Zapraszamy do wysłuchania wykładu dr. Krzysztofa Wróblewskiego wygłoszonego na XII Krajowej Konferencji Naukowo-Szkoleniowej „Kontrowersje w psychiatrii 2020”.
Zaburzenia oddychania w czasie snu stanowią ważną grupę zaburzeń snu, ponieważ mają istotny negatywny wpływ nie tylko na samopoczucie w ciągu dnia, ale również na ogólny stan zdrowia chorego. Tego typu zaburzenia, jeśli nie są leczone, w ciągu kilku–kilkunastu lat mogą prowadzić do poważnych chorób układu krążenia z zawałem serca i udarem mózgu włącznie.
Grzegorz Szlapa – lider zespołu Kowalski – zmaga się z depresją. Jego zespół rockowo-popowy słynie z utworów humorystycznych, ale niedawno ukazał się ich najnowszy teledysk – „Dopamina”. W tym przypadku nie ma mowy o żartach. Utwór ma bardzo poważne przesłanie: depresja to choroba, którą trzeba leczyć. O tym artysta z Gdańska rozmawiał z Anną Morawską-Borowiec.
Z powodu bezsenności mężczyzna zgłosił się do lekarza POZ, który zalecił stosowanie diazepamu. Jego przyjmowanie skutkowało upadkami, zamieniono więc ten lek na kwetiapinę. Po ok. 5 dniach jej stosowania wystąpił świąd penisa. Była to dolegliwość uporczywa, dlatego pacjent zgłosił się ponownie do lekarza. Czy wdrażanie kolejnych leków było zasadne?
Zapraszamy do obejrzenia zapisu webinaru dla lekarzy POZ poświęconego rozpowszechnieniu depresji przed pandemią i w trakcie jej trwania. Eksperci wyjaśnią, czy COVID-19 może być czynnikiem ryzyka wystąpienia depresji, omówią zasady diagnostyki i leczenia depresji online, wymienią objawy psychopatologiczne i neuropsychiatryczne po zakażeniu COVID-19 oraz przedstawią zastosowanie leków przeciwdepresyjnych u pacjentów z chorobami somatycznymi, ze szczególnym uwzględnieniem COVID-19.
Skuteczna farmakoterapia powinna trwać jeszcze długo po osiągnięciu remisji objawów. W przypadku przedwczesnego zaprzestania przyjmowania LPD dochodzi do istotnego zwiększenia ryzyka nawrotu choroby. W celu poprawy adherencji i optymalizacji wyników stosowanego leczenia już w momencie włączania terapii konieczne jest przeprowadzenie psychoedukacji chorego oraz ponawianie jej podczas późniejszych wizyt.
