Jakie są przyczyny i metody leczenia brachy- i plagiocefalii? Jakie jest Pana zdanie na temat zakładania hełmów, opasek itd.? Czy te metody są skuteczne, czy lepsza jest terapia ułożeniowa?

Deformacje czaszki u dzieci można podzielić na dwie podstawowe grupy:

• deformacje ułożeniowe powstające w wyniku ucisku na sklepienie czaszki w łonie matki lub po porodzie – spowodowane wymuszonym ułożeniem głowy (np. u dzieci opóźnionych w rozwoju motorycznym), nasilone zaburzeniami wapnienia kości czaszki,

• właściwe ścieśnienie czaszki powstające w wyniku przedwczesnego zarośnięcia jednego lub kilku szwów czaszkowych (potwierdzonego w RTG) z fenotypem charakterystycznym dla miejsca zarośnięcia (np. długogłowie, czaszka łódkowata [scaphocephalia] – przedwczesne zarośnięcie szwu strzałkowego, krótkogłowie [brachycephalia] – obustronnie zarośnięty szew wieńcowy, skośnogłowie [plagiocephalia] – jednostronnie zarośnięty szew wieńcowy).

Obie deformacje można wstępnie odróżnić na podstawie ich cech morfologicznych, ale ostatecznie o rozpoznaniu decyduje wynik TK (obecność zarośnięcia określonego szwu czaszki lub brak takiej zmiany). Właściwe ścieśnienie czaszki wymaga leczenia operacyjnego.

Obserwowane w ostatnich latach coraz częstsze występowanie ułożeniowego skośnogłowia potylicznego związane jest z propagowanym przez AAP bezpiecznym układaniem niemowląt do snu w celu zapobiegania nagłej śmierci łóżeczkowej. Metody postępowania są różne. U większości dzieci deformacje ułożeniowe ustępują samoistnie w ciągu kilku miesięcy życia dziecka. Stosowanie kasków i opasek uciskowych, najskuteczniejsze między 5. a 6. miesiącem życia, skraca ten proces do około 3 miesięcy, ale wiąże się z pewnymi niedogodnościami w pielęgnacji dziecka. (luty 2014 nowe)

Piśmiennictwo

1. Huany M., Gruess J., Clarren S.: The differentia diagnosis of posterior plagiocephaly: true lambdoid synostosis versus positional molding. Plast. Reconstr. Surg., 1996; 98: 765–774
2. Karbani H., Raghuveer T.: Craniosynostosis. Am. Fam. Physician, 2004; 12: 2863–2870
3. Miller R., Clarren S.: Long term developmental outcomes in infants with plagiocephaly. Pediatrics, 2000; 2: 105
4. Pollack I., Losken H., Fasick P.: Diagnosis and management of posterior plagiocephaly. Pediatrics, 1997; 99: 180–185