne od świadomej decyzji, wypływ moczu. Jest zawsze nieprawidłowym objawem i wymaga oceny przez lekarza, najczęściej urologa, a w przypadku kobiety również ginekologa.
Najbardziej charakrerystycznym objawem ostrej niewydolności nerek jest zmniejszenie objętości oddawanego moczu, a nawet zupełny jego brak (tzw. bezmocz). Pozostałe objawy zależą od przyczyn choroby.
Przewlekła choroba nerek jest częstym zaburzeniem, co wynika z dużego rozpowszechnienia głównych jej przyczyn, przede wszystkim cukrzycy, nadciśnienia tętniczego i miażdżycy. Występuje nawet u 30% osób powyżej 65. roku życia.
Roponercze to ciężkie zakażenie układu moczowego z obecnością ropnej treści w miedniczce nerkowej.
Amyloidoza (skrobiawica) jest ciężką ogólnoustrojową chorobą, której przyczyną jest gromadzenie się w wielu narządach amyloidu – nieprawidłowego białka produkowanego przez organizm chorego. Amyloid odkłada się między wszystkimi komórkami ciała w postaci nieprawidłowych mikroskopijnych włókienek, co prowadzi do uszkodzenia ważnych narządów, takich jak serce, nerki, wątroba, jelita oraz nerwy.
Przyczyną ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek najczęściej (w ok. 70% przypadków) są leki, głównie antybiotyki i niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Przyczyną toczniowego zapalenia nerek są przeciwciała skierowane przeciwko własnym tkankom, które wiążą się z innymi substancjami wskutek czego powstają kompleksy immunologiczne, które z kolei gromadzą się w kłębuszkach nerkowych, wywołując zapalenie nerek.
Torbiele proste nerek to przestrzenie w obrębie miąższu nerki wypełnione płynem, które swoim wyglądem przypominają pęcherzyki.
Zapalenie cewki moczowej jest spowodowane zakażeniem różnymi drobnoustrojami i prawie zawsze jest to choroba przenoszona drogą kontaktów płciowych. Bardzo ważne, aby zakażenie było niezwłocznie leczone, gdyż zapobiegnie to powikłaniom, niekiedy bardzo poważnym, oraz zakażaniu partnerów seksualnych.
Zakażenie układu moczowego jest spowodowane bakteriami, które przez cewke moczową wniknęły do pęcherza, gdzie uległy namnożeniu i spowodowały stan zapalny, który jest przyczyną objawów, jak gorączka, oraz dolegliwości związanych z oddawaniem moczu lub bólu o różnym charakterze. W przypadku wystąpienia takich objawów należy zgłosić się do lekarza, gdyż zakażenie układu moczowego wymaga leczenia i, najczęściej, wykonania badań diagnostycznych.
Nerki i wątroba to dwa najważniejsze narządy, które metabolizują leki i usuwają je z organizmu. Leki usuwane głównie przez nerki wymagają dostosowania (zmniejszenia) dawek w zależności od ciężkości choroby nerek lub nie można ich stosować u osób z niewydolnością nerek.
Zatrzymanie moczu do niemożność całkowitego opróżnienia pęcherza w wyniku czynności oddawania moczu.
Zespół Alporta to wrodzona, genetyczna choroba nerek, w której dodatkowo występują zaburzenia w obrębie narządu słuchu oraz wzroku. Jest to najczęstsza z wrodzonych nefropatii.
Zespół Fanconiego to złożone zaburzenia czynności cewek nerkowych, które prowadzą do utraty z moczem różnych substancji aminokwasów, glukozy i fosforanów, czasem także wodorowęglanów, kwasu moczowego, cytrynianów, białek drobnocząsteczkowych, magnezu, wapnia, potasu i wody. Może być wrodzony lub nabyty, czyli wtórny do innej choroby, jak np. cystynozy, po zatruciu metalami ciężkimi (ołowiem, kadmem, rtęcią) oraz w przebiegu szpiczaka plazmocytowego, wielotorbielowatości nerek, zespołu nerczycowego, cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek i po przeszczepieniu nerki.
Zespół nerczycowy to grupa objawów klinicznych (dolegliwości) oraz nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych, będących powikłaniem chorób nerek, w których dochodzi do dużej utraty białka z moczem (białkomocz).
Wielotorbielowate zwyrodnienie nerek to wrodzona choroba obu nerek, objawiająca się obecnością licznych torbieli w korze i rdzeniu nerki. Choroba jest uwarunkowana genetycznie.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł
Lekarz dla uchodźcy
Diabetolog - czym się zajmuje i jakie choroby leczy diabetolog?
Lekarz rodzinny - czym się zajmuje i jakie choroby leczy?
