Na rozpoznanie bezsenności wskazują następujące objawy: trudności w zasypianiu i utrzymaniu snu, zbyt wczesne budzenie się lub sen złej jakości, który nie daje wypoczynku. Te objawy uważa się za nieprawidłowe, jeśli zaburzenia snu wpływają na złe samopoczucie lub zaburzają funkcjonowanie w ciągu dnia.
Wbrew powszechnemu przekonaniu sen nie jest stanem biernym, w którym mózg się wyłącza i wypoczywa. W czasie snu dochodzi co prawda do przyjęcia charakterystycznej postawy spoczynku, zaprzestania aktywności ruchowej, utraty świadomego kontaktu z otoczeniem i zmniejszonej reaktywności na bodźce zewnętrzne, ale aktywność układu nerwowego jest zachowana i podlega stałym cyklicznym zmianom.
Biorąc pod uwagę fakt, że alkohol jest najczęściej przyjmowaną substancją psychoaktywną zarówno w Europie, jak i w USA, należy uważniej przyjrzeć się osobom starszym – populacji, która nagminnie jest pomijana w rozważaniach na temat „problemu alkoholowego”. Najczęstszą granicą wiekową stosowaną dla określenia grupy senioralnej jest 65. rok życia i niniejszy artykuł dotyczy właśnie pacjentów „65+”.
Po konsultacji pacjentki przez zespół interdyscyplinarny, stwierdzono liczne interakcje stosowanych leków, które doprowadziły do opisanych powikłań.
Każdemu może się na drodze życiowej przytrafić dołek. Pomoc specjalisty – psychologa, psychoterapeuty, psychiatry, asystenta zdrowienia – jest jak most, którym pokonamy problem – mówią Mariusz Panek, prezes, i Beata Walter, wiceprezes Fundacji Leonardo.
Osobę z zaburzeniem hipochondrycznym charakteryzuje pochłonięcie myślą o byciu lub możliwości bycia ciężko chorym, mimo braku lub niewielkiej liczby objawów somatycznych. Przekonanie to opiera się głównie na nieprawidłowej interpretacji objawów lub oznak somatycznych.
