W czasach pandemii lekarz stał się dla chorego osobą anonimową, schowaną za podwójną maską, przyłbicą i kapturem. Pacjent nie widzi oczu swojego lekarza, a przecież kontakt wzrokowy
ma zasadnicze znaczenie dla nawiązania dobrej relacji międzyludzkiej. Spojrzenie lekarza może
mieć wielką moc w procesie leczenia.
Takie zarzuty pojawiły się wśród osób nieprzychylnych szczepieniom. Czy jest to prawda? O odpowiedź zwróciliśmy się do Ministerstwa Zdrowia.
Na opiekę długoterminową przeznaczamy 0,5 proc. PKB. Średnia w Unii Europejskiej sięga 1,6 proc. Co piąty Polak po 75. roku życia ma poważne trudności z samodzielnym wykonywaniem codziennych czynności. Szczególnie w małych miejscowościach dotkliwie brakuje nie tylko lekarzy i pielęgniarek, ale również pracowników socjalnych, opiekunów medycznych i asystentów seniora.
Dr med. Beata Brożek podsumowuje program wsparcia "Bądź przy mnie" w ramach webinarium nr 6 dla kapelanów z 6 czerwca 2021 r.
Zrozumienie potrzeb psychologicznych pacjenta, a także – co jest szczególnie ważne właśnie dziś, w trakcie pandemii COVID-19 – jego potrzeb duchowych wydaje się nie mniej ważne niż dbałość o najlepsze metody leczenia.
Celem programu jest to, aby żaden chory na COVID-19 nie był samotny w szpitalu, zwłaszcza w okresie zagrożenia życia, bezradności i umierania, aby nikt nie był
pozbawiony opieki duchowej właśnie wtedy, gdy najbardziej jej potrzebuje.
Bardzo podoba mi się twierdzenie, że istnieją
tylko dwa powołania w życiu publicznym, a mianowicie
powołanie kapłańskie i lekarskie. Medycyny
można się nauczyć, ale lekarzem trzeba się
urodzić.
