Rodzicielstwo i wychowanie dzieci to nie lada wyzwanie. A jak to bywa przy podejmowaniu wyzwań – pojawiają się również problemy, czy trudności, którym czy chcemy, czy nie, musimy stawić czoła. Dlatego w ramach kampanii społeczno-edukacyjnej #NASZAwtymGŁOWA przeprowadzono badanie, w którym zapytano Polaków, z jakimi problemami w wychowywaniu dzieci najczęściej mierzą się w trakcie pandemii.
Jak rozmawiać z nastolatkiem, u którego podejrzewamy myśli samobójcze?
Podczas leczenia dziecka z ADHD należy postępować wielokierunkowo, działać na wielu płaszczyznach, dążąc do poprawy jakości małego pacjenta, jego funkcjonowania społecznego i możliwości rozwoju, a także mając na uwadze kondycję psychiczną opiekunów.
Parasomnie to zbiorcze określenie dla grupy różnorodnych zaburzeń snu. Występują znacznie częściej u dzieci niż u dorosłych. W większości przypadków ich obecność jest przejawem niedojrzałości ośrodkowego układu nerwowego, a nie stanu chorobowego. Z wiekiem częstość ich występowania zmniejsza i nieraz ustępują samoistnie w okresie pokwitania.
Dlaczego w przypadku nastolatków, którzy dokonują niesamobójczych okaleczeń, włączenie do leczenia rodziny pacjenta jest istotnym elementem procesu terapeutycznego? Wyjaśnia prof. Agnieszka Gmitrowicz.
Zaburzenia neurorozwojowe według klasyfikacji DSM-5 obejmują: niepełnosprawność intelektualną,
zaburzenia komunikacji, zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD), zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD),
specyficzne trudności w uczeniu się, zaburzenia ruchowe, w tym rozwojowe zaburzenia koordynacji, tiki,
inne zaburzenia neurorozwojowe. Co warto wiedzieć o zaburzeniach komunikacji,
zespole nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) oraz specyficznych trudnościach w uczeniu się?
MATERIAŁ SPONSORA
